มันเป็นเรื่องเมื่อสมัยเด็ก ตอนเด็กนั้นจำได้ว่าเขามาบอกชอบเรา เราก็ตกใจมากๆก็ยังเด็กมากๆ กำลังจะไปได้ดีเลยแต่ก็โชคตาพาให้ผมต้องไปเรียน
กทม. 
ด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็ก ก็เด็กบ้านนอกไม่ได้มีโทรศัพท์ไว้ติดต่อกัน ก็ขาดการติดต่อไปเลย จนผมขึ้นมหาลัย ก็มีแม่ที่เห็นเฟสเขาก็แบบอ่าวนี่เพื่อนลูกรึเปล่าน่ารักมากเลย แม่ก็ได้คุยกับเขา  ละก็เหมือนเขาก็มาเรียนนครปฐม ก็เหมือนได้มีโอกาสมาเจอกัน ก็เจอกันครั้งแรกในรอบหลายปีมันก็ไม่มีอะไรจะพูดคุยกันเขินๆหน่อย5555 ก็ไปนั่งกินเบียร์กันพอได้ที่ ก็เล่านู้นนี่สาระพัดว่าเราเจออะไรมาบ้าง สาระทุกข์สุขดิบ 
ละมันมีแว๊บนึงที่แบบเชี่ยเขาน่ารักอะ5555 น่ารักดี พอแยกย้ายกันคืนนั้นมันก็แบบ คิดถึงเขาอ่าาาแบบ ตั้งแต่มีคนคุยมาก็ไม่ได้มีใครทำให้รู้สึกแบบนี้เลยแต่ทำไมถึงเป็นเขาอะไรงี้ ทำเอาผมอยากกลับไปจีบเลย แต่ก็กลัวจะเสียเพื่อนที่ดีไป ตอนนี้ใจผมมันอยากพัฒนาความสัมพันธ์แต่ก็ยังกลัวๆว่าจะเสียคนทีดีแบบนี้ 5555 อาจจะดูเป็นเรื่องราวที่เขียนออกมาเขินๆหน่อยเพราะชอบจริงงงง   

* เพื่อนๆพี่เคยมีโมเม้นแบบนี้กันไหมแชร์ๆประสบการณ์กันได้ครับ *