ช่วงนี้เราเบื่อบ้านไม่อยากอยู่เลย ครอบครัวเราก็เหมือน
จะดีแต่ดี ในบางครั้ง เราเป็นหลานคนโต ในครอบครัว
เรามีปู่ย่า พ่อเรา อาเรา ผัวอา หลานชายคนเล็ก ที่นี่

ปันหามีอยู่ว่า อะไรๆปู่ก็จะให้เราคอยดูแลหลานคนเล็ก
อยู่ตลอดเลย อายุ 17 แล้ว แต่ทำไรเองไม่เป็นเลย เราเหนื่อยใจมาก แล้วเวลามีการบ้าน เราต้องคอยถามกับ
เพื่อน หลานตลอดว่ามีงานไรบ้าง ถึงจะได้ทำส่ง เพราะ

ถ้ารอมันพูดมันก็จะเงียบไม่พูด พอจะใกล้ถึงวันส่งงานเราเลยถามว่าเมื่อไหร่จะทำงานส่งครู มันเลยบอกมาว่าก็ไม่มีอุปกรณ์อ่ะ เราถามว่าไม่มีทำไมไม่พูดอ่ะ ต้องรอให้ถามตลอดเลยหรอ มันทำเป็นเชย แบบนี้

แม่ของมัน คือ อาเรา ก็ไม่ค่อยสนใจลูกเลย วันๆกลับจากทำงานแล้วก็นอน ขนาดกับข้าว ยังไม่ทำให้ลูกกิน
จะต้องเป็นย่าที่ทำให้ พอให้ไปหาซื้อแฝอุปกรณ์การ
เรียนให้ลูก ก็บอกซื้อไม่เป็น ซื้อไม่ถูก ฟังแบบนี้เราก็คิด
นะว่าแมร่งจะมีลูกทำไมว่ะ ถ้าไม่พร้อม เฮ้อ😮‍💨

เราอ่ะอายุ26 แล้ว เป็นหลานคนโตของบ้าน ทำงานอยู่บ้าน ขายของออนไลน์ร่วมด้วย เป็นอาชีพเสริม มันเลย
ทำให้เราดูเป็นคนว่างมากเลยใช่ไหม ถึงเวลามีเรื่อง
อะไรในบ้านปู่ถึงค่อยแต่จะสั่งๆ ให้เราช่วยหลานตลอด

มีเหตุการณ์เมื่อกี้เลยหัวร้อนสุดๆ เราโดนปู่ด่าว่าทำไม
เราไม่ดูแลหลานเลย มีไรทำไมไม่ทำให้มัน ดูให้มัน
หน่อย เราบอกว่า ทำไมจะต้องให้คอยถะนุถะนอมไปอีก
นานไหม มันโตแล้วนะจะจบม.6 แล้ว จะเข้ามหาลัยแล้ว

ให้มันทำเองสิ ให้มันจัดการเองหัดรับผิดชอบในตัวเอง
ได้แล้ว เห็นนี่ว่าง นี่ก็มีงานนะ แล้วถ้าจะให้คอยดูอยู่
อย่างนี้ต่อไปตะทำไรเป็น ชีวิตวันข้างหน้าต้องเดินคน
เดียวนะไม่ได้มีใรเดินด้วย ไม่อยากเหมือนพ่อแม่รังแก
ฉัน แค่นี้ มันก็ทำไรไม่เป็นแล้ว ล้างจานล้างไม่เป็น 

กรอกน้ำก็กรอกไม่ได้ ซักผ้าก็ซักไม่เป็น มีย่าทำให้
ตลอดพอเราพูด ปู่เราก็ไม่พอใจตลอด จนเรารู้สึกอยาก
จะหนี้ไปให้ไกลๆ ไปหาที่อื่นอยู่ เราเคยหนี้ไปรอบหนึ่ง
ปู่เราไปหาจนเจอตัวเราจนได้ แล้วลากกลับบ้านมา

เราเลยต้องกลับมาอยู่แบบเดิมๆเจอปัญหาซ้ำๆที่น่าเบื่อ
ปู่พูดกับเราว่าถ้าจะออก จากบ้านนี้ไปต้องแต่งงานเท่า
นั้นเราเลยอยากจะแต่งกับใครสักคน เพื่อจะได้ออกจาก
จุดนี้ สักพัก ปัญหาเจออีกมากมาย ไม่ว่าจะอาเรา

วันๆขอแต่เงินกับปู่เราบ้าง กับพ่อเรา กับเรา เพื่อไปใช้
หนี้ของตัวเองที่ก่อขึ้นกับสามี แต่พอไม่มีกินก็ต้องมา
พึ่งใบบุญที่บ้าน ซึ่งเราไม่ชอบ ไม่โอเค หาเงินมาไม่ได้
ต้องการหาให้ใครใช้ หาเงินมาเพื่ออนาคตตัวเอง แต่
พอเราไม่ให้ โวยวาย ประชด ประชัน งอล จนปู่เราก็บ่น

ว่ามีให้ๆอายืมไปก่อน ทั้งๆที่เวลายืมไปไม่เคยได้คืนสัก
ครั้ง พอเวลา อามีเงิน ที่จะคืน ไม่เลย เอาเงินไปเสวยสุข
กับสามี2คน ซื้อยิ่งทำให้เกลียดหนักกว่าเดิม แต่ทำไร
ไม่ได้ ได้แต่ทน เพราะมีปู่ให้ท้ายด้วย ยอมทุกเรื่องของ
ลูกตัวเอง ขนาดกับพ่อเรา ยังโดนเลย โดนยืมเงินไป

5 หมื่น ก็ไม่ได้คืนมาเลยสักบาท แล้วยังมีมาบอกว่าเวลา
ตัวอาเขาลำบากไม่มีใครช่วยเลย อาเราพูดนะคำนี้ ซึ่ง
มันใช่หรอว่ะ ช่วยขนาดนี้ยังบอกว่าไม่ช่วยกู งง มากอ่ะ
เนี่ยมันเลยกลายเป็นปัญหาโรคแตก แล้วปู่ยังมีมาพูด
อีกว่า ครอบครัวเดียวกันต้องช่วยกัน ช่วยจนเราหมดตัว

แต่พวกเขาอาจจะมี เราเลย ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว
เราเบื่อ เราเหนื่อยมากเลย ทุกคนสิ่งที่เราทำกับหลาน
คนเล็ก มันถูกต้องไหม แล้วการที่เราพูดบอกว่าจะไม่
ช่วยอา อีกแล้ว เราผิดมากเลยหรอ ทำไมปู่เราถึงบ่น
ว่าเราไม่สนใจใครที่บ้าน ไม่ช่วยเลย ทั้งๆที่ค่ากับข้าว

เราช่วยออกเดือนละ 5000 บาท ทุกเดือน ยังไม่รวมค่า
น้ำ ค่าไฟอื่นๆอีกนะ เราก็ช่วย ช่วยเท่าที่เราไว้ แต่ถ้า
ออกไปพอตโซนนี้ได้ คงสบายใจมากกว่านี้มาก
ที่บ้านไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราเลย เราจะเป็นบ้า 

ซึมเศร้า แล้วอยากตาย เพราะแบบนี้และ ต้องมาทน
อะไรแบบนี้ เราเคยมีความคิดในหัวนะบางครัง ว่าอยาก
ตายให้รู้แล้วรู้รอดไป อยากรู้ว่า เขาไม่มีเรา เขาจะเห็น
คุณค่าเราบ้างไหม เขาจะอยู่กันได้เปล่า แต่เราก็รู้ ถึง
พวกเขาไม่มีเราก็อยู่ได้ แต่แค่ตอนนี้ยังมีเรา เขาก็ต้อง

ใช้เราทุกอย่าง เพื่อให้เขาสบาย จบ ประมานนี้
มีใครเจอคนในครอบครัวแบบเราไหม มีวิธีแก้ หรือมีวิธี
ไหนช่วยให้เราสบายใจ ไม่ต้องเครียด คิดมากไหม
เจอแบบนี้ต้องทำยังไง มันถึงจะดีขึ้น ช่วยบอกหน่อยนะ

ขอบคุณค่ะ 🙏🫰🥹