อาม่า…แม่ครัวใหญ่ประจำบ้าน เป็นผู้คิดเมนูอาหารประจำวัน ไม่มีใครสั่งเธอได้ว่าวันนี้จะทำกับข้าวอะไร ยกเว้น อากง เพราะอากงจะเป็นคนขี่รถมอเตอร์ไซค์ที่มีลังพลาสติกมัดติดท้ายรถไปด้วย ออกไปตลาดแต่เช้า กลับมาตอนสาย ๆ มีสารพัดผักและเนื้อสัตว์ตามใจตัวเอง พะรุงพะรังเต็มกล่องท้ายรถ ลามมาถึงแฮนด์ และตะกร้าหน้ารถ

เด็ก ๆ จะวิ่งกรูเข้าไปช่วยกันคนละไม้คนละมือ ขนถ่ายสินค้าไปให้อาม่า ที่คอยท่าอยู่แล้วในห้องครัว

พอวางของได้ พวกเราจะช่วยกันรื้อค้นถุงเล็กถุงน้อย หาขนมที่สามารถกินได้ทันที
ซึ่งอากงจะซื้อติดมือกลับมาด้วยเสมอ

พอได้ขนม พวกเราก็วิ่งกรูกันออกไป ก่อนที่จะถูกอาม่าเรียกใช้งาน แต่ไม่นานนักเมื่ออาม่าคิดเมนูได้ ก็จะมีเสียงเรียกลอยตามลมมา ให้ช่วยล้างผัก สับกระเทียม สับหมู และอื่นๆที่เด็ก ๆ อย่างเราสามารถทำได้โดยไม่สร้างความเสียหายมากนัก

ฉันในวัยนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าอากงกับอาม่า สื่อสารกันตอนไหน ว่าจะต้องซื้ออะไรบ้าง วัน ๆ ฉันไม่เห็นทั้งสองคนคุยกันเลย ฉันเลยคิดเอาเองว่า อากงคงซื้อของตามใจตัวเอง แล้วอาม่าก็คิดเมนูจากของที่มีตามใจตัวเองเช่นกัน…

แต่เมนูหนึ่งที่เป็นเมนูโปรดของอากง ถ้าวันไหนมีต้นกระเทียมมา พวกเราจะได้กิน

”หมูสามชั้นผัดเต้าหู้ยี้ใส่ต้นกระเทียม“

แค่กระเทียมสับเจียวกับน้ำมันหมูจนหอม ใส่หมูสามชั้นหั่นชิ้นเล็ก ตามด้วยเต้าหู้ยี้สีแดงคล้ำ ผัดจนสุกโรยต้นกระเทียมหั่นฝอย ยิ่งใส่เยอะยิ่งหอม
เพียงเท่านี้เอง ดูอาม่าทำง่าย ๆ  ผัดเดี๋ยวเดียวก็ตักใส่จาน ควันกรุ่นหอมฟุ้งมาเลย

แต่ทุกครั้งที่ฉันทำ ทำไมไม่อร่อยเหมือนที่อาม่าทำหนอ…


*ขอยืมรูปต้นกระเทียมมาจาก website โครงการหลวง ต้นกระเทียมจะคล้ายต้นหอมญี่ปุ่นแต่ใบจะแบนกว่า และเป็นคนละพันธุ์กับกระเทียมกินหัว