ตกงานเพราะเป็นแค่พนักงานซับ
ขอระบายหน่อยนะครับ
ผมเข้ามาทำงานในเมืองได้ประมาณ5-6เดือนแล้วครับ(งานหายากมากๆ)ผมหางานประมาณเดือนกว่าก้อได้งานครับแต่เป็นแค่พนักงานชั่วคราวสัญญาระยะยาว(พนักงานรายวัน)ผมไปทำงานทุกวันทำโอทุกวันแต่ซับที่ผมอยู่เกือบทุกคนไม่มีใครได้ต่อสัญญาหมดสัญญาจ้างแค่3เดือน ในใจบอกซิบหายละงานก้อหายาก เพราะไม่ได้มีเวลามาหางานสำรองไว้ด้วยก้อเลยต้องหาให้ตั้งแต่ต้นเลยครับผมใช้เงินที่เก็บไว้ตะรอนหางานทำ1เดือนผ่านไปงานก้อยังไม่ได้ค่าห้องก้อต้องจ่าย2เดือนผ่านไปจนวันที่ไม่มีเงินเหลือไม่มีเงินจ่ายค่าห้องสุดท้ายก้อต้องออกมาเร่รอนเดินหางานจาก1โลเป็น3โลไปเลื่อยๆเป็น10ๆโลจนขาปวดก้อยังต้องเดินหางานทำไม่มีเงินติดตัวหิวก้อได้แต่มองอดข้าว10กว่าวันเพรียมากๆแต่ก้อต้องทนแต่อดน้ำแค่3-4วันเหมือนจะตายให้ได้ด้วยความหิวน้ำจัดถึงถึงขั้นไปเอาน้ำที่คนอื่นกินเหลือทิ้งเอาไว้มากินให้หายกระหายน้ำบางครั้งก้อกินน้ำก๊อกในห้องน้ำปั๊มเปลี่ยนในจะกลับบ้านก้อกลับไม่ได้ไม่มีเงินกลับอีกมีคิดสั้นมาบ้างเป็น ระยะๆเวลาคิดถึงแม่รู้สึกว่าอยากไปอยู่กับแม่มากๆ(แม่ผมเสียไปแล้ว)ผมเห็นคนเร่รอนที่เดินผ่านไปผ่านมาระหว่างทางที่ผมนั้นพักผมเห็นเค้าข้นขยะหาของกินแต่ผมใจไม่ถึงพอปัจจึบันนี้ผมเดินได้นิดเดียวก้อต้องนั้งพักแล้วด้วยเหตุที่ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลยรวมวันนี้ก้อ15วันแล้วแค่รุกยืนก้อหน้ามืดแล้วครับเดินได้2-3ก้าวก้อจะวูบผมเลยตัดสินในเดินพักเดินพักเพื่อที่จะหางานทำต่อไปจะเป็นงานอะไรก้อได้เพราะตอนนี้ผมคิดอยู่2อย่างคือได้งานมั้นคงไปเลยกับได้งานจ้างวันต่อวันเพื่อที่จะหาตังกลับบ้านแต่ก้อมีความคิดนี้แวบมาเลื่อยๆก้อคือตายดีกว่าอยู่ไปก้อไม่มีอะไรถ้าใครสงสัยว่าผมอดข้าวมา15วันจนลุกก้อหน้ามืดเดิน2-3ก้าวก้อจะวูบทำไม่ถึงฝืนเดินต่อจะหางานทำให้ได้เหรอ ใช่ครับ แต่จุดประสงจริงๆคืออย่างให้ตัวเองน็อคตายไปเลยมากว่าครับที่จริงผมต้องอดเกิน15วันแล้วนะครับถ้าไม่ได้คนใจบุญท่านหนึ่งช่วยเหลือผม300ผมเลยให้คำมั้นสัญญาไปว่าถ้าผมตั้งตัวได้หลังปีใหม่ผมจะคืนให้พี่เค้า3000ครับ
ตกงานเพราะเป็นแค่พนักงานซับ
ผมเข้ามาทำงานในเมืองได้ประมาณ5-6เดือนแล้วครับ(งานหายากมากๆ)ผมหางานประมาณเดือนกว่าก้อได้งานครับแต่เป็นแค่พนักงานชั่วคราวสัญญาระยะยาว(พนักงานรายวัน)ผมไปทำงานทุกวันทำโอทุกวันแต่ซับที่ผมอยู่เกือบทุกคนไม่มีใครได้ต่อสัญญาหมดสัญญาจ้างแค่3เดือน ในใจบอกซิบหายละงานก้อหายาก เพราะไม่ได้มีเวลามาหางานสำรองไว้ด้วยก้อเลยต้องหาให้ตั้งแต่ต้นเลยครับผมใช้เงินที่เก็บไว้ตะรอนหางานทำ1เดือนผ่านไปงานก้อยังไม่ได้ค่าห้องก้อต้องจ่าย2เดือนผ่านไปจนวันที่ไม่มีเงินเหลือไม่มีเงินจ่ายค่าห้องสุดท้ายก้อต้องออกมาเร่รอนเดินหางานจาก1โลเป็น3โลไปเลื่อยๆเป็น10ๆโลจนขาปวดก้อยังต้องเดินหางานทำไม่มีเงินติดตัวหิวก้อได้แต่มองอดข้าว10กว่าวันเพรียมากๆแต่ก้อต้องทนแต่อดน้ำแค่3-4วันเหมือนจะตายให้ได้ด้วยความหิวน้ำจัดถึงถึงขั้นไปเอาน้ำที่คนอื่นกินเหลือทิ้งเอาไว้มากินให้หายกระหายน้ำบางครั้งก้อกินน้ำก๊อกในห้องน้ำปั๊มเปลี่ยนในจะกลับบ้านก้อกลับไม่ได้ไม่มีเงินกลับอีกมีคิดสั้นมาบ้างเป็น ระยะๆเวลาคิดถึงแม่รู้สึกว่าอยากไปอยู่กับแม่มากๆ(แม่ผมเสียไปแล้ว)ผมเห็นคนเร่รอนที่เดินผ่านไปผ่านมาระหว่างทางที่ผมนั้นพักผมเห็นเค้าข้นขยะหาของกินแต่ผมใจไม่ถึงพอปัจจึบันนี้ผมเดินได้นิดเดียวก้อต้องนั้งพักแล้วด้วยเหตุที่ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลยรวมวันนี้ก้อ15วันแล้วแค่รุกยืนก้อหน้ามืดแล้วครับเดินได้2-3ก้าวก้อจะวูบผมเลยตัดสินในเดินพักเดินพักเพื่อที่จะหางานทำต่อไปจะเป็นงานอะไรก้อได้เพราะตอนนี้ผมคิดอยู่2อย่างคือได้งานมั้นคงไปเลยกับได้งานจ้างวันต่อวันเพื่อที่จะหาตังกลับบ้านแต่ก้อมีความคิดนี้แวบมาเลื่อยๆก้อคือตายดีกว่าอยู่ไปก้อไม่มีอะไรถ้าใครสงสัยว่าผมอดข้าวมา15วันจนลุกก้อหน้ามืดเดิน2-3ก้าวก้อจะวูบทำไม่ถึงฝืนเดินต่อจะหางานทำให้ได้เหรอ ใช่ครับ แต่จุดประสงจริงๆคืออย่างให้ตัวเองน็อคตายไปเลยมากว่าครับที่จริงผมต้องอดเกิน15วันแล้วนะครับถ้าไม่ได้คนใจบุญท่านหนึ่งช่วยเหลือผม300ผมเลยให้คำมั้นสัญญาไปว่าถ้าผมตั้งตัวได้หลังปีใหม่ผมจะคืนให้พี่เค้า3000ครับ