เริ่มตั้งแต่ที่จำได้ พ่อเคยบอกว่าถ้าสอบได้3.00จะซื้อ iPhone ให้ก็ไม่ให้ ต่อมาถ้าลดนน.ได้จะให้โลละ500ก็ไม่ให้ ถ้าสอบได้เข้ามหาวิทยาลัยได้จะซื้อบิ๊กไบท์ให้ตามรุ่นที่อยากได้ แต่ให้อีกรุ่นมา ต่อมาเรื่องเดิมถ้าลดเหลือ80โลพ่อจะเลิกบุหรี่ ก็ทำไม่ได้ พอเราเริ่มทำงานจะเปลี่ยนจะเดินสายโรงงานคุยกับพ่อว่าจะทำงานแบบนี้จะอยู่แบบนี้เดินสายนี้ก็อยากให้เราไปสายก่อสร้างคุยไปคุยมาเราอยากเลือกเองเลิกแนวทางตัวเอง แกก็ขึ้นเสียงใส่ว่าจะยุ่งด้วยแล้ว วันต่อมาโทรมาบอกอยากให้บริษัทก่อสร้างนี้ คืออะไรไหนว่าจะไม่ยุ่ง? มาคุยเรื่องรถที่เราใช้ต่อจากพ่อ bmw ใช้ไปนานๆเข้าคือรถไม่ได้ผ่านการซ่อมหลายจุดเราก็ทยอยเก็บเงินซ่อมจนเกือบแสน เราบอกพ่อว่าไม่ไหวอยากขายทิ้งแล้วไปซื้อรถญี่ปุ่นแทน พ่อก็โกรธเพราะก่อนหน้าเอารถไปรีไฟแนนซ์พึ่งผ่อนหมดละเราอยากขายแกเลยไม่เปลี่ยนชื่อเจ้าของเป็นชื่อเรา ไม่กี่วันมาคุยเรื่องขายรถ ตกลงยังไงไหนบอกจะไม่ขาย? ที่ขายเพราะจะเอาเงินมาหมุนธุรกิจด้วย 😒อืมนั่นแหระ เรื่องยืมบอกยืมคืนมาบ้างแต่ไม่ครบพอเราไม่พูดก็เงียบ พอมีเรื่องต้องใช้เงินก็เอาชื่อเราเข้าธนาคารกู้ซื้อบ้านตัวเองแต่พ่อเป็นคนผ่อนแทนต้องการเงินมาหมุน ยังไม่รู้เลยว่าจะออกรถใหม่ได้มั้ย แล้วตอนเอาชื่อเข้าธนาคารไม่บอกซักคำว่าจริงๆเอาเงินไปคืนเพื่อนที่เคยยืม ก็นั่นแหระ ปัญหาชีวิตโคตรๆแผนที่วางไว้ทำไม่ได้ซักอย่าง สภาพจิตใจตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้ว
พ่อผิดคำพูดบ่อยมาก