ผมจำได้ว่าในสมัยเรียน ผมเคยเจอวรรณคดีเรื่องนึง ซึ่งผมก็จำชื่อไม่ค่อยได้ แต่พอจำเรื่องเล่าโดยสรุปได้ โดยเรื่องมีอยู่ว่า 
มีอาณาจักรแห่งนึง เป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ไร้พ่าย เพราะว่าใช้การปกครองแบบรัฐต่อรัฐเหมือนอเมริกา โดยที่ผู้นำแต่ละเขตก็จะปกครองเขตใครเขตมันและเกื้อกูลต่อกันในอาณาจักรนี้ ทำให้อาณาจักรนี้อยู่ได้ด้วยความมั่นคงมาตลอด แต่วันดีคืนดี ก็มีปราชญ์คนนึงซึ่งถูกเมืองที่เป็นข้าศึกของอาณาจักรนี้ขับไล่ออกมา เพราะมีปัญหาความขัดแย้งอะไรซักอย่าง (จำไม่ได้ละ) ซึ่งตัวของเขาก็ได้มาขอเข้าร่วมกับอาณาจักรนี้ โดยให้เหตุผลเหมือนประมาณว่าจะแก้แค้นที่อาณาจักรของเขาไล่เขาออก ซึ่งตัวของเขาก็ได้เข้าทำงานเป็นอาจารย์สอนเหล่าบุตรหลานของผู้ปกครองแต่ละเขต หลังจากนั้นก็ได้มีการเฉลยว่านักปราชญ์คนนี้ถูกส่งมาเป็นหนอนบ่อนไส้ ซึ่งเป้าหมายที่เขาเข้ามายังอาณาจักรนี้ ก็เพื่อทำลายจากภายใน โดยแผนการของเขาได้เริ่ม โดยการเรียกบุตรของผู้นำเขตคนนึงเข้ามาคุยในห้องเป็นการส่วนตัว โดยเรื่องที่คุยกลับเป็นเรื่องสัพเพเหระที่ไม่ได้มีสาระอะไร ซึ่งเขาก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนส่งผลทำให้บุตรคนอื่นที่เห็นพฤติกรรมของคนที่ถูกเรียกเข้าไป เกิดความสงสัยว่าบุตรที่ถูกเรียกเข้าไปต้องไปมีความลับอะไรกับอาจารย์แน่ ทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทกัน นั่นคือบุตรที่ถูกเรียกเข้าไปถูกพวกบุตรคนอื่นๆ พยายามเค้นถามประมาณว่ามีอะไรปิดยังเขา คิดจะมีความลับใช่มั้ย แต่บุตรคนนั้นแน่นอนว่าเขาก็ตอบตามตรงไป ซึ่งบุตรคนอื่นก็ไม่เชื่อ ทำให้เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทจนได้เกิดรอยร้าวในที่สุด ซึ่งเท่าที่ผมจำได้ เรื่องมันก็ได้ลุกลามไปทั่วจากแค่ลูกๆ จนไปถึงผู้นำแต่ละเขตเมือง ทำให้เกิดการทะเลาะกันในระดับผู้นำจนเกิดศึกภายในเกิดขึ้นจากความขัดแย้งในครั้งนี้ ซึ่งเมื่อบ้านเมืองนี้ได้แตกแยกกัน นักปราชญ์ที่เป็นหนอนบ่อนไส้คนนี้ก็ได้ส่งสัญญาณเรียกข้าศึกให้บุกเข้ามาตีอาณาจักรนี้ในขณะที่กำลังทะเลาะวิวาทกัน โดยตัวของเขาก็เปิดประตูพาข้าศึกบุกเข้าถล่มอาณาจักรนี้จนล่มสลายได้สำเร็จ เพราะเนื่องจากผู้นำแต่ละรัฐทะเลาะกันเอาเป็นเอาตาย ทำให้ข้าศึกที่บุกเลยอาศัยเวลานี้เอาชนะได้ในที่สุด 
เท่าที่ผมจำได้ก็มีเพียงเท่านี้ ถ้าใครพอรู้จักนิทานวรรณคดีเรื่องนี้ ก็ช่วยบอกชื่อมาทีครับ ผมจะได้ย้อนความกลับไปอ่านบ้าง