อยากอ่านเรื่องราวของเด็กอายุ 17 กันมั้ยครับ

นี่เป็นเรื่องราวการเดินทางในชีวิตของเด็กคนนึง ระหว่าง 17 ปีที่ผ่านมาเธอคนนี้ได้ทำใครหลายคนหล่นหายระหว่างการเดินทางมาตลอด แต่มีอยู่คนนึงนะครับ
แม่เลี้ยงของเธอนั่นเอง แม่ได้เข้ามาในชีวิตตอนเธอสักประมาณ 4-5 ขวบนี่แหละครับ ผ่านมา 10 ปี เธออายุได้ 15 การเดินทางในระหว่างนั้นมันมีความสุขมากๆครับจนเธอไม่ได้คิดเอะใจอะไรเลย

เกริ่นขนาดนี้พอจะรู้มั้ยครับว่าผมจะสื่ออะไร
ครับตอนนี้ เธอ 17 แล้ว
ย้อนกลับไปปีที่แล้ว 2566 เธอกับแม่เลี้ยงกำลังนั่งปรับความเข้าใจกัน เพราะว่าสถานการณ์ครอบครัวมันชักจะแย่ลงมาก ๆ รอยยิ้มของพวกเราที่พ่อแม่ลูก ทั้งเสียงขำ ทั้งความรัก เคยมีให้กันล่าสุดเมื่อไหร่ก็แทบจะเลือนลางเลยครับ เธอได้พูดกับแม่ไปว่า เธอนั้นไม่อยากให้แม่ไล่เธอให้ไปอยู่กับคนอื่นและไม่อยากให้แม่ทิ้งเธอไปเหมือนที่แม่ผู้ให้กำเนิดนั้นทำไว้ แม่เลี้ยงจึงตอบลูกสาวที่เธอรักว่า โอเคแม่ไม่สัญญาหรอกว่าจะไม่ไปไหน เพราะแม่ก็ไม่รู้จะอยู่กับหนูได้นานแค่ไหน เพราะตอนนี้ครอบครัวของเราเป็นยังไง หนูรู้ดีใช่มั้ย แม่กับป๊าก็ไม่ได้คุยกันเหมือนแต่ก่อน เราทั้งคู่ตกลงกันในเรื่องนี้ ผ่านมาหนึ่งปี แม่ไม่พูดไล่เธออีกเลย ขอบคุณที่แม่ทำตามสัญญานะคะ สิ่งที่เด็กวัย 17 อยากจะบอก
ความฝันของเธอคือการได้เรียนจบ รับใบปริญญาเอามาให้แม่ ทำงานได้เงินซื้อบ้านซื้อรถซื้อของที่แม่อยากได้ ความฝันที่เธอวาดไว้มีแม่ของเธอทั้งหมด

วันจันทร์ ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2567
แม่เลี้ยงกลับมาจากที่ทำงานพร้อมพูดว่า อาทิตย์หน้า เตรียมหาเบอร์ใหม่ใช้เลย เหนื่อยแล้ว เบื่อ พยายามคนเดียว บอกให้คุยกันก็ไม่คุย บอกป๊าป๊าก็ไม่ฟัง ทำงานมาก็เหนื่อยแล้ว ไม่อยากทนแล้ว จะเก็บของเก็บกระเป๋าเก็บเสื้อผ้ากลับไปอยู่บ้านที่ลพบุรีแล้ว ไม่มีความสุข ทั้งเหนื่อยทั้งเบื่อ เธอเองที่ได้ยินแบบนั้นก็พยายามข่มอารมณ์ไว้ พยายามบอกตัวเองว่าแม่ก็แค่ประชดเธอ ทั้ง ๆ ที่รู้ดีอยู่แล้ว แม่เคยพูดกับเธอหลายต่อหลายครั้งเรื่องเธอกับป๊าไม่ยอมเข้าหากัน ไม่พูดไม่คุยกัน แม่ได้บอกเธอหลายรอบแล้วว่าให้พยายามคุยกับพ่อบ้าง เพราะแม่ก็ไม่รู้ว่าจะทนอยู่กับเธอและป๊าได้นานแค่ไหน เธอรู้ดีเพราะหลังกลับจากรร.มาป๊ากับปม่ก็จะนั่งกันคนละมุม ไม่มีบทสนทนาร่วม และต่างคนต่างไม่สนใจกันเท่าแต่ก่อน เธอรู้ดีว่าเค้าสองคนไม่ได้รักกันเท่าแต่ก่อนแล้ว แต่ที่แม่ยังอยู่เพราะว่าลูกสาวที่น่าเป็นห่วง แม่ไม่ยอมไปแต่แรกเพราะเค้ายังห่วงลูกสาวอยู่ ป๊ากับแม่ไม่ได้แต่งงานกัน ไม่ได้จดทะเบียนสมรส และป๊าเองก็ไม่ได้หยุดที่แม่ ป๊ายังมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ และก็ยังเป็นแม่ที่ซื่อสัตย์กับป๊ามาตลอด 13 ปี แต่วันนี้แม้แต่ตัวเธอก็ไม่สามารถยื้อแม่ไว้ได้แล้ว เธอสงสัยตั้งแต่ที่แม่กลับไปเอารถมาจากลพบุรี เธอแค่คิดเล่นๆ ว่าแม่มีรถแล้ว ตอนนี้อยากไปไหนแม่คงไปได้สบาย ๆ เลย เธอได้แค่พูดกับตัวเองว่าไม่อยากให้แม่ไป เธอนั้นอยากอยู่กับแม่ อยากให้แม่อยู่กับเธอเหมือนที่ฝันไว้ว่าอนาคตเราจะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก แต่วันนี้ไม่ใช่แล้ว แม่ไม่อยากอยู่กับเธอและพ่อแล้ว อะไรก็คงรั้งแม่ไว้ไม่ได้ เธอเคยพูดกับแม่ว่า ถ้าไม่ไหว ถ้าเหนื่อย แม่อยากไปแม่ไปได้เลยนะคะ ไม่ต้องห่วงหนูเลย หนูอยากให้แม่มีความสุข ไม่อยากให้แม่เหนื่อย หนูรู้ว่าแม่กับป๊าไม่ได้รักกันเท่าแต่ก่อน และเราสามคนก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว แม่เหนื่อยเพราะหนูกับป๊ามาเยอะมากแล้ว ถ้าแม่อยากไปแม่ไปเถอะนะคะ เธอคิดย้อนไปถึงตอนที่เธอพูดกับแม่เช่นนี้ แล้วนึกย้อนมาตอนนี้ เธอไม่อยากให้แม่ไป เธอขอโทษที่พูดว่าถ้าไม่ไหวก็ไปได้เลย เธออยากให้แม่อยู่กับเธอ อยากให้ไปไหนไม่ได้เพราะห่วงเธอ แต่ก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น
กลัวว่าอาทิตย์หน้าจะต้องหาเบอร์ใหม่จริง ๆ กลัวว่าที่แม่พูดแม่จะทำจริง ๆ กลัวแม่ทิ้งเธอไป กลัวแม่จะไม่อยู่ด้วย กลัวทุกอย่าง ถ้าแม่ไปจริง ๆ เธอนั้นต้องทำยังไงต่อ เธอรู้ได้เลยว่าถ้าแม่ไปความสุขส่วนนึงก็คงหายไปด้วย เพราะแม่นั้นเป็นเหมือนโลกอีกใบเลย
ในครอบครัว เธอกับป๊าผิดใจกันเลยไม่ได้คุยกัน ตอนนี้เลยเหลือแค่แม่เลี้ยงสุดที่รักของเธอเท่านั้นที่เป็นแทบจะทุกอย่าง เป็นทั้งคนคอยรับฟังเรื่องราวที่รร. เป็นคนที่คอยปลอบเวลาบ่นเรื่องป๊า คอยให้กำลัง เป็นทั้งคนที่เคยพูดว่าเก่งแล้ว ไหนจะภูมิใจเรื่องเกรดเธออีก ถ้าไม่มีแล้ว ป๊าจะทำให้แบบนี้มั้ยเธอนั้นก็ไม่รู้เลย

ถ้าแม่หลงเข้ามาอ่าน หนูไม่รู้ว่าตอนที่แม่มาอ่าน แม่จะยังอยู่ด้วยกันมั้ย หรือแม่จะกลับไปลพบุรีแล้ว หนูอยากบอกแม่ ว่า หนูขอบคุณจริง ๆ นะคะ หนูรักแม่มาก ๆ เลย แม่ทำหน้าที่ของแม่ได้ดีมากจริง ๆ หนูขอบคุณที่แม่คอยให้กำลังใจหนูอยู่ตลอด ขอบคุณที่แม่ภูมิใจในตัวหนู ขอบคุณที่แม่อุตส่าห์ทนเพื่อนหนูมานานขนาดนี้ ถ้าแม่ยังอยู่แล้วได้เข้ามาอ่าน หนูก็อยากบอกว่า แม่ไม่พูดแบบนี้อีกได้มั้ยคะ หนูไม่อยากให้แม่ไปไหนเลย อยากให้แม่คอยอยู่กับหนูจนแม่แก่ หนูอยากดูแลแม่บ้างแต่ถ้า ตอนนี้เวลาที่แม่ได้อ่านเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว หนูอยากบอกแม่ว่า หนูคิดถึงแม่ หนูขอโทษ และหนูก็ขอให้แม่มีความสุขมาก ๆ แม่เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตของหนูเลย ที่หนูทำทุกอย่างทั้งๆที่ไม่ชอบ หนูทำเพราะหนูทำเพื่อแม่หมดเลยนะคะ หนูขอบคุณทุกความหวังดี ทุกความเป็นห่วง ขอบคุณทุกช่วงเวลา ขอฌทษที่ทำให้แม่เหนื่อย
หนู นางสาว อโรชา หนูรักแม่นะคะ หนูรักแม่มาก ๆ เลย

ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะครับ