สวัสดีครับ คือ ผมอยากมีเรื่องจะถามว่า ผมสามารถทำอย่างไรได้บ้าง รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม ในชีวิตเลย..สู้จนไม่ไหวแล้ว

คือผมเป็นลูกเมียน้อยครับ..ปัจจุบันอายุ 45 ปี มีพ่อเป็นต่างด้าว แต่มีฐานะ ตอนเด็กๆเรียกว่า พร้อมทุกอย่างอยากได้อะไรก็ได้ จนอายุได้ 10 ปีพ่อป่วย และเสียชีวิต ด้วยโรคมะเร็งตอนป่วยแม่ผมเป็นคนเฝ้าไข้ ดูแลจนกระทั้งพ่อเสีย..ต่อมาผมก็ได้รู้ว่ามีพี่ต่างมารดา เข้ามาในชีวิต สวนยางและบ้านที่ผมคิดว่าเตี่ยและแม่ เป็นคนสร้างขึ้นมา เนื่องจากต้นยางผมไปเห็นมันตั้งแต่ ลงปลูก บ้านที่อยู่ก็เห็นตั้งแต่ลงเสา พี่ต่าง มารดาเริ่มเข้ามาทวงกรรมสิทธิ์เขาบอกทุกอย่างเป็นของเขาไม่ใช่ของเตี่ย..ซึ่งจริงๆแล้ว.คนในพื้นที่ใครๆต่างก็รู้ว่าเป็นของผมแต่เนื่องจากเตี่ยผมเป็นต่างด้าวจึงไม่สามารถซื้อที่เป็นของตัวเองได้..สุดท้ายแม่ผมเครียดถูกบีบจนหาทางออกไม่ได้ 2 ปีต่อมาแม่ผมฆ่าตัวตายครับ..ผมไปอยู่กับน้าโดยมีเงินค่ายางพาราที่ญาติเตี่ยเป็นผู้ดูแลให้..รายเดือน ต่อมา อีก1ปี..พี่ต่างมารดาก็มารับผมไปเรียนที่นนทบุรีบอกน้าว่าให้ไปอยู่หอ ส่วนที่ดินบอกว่าผมโตก็จะเเบ่งให้..พอมาถึงนน ให้ผมไปอยู่วัดให้เงินเดือนละ200บาท ผ่านไป1ปี คนงานที่บ้านพี่ขาด เลยให้ผมไปช่วยทำงาน บอกว่าหาคนได้ค่อยกลับ สุดท้ายผมไม่ได้กลับต้องอยู่ช่วยงานตลอดเขาขายผักในตลาด ผมต้องตื่นมาช่วยงาน ตี 3 จนถึงเช้าได้อาบน้ำไปโรงเรียน..จนสุดท้าย ผมหนีออกจากบ้านตอนเข้าค่ายลูกเสือคือไม่กลับเข้าไป..โดยคิดว่า พี่จะต้องมาตามและหาทางออกให้..โดยกลับไปอยู่วัดตามเดิมเปล่าเลย เขายังมาบอกเจ้าอาวาสว่าผมเกเรอย่างโน้นอย่างนี้..สุดท้ายเจ้าอาวาสไม่ให้ผมอยู่วัด..ผมต้องออกจากม.4 กลางคันกลับไปอยู่บ้าน และเรียนต่อม4 ที่บ้าน จนถึง ม.5 เขาก็มาให้เเจ้งย้ายออกจากทะเบียนบ้าน..โดยให้สัญญาว่า..จะมารับผมเมื่อผมจบม.6 ผมก็เซ็นย้ายออก สุดท้ายผมไม่เคยได้ข่าวจากพี่อีกเลยจนจบม.6 ผมไปจอเงินที่เตี่ยฝากไว้ให้ ซึ่งเขาบอกเองว่า เป็นของผมไม่มีใครเอาไปได้เตี่ยฝากไว้ 2 ชื่อ ไปจอเขาก็ไม่ให้อ้างอยู่กับคนนั้น คนนี้ พออายุ23 ผมไปอีกครั้งคราวนี้ยอกว่าผมไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น ไล่ยังกับหมูกับหมา สุดท้ายผมก็ต้องช่วยเหลือตัวเองโดยเข้ากทม.รับจ้างทำงานมาตลอดไม่เคยได้หยุดไม่มีบ้าน ไม่มีใคร จนได้มามีครอบครัว และมีชีวิตดีขึ้น จนปัจจุบันผมมีปัญหา โดนเลิกจ้าง มีหนี้สิน และทราบมาว่าพี่คนที่คุยกับผมเรื่องเงินที่เตี่ยฝากไว้ มาซื้อบ้านอยู่ในจังหวัดเดียวกับผม มาหลายปีแล้ว แต่ไม่ทราบว่าบ้านเลขที่อ่ะไร..ตะยอกว่าที่ผ่านมา ผมเคยคิดแค้นใจในความใจดำของเขาแต่ไม่อยากทำอะไรมห้คนอื่นมาเวทนาผมและตะพูดกระทบไปจรถึงแม่ผม...จรโตมาคิดทบทวนดูแล้วคิดว่า พวกเขา ใจดำและทำเกินไปจริงๆ...ผมอยากถามว่าผมควรทำอย่างไรดีคะรับ..หรือผมมีสิทธิ์อะไรได้บ้าง..รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตจริงๆ