เวลาเราอยู่รรเรามักเงียบไม่ค่อยพูด แต่คนที่เราสนิทด้วยเราจะค่อนข้างพูดมาก และติดตลกมากๆค่ะ  จนวันหนึ่งเพื่อนเรามาบอกกับเราว่า อาจารย์แกคิดว่าเป็นเด็กออทิสติกเพราะว่าเราเป็นคนเงียบๆหน้าเดียว(ตอนอยู่คนเดียว,ไม่ได้คุยกับเพื่อน)ซึ่งมันเป็นสิ่งปกติของเราอยู่แล้วแต่คนอื่นชอบคิดว่าเราชีวิตไม่มีความสุข ทั้งๆที่จิงแล้วเราปกติมากค่ะ เราโดนคำพูดนี้ใส่เราตลอดแต่เราไม่ได้ใส่ใจมากนัก ตอนนั้นทำให้เราอึ้ง,ช็อคและโกธรในอารมณ์เดียวกัน เราไม่คิดว่าอาจารย์แกจะคิดกับเรายังงั้น แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นคือเพื่อนก็เข้ามาหยอกล้อตามประสาเพื่อน อาจารย์มาเห็นก็เข้ามาด่าเพื่อนคิดว่าเราโดนรังแกทั้งๆที่มันไม่ใช้เลยค่ะ ตอนนั้นทำใหเเอาเราอยากร้องไห้ตรงนั้นเลย แต่เราพยายามกลั้นไว้เป็นคนค่อนข้างอ่อนไหวกับคำพูดมากๆ จนเราเอาเก็บมาคิดว่าที่เราทำตัวแบบนี้มันดูเหมือนเด็กออทิสติกเหรอค่ะ เราควรเปลี่ยนจุดนี้มั้ย ทำเอาเราร้องไห้เลยค่ะตอนกลับบ้าน😭😭