ตอนที่เกิดโควิดระบาดหลายคนกลัวตาย หลายคนทำมาหากินไม่ได้ ส่วนใหญ่จะบ่นว่าไม่มีจะกิน เดือดร้อนแทนสาหัส ลำบากเหลือเกิน อยากได้ความช่วยเหลือต่างๆนานา อยากขอเงินเยียวยา ด่ารัฐบาลต่างๆนานาแต่บทเรียนที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำให้คนไทยรู้สึกสำนึก ไม่คิดที่จะป้องกันหรือแก้ไขเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น ตอนนี้มีข่าวไวรัสอันตรายระบาดในต่างประเทศ และมีข่าวไวรัสร้ายหายจากห้องแลป แต่ก็ยังเห็นความมักง่าย เห็นแก่ตัวของคนบางกลุ่ม ที่สูบบุหรี่แล้วพ่นควันยังไม่สนใจใคร ไม่มีหน่วยงานไหนที่จะบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง ปล่อยให้พวกมักง่ายเคยตัวไม่สนความเดือดร้อนของคนอื่นทำอย่างอิสระเสรี คนส่วนใหญ่ก็จะมองข้ามไม่สนใจไม่ใช่เรื่อง คนใกล้ตัวไม่มีการห้ามปราม บุหรี่ทั่วไปก็ว่าแย่แล้วนะ ยังมีทั้งบุหรี่ไฟฟ้า และกัญชา บางครั้งผ่านไปย่านธุรกิจสีเทา ย่านร้านขายกัญชา บางครั้งก็มีกินกัญชาชวนมาเตะจมูก เปิดเสรีกันเต็มที่ แต่ไม่มีมาตรการที่จะป้องกัน และกวดขันให้เข้มงวด ยังคงปล่อยปละละเลยกันต่อไป ทั้งโควิดระบาดที่ระบาดหนักๆส่วนใหญ่ก็มาจากธุรกิจสีเทา สถานบันเทิง และวงเหล้า หากเชื้อโรคนี้ระบาดเหตุการณ์ก็คงจะซ้ำรอยเดิม แล้วก็คงจะออกมาโวยวายร้องโอดโอยโอดครวญกันอีกตามเคยว่าเดือดร้อนแสนสาหัส ไม่มีจะกิน พอผ่านพ้นไปได้ก็ทำตัวเหมือนเดิม นอกจากทำตัวเองแล้วยังสร้างปัญหาและภาระให้สังคมหมู่มาก ทำให้คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องต้องพลอยเดือดร้อนเป็นวงกว้าง แล้วก็มีหน้ามาขอการเยียวยา โดยเฉพาะพวกกลุ่มธุรกิจสีเทาทั้งหลายที่เป็นตัวต้นเหตุ มันสมควรไหมที่จะเยียวยาให้คนที่สร้างปัญหา และทำให้คนทั้งประเทศเดือดร้อน นอกจากไม่สมควรที่จะเยียวยาควรที่จะลงโทษ และให้ชดใช้ค่าเสียหายด้วยซ้ำไปด้วย ความมักง่ายที่เห็นมีมากมาย อย่างการถมน้ำลายในที่สาธารณะก็เหมือนกัน เมื่อวันก่อนเห็นจะๆเลยฝรั่งถ่มน้ำลายลงพื้นอยู่ห่างกันไม่เกิน 10 เมตร น้ำลายก้อนที่มันถมลดลงพื้นไปแล้ว แต่ด้วยความที่ไปรถส่อง ไปจะเห็นละอองน้ำลายยังฟุ้งกระจายอยู่เลยไม่ได้หายลงไปพร้อมกับน้ำลายที่ถม ลองคิดดูแล้วกันว่าละอองน้ำลายที่กระจัดกระจายไปโดนใครบ้าง แล้วถ้ามันมีเชื้อโรคเหมือนอย่างทั้งโควิดคนคงจะติดกันมากมาย ถ้าเกิดโรคระบาดอีกครั้งหนึ่ง ไม่ต้องมาใส่หน้ากากกันหรอก เปล่าประโยชน์เพราะในเมื่อบทเรียนที่เกิดขึ้นไม่เคยสอนให้จำ ไม่เคยคิดที่จะปรับปรุงแก้ไขไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอย ถึงเวลาดีแต่โทษทุกอย่าง โทษทุกคน โทษรัฐบาล แต่ไม่โทษตัวเองเลย ดีแต่อยากจะขอการเยียวยาทั้งๆที่ทำตัวเอง ดีแต่บอกไม่มีจะกินจะอดตายแล้วลำบากแสนสาหัสแต่กลับทำให้มันเกิดขึ้น อยากจะรู้นักถ้าเกิดเหตุการณ์โรคระบาดอีกครั้งหนึ่งจะเป็นยังไงกัน ขอให้ครั้งนี้ถ้ามันจะเกิดให้มันเกิดให้หนักกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า 2 ปีมันน้อยไปน่าจะเป็นสัก 10 ปีถึงจะดี
คำว่าไม่ใช่โลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช้ไม่ได้กับคนไทยจริงๆ เพราะคนไทยไม่เคยรู้จักจำกับบทเรียนที่เกิดขึ้น