ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรื่องมันเริ่มจากตอนที่เราลงดรัมเมเยอร์ค่ะ แต่พอดีคนลงเยอะมาก เลยต้องมีการคัด เขาแจ้งมาว่าต้องนำไม้ดรัมไปด้วย ซึ่งเราก็ซื้อไปค่ะ เราฝึกซ้อมทุกวันจนเรามั่นใจแล้วว่าเราทำได้ พอถึงวันจริงเราก็ไปคัดค่ะ แต่ว่า…เขาคัดกันไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ เราเสียใจ เสียความรู้สึกมาก เราผิดเองที่เพื่อนแจ้งมาในกลุ่มแต่เราไม่เห็น น่าเสียดายนะคะที่เราเห็นทุกข้อความยกเว้นข้อความนั้นของเพื่อน… เราได้แต่ร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องนี้ผ่านมาได้ซักพักแล้ว แต่แผลในใจของเราก็ยังไม่หายไปซักที ร้องไห้ให้เพื่อนฟังก็แล้ว พยายามมูฟออนก็แล้ว แต่คอนเย็นเราต้องเดินผ่านที่ที่เขาซ้อมดรัมเมเยอร์แบบเลี่ยงไม่ได้เลยค่ะ มันน่าจะเป็นแผลใจที่หนักที่สุดในชีวิตของเรา จะว่าเราอ่อนต่อโลกก็ได้ แต่ในครั้งนี้เราพยายามมากจริง ๆ ค่ะก็ ประมาณนี้เลยค่ะ เราเลยอยากถามว่า จะทำยังไงให้แผลใจนี้มันหายไปสักที
จะแก้เรื่องแผลใจยังไงดีคะ ฮืออ