ความทุกข์นิรันดร์มีจริง

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ๕. นครสูตร สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อาราม ของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภ

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

โอม นะมัส เวสสุวัณ, หะเร หะเร เวสสุวัณ, เอหิ เอหิ ตัสสะยะ๛ (สวด 9 จบ) ลูกขอนอบน้อมคารวะสักการะบูชา องค์พ่อท้าวเวสสุวรรณ ด้วยจิตศรัทธา เคารพนับถือยิ่ง องค์พ่อฯ เป็นผู้ดูแลโลก ทรัพย์สินของโลก ตรวจตรา