วัยมหาลัยนี่เหนื่อยจังเลยเนาะ🥺

เนื่องด้วยเป็นบัญชี ทำงานทุกวัน จ-ศ เจอแต่เรื่องปวดหัว เจอแต่สิ่งที่ต้องให้แก้ไข ต้องหาคำตอบให้เจอให้ถูกต้อง บางวันตื่นเช้ามาแทบไม่อยากลุกจากเตียง แต่ทำไรไม่ได้เลยค่ะ นอกจากแบกร่างตัวเองเดินเข้าห้องน้

อย่างที่บอกเลยค่ะ เเค่อยากระบายในสิ่งที่ตัวเองต้องเจอในเเต่ละวันของการใช้ชีวิต รู้สึกเหนื่อยจังค่ะ เราเป็นเเค่วัยรุ่นคนหนึ่งที่พึ่งอายุ20+ เเต่ชีวิตดูมีเเต่ความคาดหวัง ​มีเเต่สิ่งที่ต้องทำให้ได้เต็มไป

ที่ผ่านมาบางคนอาจจะเคยอ่านชีวิตหนูจากกระทู้ก่อนหน้านี้มาแล้ว ตอนนี้มาอัพเดทชีวิตค่ะ ตอนนี้หนูตัดสินใจไม่เรียนแล้วทำงานก่อน ตั้งใจว่าจะเรียนปีหน้าแล้วค่ะ ตลอดเวลาตั้งแต่ทำงานมาเจอแต่ครอบครัวยืมเงิน ยืม

ผมอายุ 26ปี เรียนไม่จบ เป็นคนหน้าตาดี(มาก) แบบไม่ขิงนะครับ เรื่องเงินมีที่บ้านคอยซัพพอร์ทมาตลอด ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี - ดีมาก แต่เขาจะสอนให้ประหยัดตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ผมย้ายจาก ตจว มาอยู่กทม (ตอนแ

เราทำงานได้ 6เดือนแล้วค่ะ เรียนจบก็ทำงานเลย มีค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนคือค่ากินค่าใช้8k ผ่อนรถมอไซต์ 4k เก็บเงิน 5k ทั้งหมดคือค่าใช้จ่ายตายตัวค่ะ เราเรียนจบได้ไม่ถึงเดือน ก็รีบหางานเลย เพราะพ่อบ่นว่า เรีย

สวัสดีค่ะ เราอายุ 16 ปี ย่างเข้า 17 ปี เราโดนไล่ออกจากบ้านโดยแม่ของเรา แม่ของเราบอกว่า "ไม่ต้องกลับมา" "จะไปไหนก็ไป" และยังไม่จะไม่ให้เราเรียนด้วย แต่เขาไม่ใช่คนที่ส่งเสียเราเรียนเ

ชีวิต ในรั้วมหาลัย มันไม่ใช่การเริ่มต้นนะครับ แต่มันมาถึงครึ่งทางแล้ว รู้สึกเหนื่อยกับมันซะเหลือเกิน ผมเป็นนักศึกษา คณะครุศาสตร์ สาขาภาษาไทยครับ จะหยุดไว้แค่นี้ หรือต้องเดินต่อไป รุ่นผมเป็นปีสุดท้ายที

เรารักครอบครัวมากนะ อยากกลับบ้านมากด้วย แต่พอกลับไปก็เจอคำพูดไม่ดี ทำให้รู้สึกว่าแบบนี้ไม่กลับดีกว่า เราผิดไหม ต้องบอกก่อนว่าเรากำลังเรียนมหาลัย ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวสังสรรค์ อย่างมากก็แค่ไปกินข้าวห