ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัย ตั้งแต่เด็กจนม.6 เราอยู่บ้านมาตลอด โดยไม่มีห้องส่วนตัว จริงๆคุยกับแม่เรื่องห้องส่วนตัวมานานแล้วค่ะ เพราะตอนเรียนเราก็ต้องเรียนออนไลน์ ทำงานกลุ่มกันเพื่อน เราไม่อยากมีเสียงรบกวน แม่เราสัญญาว่าจะทำห้องส่วนตัวให้ แต่สุดท้ายก็นอนห้องรวมมาจนจบม.6ค่ะ ซึ่งก็รู้สึกอึดอัด แล้วเราก็รู้สึกผิดที่รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน เพราะรู้สึกเหมือนไม่มีพื้นที่ส่วนตัว ทั้งไอจี เฟส แม่เราจะดูอยู่ตลอด รวมถึงแชทที่เราคุยกับเพื่อนในไลน์กับไอจี บางครั้งแม่ก็จะชอบด่าค่ะ ว่าทำไมพูดคำหยาบกับเพื่อน จนเราต้องย้ายไปคุยกับเพื่อนใน discord แทน รูปภาพในโทรศัพท์เรา แม่ก็จะชอบเปิดรหัสดูตอนเราหลับตลอดค่ะ ซึ่งเรื่องพวกนี้เรารู้ทีหลังจากพ่อเราตลอด ซึ่งเราก็พยายามไม่สนใจค่ะ เพราะถึงเราอธิบายเรื่องอยากได้ความเป็นส่วนตัวไป แล้วแม่เราจะน้อยใจตลอด

จนขึ้นมหาลัย เรามาอยู่หอพักกับรูมเมท แม่เราแอบติด gps ไว้กับเราตลอด (พึ่งมารู้จากพ่อเหมือนกัน) วันไหนเราไม่ได้ออกไปเรียน แม่เราก็จะโทรตาม (ซึ่งตอนนั้นเป็นวันหยุด) เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ วันไหนเพื่อนเราชวนไปกินข้าวดึกๆหรือออกไปนั่งรถเล่น แม่เราก็จะโทรตามตลอดทุก 4 ทุ่ม จนหลังๆเราปฏิเสธเพื่อนตลอดว่าจะไม่ออกไปไหนด้วย เรื่อง gps เราเคยบอกแม่แล้วว่าไม่ค่อยอยากให้ติดไว้ รู้สึกไม่ค่อยเป็นส่วนตัวเท่าไหร่ แต่แม่ก็บอกตลอดค่ะ ว่าถ้าไม่มีอะไร จะติดไว้ก็ไม่เสียหายอะไร แม่เขาแค่เป็นห่วง สุดท้ายก็รู้ว่าปฏิเสธไม่ได้ก็เลยยอมให้ทำไปค่ะ

จนมาถึงตอนนี้ เราย้ายมาอยู่คอนโดตัวเอง ช่วงนี้เราป่วยค่ะ ต้องกินยา หยุดเรียน เราเลยตื่นสาย ซึ่งเราก็บอกแม่ไปแล้วว่าจะไม่ไปเรียน แต่สุดท้ายเราตื่นตอน 10 โมงเพราะแม่เราแจ้งนิติให้มาเปิดประตู ซึ่งหลังๆมันบ่อยเกินจนเราไม่โอเค

ปัญหาคือเราเรื่องมากเองรึเปล่าคะ แล้วควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงให้โอเคกับสถานการณ์นี้