เพื่อนๆพี่ๆ คิดว่า แม่ควรเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดของลูกไหมคะ🥹

สวัสดีค่ะ ตาม หัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เราไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารหรือเห็นใจเราแค่อยากขอคำปรึกษาและให้เราได้ระบายความในใจที่อัดอั้นมานานมาก  คือเรื่องมีอยู่ว่าเราอยู่กับพ่อแม่ ตั้งแต่เกิดจนถึง7-8 ขวบ พ่อแม่เราก็ทะเลาะกันตีกันตลอดและพ่อก็ตีเราเวลาที่ทะเลาะกับแม่ และน้องของพ่อก็คืออาของเราก็ชอบตีเรา ตอนที่พ่อแม่เราไม่อยู่บ้าน แต่สุดท้ายแล้วแม่ทนพ่อแม่ไม่ไหวแม่ก็หนีไป ให้เราอยู่กับย่าและก็พ่อแต่วันนึงแม่ก็รับเราไปเลี้ยงดูเราก็คิดว่าชีวิตเราจะดีขึ้นแต่ก็ไม่เลยแม่เรากินเหล้าชอบตีเราทำร้ายเรา ก็ไม่ต่างอะไรจากตอนที่เราอยู่กับพ่อ ส่งเราไปเรียนโรงเรียนประจำ แต่แม่เราถ้าเกิดอยู่ต่อหน้าคนอื่นอยู่กับครอบครัวของแม่เค้าจะทำเป็นรักเราพูดดีกับเราหนูอย่างนั้น หนูอย่างนี้พูดเพราะกับเรา แต่พอรับหลัง แม่ก็จะกูกับเรา ทำอะไรให้ไม่ถูกใจก็ด่า อี   อี เป็นแบบนี้จนเราอายุ 30 กว่าแล้วแม่ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนทุกครั้งที่กินเหล้า เห็นหน้าเราก็จะด่าว่า กูไม่เคยรักเลยกูเกลียดสุดชีวิต ทำร้ายเราถึงขั้นเลือดตกยางออก  แต่แม่กลับไม่รู้สึกอะไรเลยบอกว่าเป็นความผิดของเราที่เราเกิดมา ถ้าเกลียดเราขนาดนี้ทำไมไม่ให้เราตายไปตั้งแต่ตอนที่เกิดเลี้ยงเราไม่เคยพูดจาดีดีด้วยเลยถึงพูดดีก็มีแต่ต่อหน้าคนอื่นบางครั้งเราก็น้อยใจเสียใจเราก็รู้ว่าชีวิตเราเกิดมาลำบาก เราไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรเลยเรารู้ว่าเราเกิดมาไม่เหมือนคนอื่นหรืออาจจะมีคนอื่นที่จะเจอเรื่องราวมากกว่าเราแต่บางครั้งคนเป็นแม่ไม่คิดบ้างหรอว่าเราก็มีหัวใจทำอะไรผิดนิดหน่อยก็ด่าพูดอะไรก็หาว่าโกหกบางเรื่องเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่แม่ไม่เข้าใจ แม่ก็หาว่าเราโกหกทั้งทั้งที่แม่ไม่เข้าใจอะไรเลยแม่ไม่เปิดรับรู้อะไรเลยเราไม่ได้อยากให้สังคมหรือพี่พี่ในกระทู้ Pages มานั่งว่าแม่เรา แต่บางครั้งเราก็คิดว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าแต่เราไม่เคยได้ไปหาหมอเราอยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง แล้วแม่ก็แต่งงานใหม่ไปอยู่เมืองนอกได้สามีใหม่แม่ก็ไม่เคยมาสนใจอะไรเราเลย  คำพูดดีดีคิดถึงนะลูกเป็นยังไงกินข้าวหรือยังทำงานเหนื่อยไหมแม่ไม่เคยถามเราสักครั้ง  จะคุยกับเราก็ต่อเมื่อใช้เราทำอะไรให้ บางครั้ง ครอบครัวอย่างเช่นแบบให้กำเนิดเราก็คิดว่าอาจจะเป็นเซฟโซนให้เราได้บ้างแต่ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยได้ความรู้สึกแบบนั้นเลย  ไม่ใช่อะไรก็ด่าเราอยากปรึกษาเพื่อนๆพี่พี่ว่าถ้าเจอแบบนี้ เราต้อง รับมือยังไงบ้างคะ จัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเลยค่ะกลัวคิดสั้นเข้าสักวัน…