ดักแด้สมัยที่เราเป็นเด็กเคยได้กินจากเพื่อนบ้านเวลาสาวใหม
พวกเราชอบไปนั่งเฝ้าขอหยิบตัวดักแด้ในหม้อน้ำร้อนทีละตัวสองตัว
ที่เจ้าของใหมกำลังสาวเอาใหมออกจนเหลือแต่ตัวดักแด้ที่สุกหลุดล่อนออกจากฝัก
ไม่มีดักแด้ที่เลี้ยงขายทอดขายเป็นกิโล ๆ เหมือนสมัยนี้ หากินยากเหมือนกัน ใครเลี้ยงใหมก้พอได้กินแต่ไม่เยอะ

สมัยนี้หากินง่ายมาก มีคนเลี้ยงขายโดยเฉพาะ ขอให้มีเงินจะกินเป็นกิโลก็ยังได้

กลับไทยเมื่อเดือนสิงหาเราได้โอกาสหาดักแด้มากินตามที่อยากกินเพราะมันมีขายทุกอาทิตย์ตามตลาดนัดอาทิตย์ละ 2-3 วัน
ซื้อมา 1 ถุง 100 บาทได้เยอะพอสมควรเอามาลงกระทะคั่วเองอีกรอบให้สุกฆ่าเชื้อโรคก่อนกิน
ลงมือกินไปอย่างเอร็ดอร่อยไปครึ่งถุงน่าจะ 100 -150 กรัม ที่เหลือเอาใว้กินพรุ่งนี้
ตื่นเช้ามารู้สึกคันที่ใบหน้ารู้สึกหนังตาหนัก ๆ เหมือนจะลืมตาไม่ขึ้นเรารีบไปส่องกระจกดูหน้าของตัวเอง
ใบหน้าบวมมีผื่นแดงมีอาการคันเล็กน้อย รู้ทันทีว่าเกิดอาการแพ้แน่ ๆ แพ้ดักแด้ที่กินเมื่อวานตอนเย็น

รีบกินยาแก้แพ้ที่เราพกติดตัวไปเมืองไทยด้วยเพราะเราแพ้ยุงอย่างรุนแรงคือยา Zyrtec 10mg


ปรกติการกินยาแก้แพ้ของเราที่ผ่านมาจะเห็นผลเร็วมากไม่เกิน 1 ชั่วโมง แพ้ฝุ่นละองเกษรดอกไม้ แพ้แมลงกัดต่อย

แต่แพ้ดักแด้ยาตัวนี้ไม่ช่วยเราเลย หน้าบวมผื่นแดงคันเล็กน้อยไปดีขึ้น เรากินยาทุก 3 ชั่วโมงไม่ช่วยอะไรเลย
เราเลยเลิกกินและพยายามดื่มน้ำให้มากเพื่อจะได้ฉี่บ่อย ๆ เผื่อมันจะดีขึ้น
สองวันผ่านไปอาการบวมก้หายไปไม่คัน ดักแด้ที่เหลือเลยให้เพื่อบ้านไป
เราก็เลยหาข้อมูลจากทางการแพทย์ว่าแพ้ดักแด้เกิดมาจากอะไร

เราจึงอยากมาเตือนคนที่ชอบกินแบบเราว่าไม่เคยแพ้เราก้อาจจะแพ้ได้ถ้า
กินมากเกินไปหรือร่างกายอ่อนแอแก่ชราลงภูมิต้านทานน้อยลงเราอาจจะแพ้ได้แบบไม่เคยแพ้มาก่อน

ขอบคุณภาพประกอบจาก GOOGLE