...ทำบุญก็ได้บุญ แต่เพราะทำไม่เต็มใจ ก็จะได้ผลบุญไม่เต็มที่  อาจจะได้บางส่วน...

...ในช่วงพุทธันดร ในยุคสมัยหนึ่ง ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะมาทรงอุบัติ ... มีแต่พระปัจเจกพุทธเจ้า
...มีพระปัจเจกพุทธเจ้า องค์หนึ่งต้องการดินเหนียวไปโบกกุฏิ จึงเหาะไปในหมู่บ้าน เดินผ่านบ้านหลังหนึ่งที่มีอาชีพทำดินเหนียว แสดงอาการเป็นนัยะว่า จะขอดินเหนียวสักก้อน ซึ่งตอนนั้นมีหญิงผู้หนึ่งของบ้านนั้นกำลังทำงานดินเหนียวอยู่  ได้เห็นอาการของพระปัจเจกฯ ก็รู้ว่าจะมาขอดินเหนียว  นางกำลังทำงานเหนื่อยๆ จึงเกิดความโกรธที่มีพระมาขัดจังหวะการทำงาน  แต่นางก็ให้ดินเหนียวกับพระปัจเจกฯองค์นั้น โดยการเอาก้อนดินยัดใส่บาตรโครมใหญ่ ด้วยการแสดงอาการโกรธ กระฟัดกระเฟียดอย่างแรง ...พระปัจเจกฯก็เฉยๆ ไม่แสดงอาการใดๆ  เมื่อได้ดินเหนียวแล้วก็เหาะกลับไป ...ผลกรรมนั้น เมื่อหญิงคนนั้นมาเกิดในสมัยพุทธกาลนี้  ก็มีรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์น่าเกลียดมากๆ เหมือนนางปีศาจ เพราะผลของการทำทานด้วยความโกรธ  แต่ร่างกายของนางมีสัมผัสที่เป็นทิพย์เหมือนสัมผัสของเทวดา  ผู้ชายคนไหนได้สัมผัสร่างกายนางแม้ปลายนิ้ว ก็จะเกิดความสุขเสียวซ่านอย่างสุดๆ เหมือนได้สัมผัสร่างของนางเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ ... ปรากฏว่า มีพระราชาถึง 2 พระองค์ได้เคยสัมผัสแค่ปลายนิ้วของนาง ก็หลงใหลจนลืมตัว อยากได้นางเป็นมเหสี ...จึงคิดจะทำสงครามกันเพื่อแย่งตัวนาง...แต่ในที่สุดตกลงกันได้ว่า ไม่ต้องรบกันเพื่อแย่งผู้หญิงคนเดียว  ใช้วิธีแบ่งปันกัน คือ ให้นางไปเป็นมเหสีชั่วคราวกับพระราชาแต่ละองค์ๆ องค์ละ 7 วัน ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกลับไปกลับมา ...เรื่อยๆๆ  แล้วจะมาต่อนะ สาธุๆ