วัยมหาลัยนี่เหนื่อยจังเลยเนาะ🥺

อย่างที่บอกเลยค่ะ เเค่อยากระบายในสิ่งที่ตัวเองต้องเจอในเเต่ละวันของการใช้ชีวิต รู้สึกเหนื่อยจังค่ะ เราเป็นเเค่วัยรุ่นคนหนึ่งที่พึ่งอายุ20+ เเต่ชีวิตดูมีเเต่ความคาดหวัง ​มีเเต่สิ่งที่ต้องทำให้ได้เต็มไป

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ25 โตมาที่ตจว.ยายส่งเสียเลี้ยงดูจนจบปวส.ตั้งแต่อนุบาลจนถึงจบม.ปลายอยู่กับยายมาตลอด ปวส.เช่าหออยู่กับเพื่อนเราโชคดีค่ะช่วงเรียนปวส.มีแฟนช่วยส่งเรียนจนเริ่มทำงานจริงจังตอนอายุ22-24

พอดีว่าเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ สถานะพ่อเเม่เเยกทางเเละมีพ่อเลี้ยง ปัจจุบันก็อาศันติดต่อกับฝั่งเเม่เป็นหลัก พอเรียนจบก็ไม่สามารถได้พักหรือ หาทางอื่นได้นอกจากทำงานเลี้ยงตัวเอง ซึ่งพ่อเเละแม่ไม่ได้มีเงินมาก

สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กมหาลัยปี1 คือตั้งแต่หนูเข้ามหาลัย หนูเหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องเรียนหหนูเคยระบายอารมณ์ให้คนที่บ้านฟัง แต่เขาไม่สนใจหนูเลยค่ะ หนูรู้สึกเครียด รู้สึกไม่ดี หนูไม่รู้จ

ชีวิต ในรั้วมหาลัย มันไม่ใช่การเริ่มต้นนะครับ แต่มันมาถึงครึ่งทางแล้ว รู้สึกเหนื่อยกับมันซะเหลือเกิน ผมเป็นนักศึกษา คณะครุศาสตร์ สาขาภาษาไทยครับ จะหยุดไว้แค่นี้ หรือต้องเดินต่อไป รุ่นผมเป็นปีสุดท้ายที

ชี้แจงก่อนนะคะ ตอนนี้จขกท.ยังเรียนอยู่ แต่เริ่มแพลนเรื่องอนาคตบ้าง จึงสงสัยว่าถ้าจบไปเราควรให้เงินทางบ้านไหม? แล้วใครบ้าง? เนื่องจากครอบครัวของเราค่อนข้างไม่ใช่แนวพ่อ แม่ ลูก เพราะพ่อแม่เลิกกันตั้งแต่

ที่ผ่านมาบางคนอาจจะเคยอ่านชีวิตหนูจากกระทู้ก่อนหน้านี้มาแล้ว ตอนนี้มาอัพเดทชีวิตค่ะ ตอนนี้หนูตัดสินใจไม่เรียนแล้วทำงานก่อน ตั้งใจว่าจะเรียนปีหน้าแล้วค่ะ ตลอดเวลาตั้งแต่ทำงานมาเจอแต่ครอบครัวยืมเงิน ยืม

สวัสดีค่ะ เราอายุ 16 ปี ย่างเข้า 17 ปี เราโดนไล่ออกจากบ้านโดยแม่ของเรา แม่ของเราบอกว่า "ไม่ต้องกลับมา" "จะไปไหนก็ไป" และยังไม่จะไม่ให้เราเรียนด้วย แต่เขาไม่ใช่คนที่ส่งเสียเราเรียนเ