แบบนี้แม่ลำเอียงรึเปล่า???

เรามีน้องสาวเรากับน้องห่างกันสองปี ส่วนตัวเราเป็นคนค่อนข้างช้าแบบว่าทำไรก็ช้าคิดช้าเป็นคนไม่กล้าตัดสินใจเพราะกลัวผลที่ตามมา เวลาแม่สั่งให้ำหรือช่วยงานอะไรเราอยากช่วยแม่มากๆแต่แม่ไม่ค่อยเรียกเราเพร่ะเราช้าแม่มักจะเรียกน้องก่อนเสมอมันก็เลยทำให้เราแอบน้อยใจขึ้นมาแต่ก็เข้าว่าแม่คงรีบคงเหนื่อยอยากรีบทำรีบพักแต่มันก็กลายเป็นว่าตัวเรานั้นไม่ได้เริ่มพัฒนาตัวเองให้แม้เห็นสักทีเราก็เลยพยายามตั้งใจ่เรียนให้ดีลงประกวดกิจกรมต่างๆของโรงเรียนเร่ได้เกียรติบัตรมาและเอาให้แม่ดูแต่แม่ก็ดูไม่ได้ยินดีกับเราเลยแต่พอเป็นน้องเราไปแข่งขันประกวดวาดรูปแล้วได้เกียรติบัตรแม่เรากลับยินดีด้วยและช่วงที่เราอยู่มอสี่เราก็มีงานเยอะมากๆจนนอนดึกเกือบๆทุกวันแม่ไม่เคยเรียกหรือถามเราเลยว่าทำงานเสร็จรึยังหรือว่าเป็นห่วงเราเลยพอเป็นน้องที่นั่งทำงานดึกๆแม่เราจะลุกมาถามตลอดว่าทำงานเสร็จรึยังดึกแล้วนะรีบมานอนได้แล้วเราไม่เคยได้คำถามนั้นจากแม่เลย มีครั้งนึงเราขึ้นห้องก่อนน้องแล้วเปิดประตูบ้านไว้แต่เราล็อคประตูรั้วแล้วเราบอกน้องว่าขึ้นแล้วอย่าลืมปิดประตูด้วยจากนั้นเราก็ขึ้นห้องนอนแล้วแม่ถามว่าเราปิดประตูบ้านรึยังเราก็บอกไปว่าไม่ได้ปิดเพราะน้องนั่งทำงานอยู่ตอนนั้นแม่ก็โมโหใส่เราบอกว่าำไมไม่ปิดเดี๋ยวถ้ามีใครปีนเข้าบ้านมาทำอะไรน้องจะทำไงมันทำให้เรารู้สึกผิดมากในตอนนั้นแต่พอถึงตาเราบ้างแม่บอกให้เปิดประตูไว้ให้ระบายอากาศพอขึ้นห้องค่อยปิด ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรจนมันบ่อยขึ้นจนทำให้เราเริ่มคิดแล้วว่าสีปแล้วแม่รักเราบ้างมั้ยหรือแม่ลำเอียง
ทุกคนพอจะมีวิธีอะไรดีๆแนะนำมั้ยคะ