คำถาม คือ เราควรทำอย่างไร และทำอะไรได้บ้าง
ป้า ขายที่ได้เงินตั้งหลาย 1,000,000 แต่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยจนหมด
ณ วันที่ได้เงิน 1,000,000 เราและแม่ไม่ได้ร่วมสุขด้วยเลย
แต่ละวันที่เงินหมด กลับต้องมาร่วมทุกข์
ป้าติดหนี้ ไปทั่ว
เงินไม่พอใช้ เพราะเงินเดือนน้อย
ผัวไม่ทำงานผัวไม่ทำงาน
มีลูกสองคน หนึ่งคนเลี้ยงลูก ไม่ได้ทำงาน
อีกคนกำลังอีกคนกำลังเรียนหนังสือ
ป้าไม่มีศักยภาพในการส่งลูกตัวเองเรียน
แม้กระทั่งข้าวสารในบางครั้งยังต้องให้แม่ซื้อให้
และป้าก็ยังหวังให้เราส่งน้องเรียนจนจบ
ทั้งทั้งที่น้องก็มีมีพี่
แต่มาหวังพึ่งเรา เราทำงานเป็นเราทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น ที่จะซัพพอร์ตใคร
เรารักหลานนะ ซื้อโทรศัพท์ให้หลานตามที่ขอ
เติมเน็ตรายปีให้ใช้แบบจุกจุก
ขอเงินเราใช้บางที และขอเงินแม่เราใช้บ่อยครั้ง
การที่เราให้ในครั้งแรกเรารู้สึกอิ่มอิ่มใจ
แต่พอหลายครั้งถัดไป เรารู้สึกว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของเรา
เราเคยสื่อสารกับป้า
อย่างตรงไปตรงมา เรื่องหนี้สิน หากต้องการความช่วยเหลือ
แต่ป้าเลือกที่จะไม่สื่อสาร
และลูกคนโตของป้า ก็ทำก็ทำท่าเหมือนไม่พอใจเรา
ซึ่งไม่ทราบเหตุผล เพราะเราทักข้อความไปแต่ไม่ได้รับการตอบกลับ
ซึ่งปกติจะตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เรารู้สึกว่าการที่เราซัพพอร์ต น้องของเขา
เค้าน่าจะรู้สึกขอบคุณกับครอบครัวเราบ้าง
แต่เรากลับรู้สึกว่า เราไม่รู้สึกอิ่มอิ่มใจ และยังรู้สึกว่าเป็นคนที่เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน
และการที่ให้เงินหลานนั้นเป็นหน้าที่
เราแค่อยากให้ทางครอบครัวของป้านั้น รู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่ได้รับบ้าง
ปล. ลูกคนโตกับลูกคนเล็กของป้ามีประวัติโรคซึมเศร้า
คนโตหายแล้ว
คนเล็กกำลังลดยา
สิ่งที่เราควรที่จะทำสิ่งที่เราควรที่จะทำ คืออะไร
ในใจคืออยากออกให้ห่าง ไม่อยากวุ่นวายกับครอบครัวนี้แล้ว
แต่คำว่าญาติมันตัดกันได้หรอ
เรื่องเงินเงินทองทองมันควรที่จะเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ใช่หรอ
และนิสัยอย่างหนึ่งของสามคนนี้คือ ชอบขอ
ขอคือขอเงิน /และมีข้ออ้างในการดำเนินชีวิตและมีข้ออ้างในการดำเนินชีวิตตลอด เช่นไม่อยากทำเช่นไม่อยากทำสิ่งนั้นเพราะ มีเหตุผลที่จะไม่ทำสิ่งมีเหตุผลที่จะไม่ทำสิ่งนั้นนั้นเสมอ
เรากับแม่อยากจะออกจากวงจรนี้ โดยที่ถนอมน้ำโดยที่ถนอมน้ำใจทางฝ่ายนั้นทางฝ่ายนั้นให้มากที่สุด
ปัญหาการเงิน ลูกพี่ลูกน้อง
ป้า ขายที่ได้เงินตั้งหลาย 1,000,000 แต่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยจนหมด
ณ วันที่ได้เงิน 1,000,000 เราและแม่ไม่ได้ร่วมสุขด้วยเลย
แต่ละวันที่เงินหมด กลับต้องมาร่วมทุกข์
ป้าติดหนี้ ไปทั่ว
เงินไม่พอใช้ เพราะเงินเดือนน้อย
ผัวไม่ทำงานผัวไม่ทำงาน
มีลูกสองคน หนึ่งคนเลี้ยงลูก ไม่ได้ทำงาน
อีกคนกำลังอีกคนกำลังเรียนหนังสือ
ป้าไม่มีศักยภาพในการส่งลูกตัวเองเรียน
แม้กระทั่งข้าวสารในบางครั้งยังต้องให้แม่ซื้อให้
และป้าก็ยังหวังให้เราส่งน้องเรียนจนจบ
ทั้งทั้งที่น้องก็มีมีพี่
แต่มาหวังพึ่งเรา เราทำงานเป็นเราทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น ที่จะซัพพอร์ตใคร
เรารักหลานนะ ซื้อโทรศัพท์ให้หลานตามที่ขอ
เติมเน็ตรายปีให้ใช้แบบจุกจุก
ขอเงินเราใช้บางที และขอเงินแม่เราใช้บ่อยครั้ง
การที่เราให้ในครั้งแรกเรารู้สึกอิ่มอิ่มใจ
แต่พอหลายครั้งถัดไป เรารู้สึกว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของเรา
เราเคยสื่อสารกับป้า
อย่างตรงไปตรงมา เรื่องหนี้สิน หากต้องการความช่วยเหลือ
แต่ป้าเลือกที่จะไม่สื่อสาร
และลูกคนโตของป้า ก็ทำก็ทำท่าเหมือนไม่พอใจเรา
ซึ่งไม่ทราบเหตุผล เพราะเราทักข้อความไปแต่ไม่ได้รับการตอบกลับ
ซึ่งปกติจะตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เรารู้สึกว่าการที่เราซัพพอร์ต น้องของเขา
เค้าน่าจะรู้สึกขอบคุณกับครอบครัวเราบ้าง
แต่เรากลับรู้สึกว่า เราไม่รู้สึกอิ่มอิ่มใจ และยังรู้สึกว่าเป็นคนที่เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน
และการที่ให้เงินหลานนั้นเป็นหน้าที่
เราแค่อยากให้ทางครอบครัวของป้านั้น รู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่ได้รับบ้าง
ปล. ลูกคนโตกับลูกคนเล็กของป้ามีประวัติโรคซึมเศร้า
คนโตหายแล้ว
คนเล็กกำลังลดยา
สิ่งที่เราควรที่จะทำสิ่งที่เราควรที่จะทำ คืออะไร
ในใจคืออยากออกให้ห่าง ไม่อยากวุ่นวายกับครอบครัวนี้แล้ว
แต่คำว่าญาติมันตัดกันได้หรอ
เรื่องเงินเงินทองทองมันควรที่จะเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ใช่หรอ
และนิสัยอย่างหนึ่งของสามคนนี้คือ ชอบขอ
ขอคือขอเงิน /และมีข้ออ้างในการดำเนินชีวิตและมีข้ออ้างในการดำเนินชีวิตตลอด เช่นไม่อยากทำเช่นไม่อยากทำสิ่งนั้นเพราะ มีเหตุผลที่จะไม่ทำสิ่งมีเหตุผลที่จะไม่ทำสิ่งนั้นนั้นเสมอ
เรากับแม่อยากจะออกจากวงจรนี้ โดยที่ถนอมน้ำโดยที่ถนอมน้ำใจทางฝ่ายนั้นทางฝ่ายนั้นให้มากที่สุด