ข้ามโค้งขอบทุ่งข้าวพราวไสว
รวงสีทองแกว่งไกวล้อลมเล่น
นกกากู่ร้องก้องประเด็น
ขานทุกข์เข็ญหิวหิวประจำไป

ทุ่งทองอำพันคือฝันหวาน
ขับขานคุณค่าสู่วันใหม่
คมเคียวเกี่ยวข้าวสำราญใจ
เหนื่อยไหมไม่เหนื่อยเต็มใจทำ

จะเลี้ยงโลกทั้งโลกด้วยมือนี้
จะบัดพลีเรี่ยวแรงทุกเช้าค่ำ
เม็ดเหงื่อผุดเรื่อเรื่อเป็นประจำ
ช่วยตอกย้ำความหมายคำเคี้ยวกลืน

มาร่วมแรงร่วมใจเก็บเกี่ยวข้าว
เปาะแปะเกราะเกรียวกราวเม็ดข้าวชื่น
เลี้ยงชีพตนและทุกครัวทุกวันคืน
ให้หยัดยืนไม่ย่อท้อต่อชะตา

ชาวนานั้นเลี้ยงคนปรนเปรอสุข
เป่าปลอบปลุกเอิ้นขวัญกำลังกล้า
เป้าหมายมิใช่เพียงเสียงเงินตรา
แต่คือช่อชีวาที่ทุ่มเท

หวนระลึกนึกถึงคุณคำข้าว
เมื่อถึงคราวชีวิตต้องหักเห
ทุกข์ระทมขมขื่นซัดซวนเซ
ก็จะไม่เรรวนป่วนผู้คน

คือกระดูกสันหลังพลังประเทศ
คือมูลเหตุแห่งสุขที่เปี่ยมล้น
คือคุณค่าชาวนาผู้ท้าทน
ดำเนินตนชนม์ชีพเพื่อประชา