เวลาผมทะเลาะกับใคร   ผมจะไม่มีวันรวบรวมสติหาวิธีทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้เลย

ถ้าเรื่องใหญ่หนักๆอันนั้นเข้าใจ

แต่ผมเป็นแม้แต่ทะเลาะกับใครด้วยเรื่องเล็กๆ  เรื่องขี้หมา  เรื่องปัญญาอ่อน
บางครั้งทะเลาะไปเรื่อยๆจนผมใจเย็นลง   ผมก็ไม่คิดจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้น
กลับยิ่งทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บที่สุดโมโหที่สุด

คือมันเหมือนอีโก้อย่างนึง  ถ้าเริ่มทะเลาะไปแล้วจะไม่มีทางลงให้ใครก่อนแน่นอน  แม้ว่าตอนนั้นอาการโมโหจะลดลงเยอะแล้ว
แน่นอนว่าคำพูดน้ำเสียงอาจจะลดความรุนแรงลง    แต่จะไม่มีทางยอมอีกฝ่ายเด็ดขาด  ไม่จบง่ายๆแน่นอน

ทางเดียวที่จะจบได้คืออีกฝ่ายต้องเป็นฝ่ายยอมลงให้ผมก่อน   ผมถึงจะจบ
บางครั้งผมก็รู้นะว่ามันมีทางออกอยู่  ผมก็คิดได้   แต่ต้องการให้อีกฝ่ายเป็นคนเริ่มเสนอมาให้  เป็นฝ่ายขอประนีประนอมก่อน

ผมถึงจะยอมจบ   และจะจบง่ายมากๆ(เพราะพื้นฐานมาจากทะเลาะด้วยเรื่องเล็กๆไม่เป็นเรื่อง)

อันนี้เรียกไม่มีเหตุผล  หรือ  ชอบเอาชนะครับ