ก็คือที่โรงเรียนของผมมีการจับฉลากปีใหม่แล้วมีของรางวัลพิเศษเป็นเงิน500บาท พอสุ่มๆไปแล้วได้เลขของผมซึ่งตอนนั้นผมนั่งอยู่หน้าห้อง
แล้วมันเป็นงานเลี้ยงเลยเสียงดังมากซึ่งผมตั้งใจฟังแต่ไม่ได้ยินสรุปก็คือผมไม่ได้แต่เพื่อนผมที่อยู่ด้านในไม่ออกมาเรียกผมหรือตามหาเลย
พอผมถามตอบว่าคิดว่ากลับแล้วทั้งที่เขาบอกให้รอเตะบอลเสดก่อน แล้วก็มีรุ่นน้องที่จะได้500เหมือนกัน แต่เขาดันนับไวแล้วน้องที่กำลังขึ้นมาเพื่อนของน้องดันบอกว่าไม่ทันแล้ว
อีกคนกำลังวิ่งมาอีกห้องครูนับ3 2 1 แล้วไม่ทันแค่นิดเดียวแต่กลับไม่ได้อะไรแล้ว
แถมผมที่ไปเอาเงินไม่ทันดันโดนล้อแล้วถามว่าเสียใจไหม ผมเลยคิดว่าทุกคนก็มีความโลภเป็นของตัวเองที่ไม่ออกตามหาก็เพราะว่าถ้าคนนี้มาไม่ทันสุ่มใหม่อาจจะเป็นตัวเองก็ได้
พอผมไม่ทันคนส่วนใหญ่ก็ดีใจ
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้น
มุมมองของเพื่อนหรือมนุษย์เปลี่ยนไปเลย
ผมควรคิดยังไงดี
แล้วมันเป็นงานเลี้ยงเลยเสียงดังมากซึ่งผมตั้งใจฟังแต่ไม่ได้ยินสรุปก็คือผมไม่ได้แต่เพื่อนผมที่อยู่ด้านในไม่ออกมาเรียกผมหรือตามหาเลย
พอผมถามตอบว่าคิดว่ากลับแล้วทั้งที่เขาบอกให้รอเตะบอลเสดก่อน แล้วก็มีรุ่นน้องที่จะได้500เหมือนกัน แต่เขาดันนับไวแล้วน้องที่กำลังขึ้นมาเพื่อนของน้องดันบอกว่าไม่ทันแล้ว
อีกคนกำลังวิ่งมาอีกห้องครูนับ3 2 1 แล้วไม่ทันแค่นิดเดียวแต่กลับไม่ได้อะไรแล้ว
แถมผมที่ไปเอาเงินไม่ทันดันโดนล้อแล้วถามว่าเสียใจไหม ผมเลยคิดว่าทุกคนก็มีความโลภเป็นของตัวเองที่ไม่ออกตามหาก็เพราะว่าถ้าคนนี้มาไม่ทันสุ่มใหม่อาจจะเป็นตัวเองก็ได้
พอผมไม่ทันคนส่วนใหญ่ก็ดีใจ
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้น
มุมมองของเพื่อนหรือมนุษย์เปลี่ยนไปเลย