เรามีคำถามอยู่ในใจมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแต่ก็ยังไม่กล้าถามพ่อกับแม่เพราะกลัวจะรับความจริงเรื่องที่เราไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อแม่ได้ ความกลัวนี้ของเรามันเกิดขึ้นจากการที่เรากับพี่ชายทะเลาะกันเรื่องของกินมันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่พี่น้องส่วนใหญ่ทะเลาะกันใช่ไหมค่ะ อาจจะมีคำหยาบคำพูดคำจารุนแรงไปบ้างแต่เราไม่ค่อยเก็บเอามาคิดเท่าไหร่ แต่มันมีครั้งหนึ่งที่คำพูดของพี่ชายเรามันทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ พี่เราบอกว่าเราไม่ใช้น้องแท้ๆเป็นแค่คนอาศัยทำไมต้องแบ่งให้ ต้องนั้นเราแบบนิ่งไปเลยค่ะ เราไม่คิดว่าพี่จะโกรธถึงขนาดพูดแบบนั้นได้ ถึงเรื่องจะผ่านมาแล้วหลายวัน แต่เรากลับเก็บเอามาคิดมาก ด้วยอะไรหลายอย่างรอบตัวที่มันบ่งบอกว่าเรากับพ่อแม่ไม่เหมือนกันเลย โดนทักว่าหน้าไม่เหมือนพ่อแม่บ้างล่ะ โดนหยอกล้อจากญาติว่าเป็นเด็กเก็บมาเลี้ยง
ตอนนั้นเราเคลียนมากเลยคะกลัวมันจะเป็นความจริง เราต้องทำไงอย่างดีคะต้องถามพ่อแม่อย่างไงดีเรากลัวรู้สึกแย่คะ ถ้าเราถูกเก็บมาเลี้ยงจริงๆ เราควรทำไงดีคะ เรากลัวว่าเหตุผลที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเพราะพ่อแม่แท้ๆทิ้ง เราเคลียดมากเลยคะ ตอนนี้เราใกล้เรียนจบมหาลัยเรา แต่เพราะเรื่องเมื่อก่อนที่เราดันเคยลืมไปแล้วแต่เอากลับมาคิด เพราะช่วงสิ้นปีที่แล้วญาติคนเดิมก็เอาเรื่องตอนนั้นมาล้ออีก เราเคลียดกับกลัวมากเลยเลยพูดให้ใครฟังไม่ได้เลย
ต้องถามพ่อกับแม่อย่างไงให้เรารู้สึกไม่แย่ดีค่ะ
ตอนนั้นเราเคลียนมากเลยคะกลัวมันจะเป็นความจริง เราต้องทำไงอย่างดีคะต้องถามพ่อแม่อย่างไงดีเรากลัวรู้สึกแย่คะ ถ้าเราถูกเก็บมาเลี้ยงจริงๆ เราควรทำไงดีคะ เรากลัวว่าเหตุผลที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเพราะพ่อแม่แท้ๆทิ้ง เราเคลียดมากเลยคะ ตอนนี้เราใกล้เรียนจบมหาลัยเรา แต่เพราะเรื่องเมื่อก่อนที่เราดันเคยลืมไปแล้วแต่เอากลับมาคิด เพราะช่วงสิ้นปีที่แล้วญาติคนเดิมก็เอาเรื่องตอนนั้นมาล้ออีก เราเคลียดกับกลัวมากเลยเลยพูดให้ใครฟังไม่ได้เลย