พ่อไม่อยากให้เรียนคณะที่ชอบ

สวัสดีค่ะ นี้คือพันทิปแรกของเรา ตอนนี้เราไม่รู้จะคุยยังไงกับพ่อดีค่ะ เริ่มต้นที่ม.4 เราชอบด้านนี้เราถนัดมากจนค้นพบว่าเราอยากนำด้านนี้ไปต่อยอดในการเรียนและอาชีพในอนาคต แต่พ่อของเราอยากให้เราเข้าราชการมาก เขาอยากให้เป็นพยาบาลค่ะ พี่ชายตอนนี้ก็เป็นทหารอากาศ เขาภูมิใจกับลูกชายมากๆ เขาภูมิใจที่จะอวดลูกในฝั่งพี่น้องเขามาก เขาก็พูดกดดันเรามาตลอด3ปี ว่าให้ไปเรียน เป็นห่วงเราเรื่องหน้าที่การงานบ้างแหละ แก่ไปจะได้ดูแลพ่อแม่ จะได้ไปอวดญาติบ้างแหละ กรอกหูตลอดว่าถ้าไม่ได้ทำในด้านราชการหรือพยาบาลก็ไม่มั่นคงไม่รวยโดนไล่ออก จนวันนึงเขาก็พูดอะไรแบบนี้ละค่ะ แต่พูดมาประโยคนึงว่า พ่อก็อายุมากแล้วอยู่ได้ไม่กี่ปีก็จากไปแล้วคงเลี้ยงจนเรียนจบได้ ถ้าได้เป็นพยาบาลพ่อคงตายแบบสบายใจ ใส่ชุดขาวมาหน้าศพ เราก็อึ้งสิคะ มันวนในหัวตลอดมาจุกอก เราจึงลองเปิดใจเรื่องพยาบาลดูค่ะ ไปฝึกงานทำจิตอาสารพ. แต่หนูชอบทำจิตอาสานะคะแต่ไม่ได้ชอบวิชาชีพ มันไม่มีแรงจูงใจไม่มีไฟอะไรเลย เท่ากับเรื่องที่เราชอบ แต่เราก็พยายามมาตลอดเพราะไม่อยากให้เขาผิดหวัง แต่พอปีสุดท้ายแห่งการเรียนมัธยมปลาย เราก็อยากจะพยายามในด้านที่เราอยากเรียนมากกว่า เพราะเราเหนื่อยมากหมดไฟ เราเลยแอบทำพอร์ตเอย อ่านหนังสือไปก็ไม่ได้มีพยาบาลอยู่ในหัวเลยค่ะ เราแค่พยายามเพื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากเรียน จนเราผ่านพอร์ตที่นึงมีสิทธิ์สัมภาษณ์ ก็สัมภาษณ์ อ.ถูกใจเรามากค่ะเขาก็บอกว่าไม่ต้องส่งคะแนนรอบสามแล้วรอไปยืนยันในระบบได้เลยค่ะ เราก็ดีใจมากเพราะเหมือนมันโล่งใจที่ติดไปแล้ว1 ที่คณะสาขาที่เราชอบ ตอนแรกพ่อก็รู้ค่ะว่าเราสัมที่นี้นะ แต่ไม่รู้ว่าคณะอะไร เพราะเขาคิดว่าส่งพยาบาลมาตลอด พอเขาถามเราจึงบอกเขาตรงๆ เขาดูผิดหวังมากเขาไม่เข้าใจในสายงานนี้ เราก็บอกเขานะคะว่าหนูอยากเรียนด้านนี้จริงๆ มันมีงานรองรับแน่นอน แต่เขาก็ไม่พูดไม่จาแล้วไม่พูดกับเราอีกเลยค่ะ ตลอดมาเราก็บอกนะคะว่าสนใจด้านไหน เราก็ทะเลาะกันตลอด เราก็ปรึกษาแม่กับพี่สาว ทั้งสองสนับสนุนเราค่ะ แต่พ่อนี้สิคะ เราคุยตลอดเขาดูไม่เปิดใจเลย มีวิธีที่ทำให้เขายอมรับเรามั้ยคะเป็นพ่อที่เราสนิทเหมือนเดิม เรารู้ค่ะว่าตอนพ่อเด็กเขาไม่ได้เรียนในด้านนี้เขาเลยเป็นปมและโยนความหวังมาที่ลูกๆค่ะ ก็เห็นใจพ่อในตรงนี้แต่พ่อไม่เห็นใจเราเลยค่ะ ทำให้บรรยากาศในบ้านค่อนข้างอึดอัดค่ะ อยากแก้สถานการณ์นี้ (ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ)