เราเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ16จะ17 พอใกล้จะจบม.ต้นก็เริ่มป่วยค่ะเป็นโรคลมชัก ชักแทบจะทุกวันยายก็เลยตัดจบไม่ให้เรียนต่อ แต่ก็เรียนกศน.อยู่ค่ะ
จนตอนนี้อายุ19ปี ทำงานก็เกือบจะ3ปี 3ปีที่มาอยู่กทม.ไม่เคยเปลี่ยนงานเลยค่ะ เราทำงานที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งแต่ไม่ใช่พนักงานของรร.ค่ะ เป็นแบบผู้รับเหมา เราทำงานถ่ายเอกสาร
ซึ่งเหตุผลที่เราไม่เปลี่ยนงานเพราะจิตใจเราโคตรจะอ่อนแอค่ะ รับคำพูดคนอื่นไม่ไหว ใครว่าใครตักเตือนก็น้ำตาคลอ ชอบตัดพ้อโทษตัวเอง เอาง่ายๆคือคิดลบค่ะ สาเหตุหลักน่าจะอยู่ที่การเลี้ยงดูค่ะ ยายเราเป็นคนเฒ่าคนแก่ที่ดึกดำบรรพ์มาก เลี้ยงแบบด่า ไม่เคยซัพพอร์ต ดูถูกเราทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำมันเลย ไล่ไปตุยบ้าง ไล่ออกจากบ้านบ้าง บูลลี่เราต่อหน้าคนอื่นฟีลเหมือนตัวตลก เยอะแยะค่ะกับการกระทำคนในครอบครัวเรา จนกลายเป็นคนที่จิตใจอ่อนแอ
ล่าสุดวันนี้ก็โดนหัวหน้าดุไปนิดนึงว่าเราทำงานพลาดแต่จริงๆแล้วเขาเช็คงานไม่ถูกเอง555 ทุกครั้งที่โดนดุเราคิดที่จะออกจากงานนี้ตลอด พ่อกับแม่ก็ห้ามตลอดเพราะรู้ว่าเราเป็นคนยังไง ในใจตอนนี้คือไม่อยากทำแล้ว มันเบื่อ+ไม่ถนัดงานแบบนี้ เงินเดือนก็ประมาณ10000 แต่เจ้านายดีมากเลยค่ะ
เราอยากให้เพื่อนๆให้คำปรึกษาหน่อยค่ะ ตอนนี้คืออยากออกจากงานแต่ไม่อยากทำงานร่วมกับใคร เพราะเรารู้ตัวเองดี แล้วถ้าออกไปเราจะทำงานอะไร เริ่มจากตรงไหน
รบกวนเพื่อนๆด้วยน๊า