ขอเกริ่นก่อนเลยครับว่า ผมเป็นไบนะครับ ปัจจุบันผมครบกับแฟนสาวคนหนึ่ง ซึ่งเธอก็ผู้หญิงสมัยใหม่ แค่มีบางมุมที่หัวโบราณนิดหน่อย ก่อนที่จะคบกับเธอ ผมเคยคบกับคนเพศเดียวกันมาก่อนครับ คนนั้นก่อนหน้านี้ก็เป็นเพื่อนผมนั่นแหละ แต่ไม่ได้สนิทกันมาก เลยคบกันได้ (ปัจจุบันคือเหินห่างตามสเต็ป)
แต่ที่ผมอยากรู้คือ ผมสงสัยว่า การที่ผมมีใจที่ซื่อสัตย์กับเธอ แต่เธอกับระแวงผมทุกด้านนี่...คือผมผิดใช่มั้ยครับ?
คือผมก็หวงแล้วก็ห่วงเธอมากนะ แต่ส่วนใหญ่ผมไม่แสดงออก ซึ่งเพราะแบบนั้นเธอเลยคิดว่าผมสนใจเธอน้อยลง ในความคิดของผม ผมก็ไม่ถึงขั้นไม่โอเคที่เธอมีคนเข้าหาหรือเข้าหาใคร สังสรรค์กับเพื่อนที่ไหนเมื่อไหร่ ผมไม่ได้สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับใครก็ตาม เพราะเธอบอกว่าเธอชอบผมและรักผมมาก เธอเคยบอกว่าเธอซื่อสัตย์กับผมครับ ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นกับเธอเหมือนกัน ผมเชื่อว่าเธอซื่อสัตย์กับผม ผมเลยตามใจเธอเต็มใจที่
เพียงแต่ว่า ปัจจุบันผมไม่สามารถพูดคุยกับทั้งผู้ชายหรือผู้หญิงได้เลยครับ55 ผมงงมากตอนนี้ เหตุผลหลักที่เธอห้ามผมเพราะผมเป็นไบ แบบ เอ๊ะ? ผมเป็นไบแต่ผมก็มีเธอเป็นแฟนแล้วหนิครับ ผมไม่เข้าใจว่าผมคุยกับคนอื่นผิดตรงไหน เธอเคยบอกผมว่าผิดที่คนอื่นอาจจะสนใจผม...(?) แต่ผมว่าผมไม่ได้เป็นเป้าให้ใครสนใจขนาดนั้นนะ ผมยอมรับเลยว่าผมค่อนข้าง extrovert แต่ผมก็ยังมีความเป็น introvert อยู่เหมือนกัน ผมไม่ได้ชอบให้ใครก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหรือเวลาส่วนตัวเท่าไหร่ ผมเลยไม่ชอบที่มีใครมาสนทนากับผมนอกเวลา (อย่างทักแชทมาหาผมดึกๆงี้) แต่กับเธอผมก็คุยด้วยตลอด
ผมค่อนข้างอิสระครับ ผมยึดมั่นในส่วนนั้น ผมเลยให้เธอเต็มที่ แต่เธอกลับบอกว่าต่อให้ผมทำแบบนั้น อิสระของผมก็ยังเป็นของเธอ ห้ามมีการพูดคุยกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ห้ามสนทนากับเพศตรงข้าม แม้แต่เพศเดียวกันที่เธอไม่นิยามว่าเป็น 'เพื่อน' ของผม เธอก็จะถือว่าผมไม่สมควรที่จะคุยกับบุคคลเหล่านั้นครับ อันนี้คือผมงงมากจริงๆ
ผมเคยคุยกับเธอเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง ผมเคยบอกกับเธอว่า การที่ผมมีเธอเป็นแฟนแล้วนั้น ผมให้ความสำคัญของเธอมาก่อนใคร ทุกคนรอบตัวผมรู้ว่าผมคบกับเธอ เพราะผมอวดเธอกับคนอื่นเต็มที่ ผมไม่ได้ต้องสนใจคนอื่นมากมายขนาดนั้น ผมไม่จำเป็นต้องใส่ใจคนทั้งโลก แต่เธอก็ยังบอกผมว่านั่นคือมุมมองของผม คนอื่นไม่ได้คิดเหมือนผม และผมคิดว่าก็คงไม่มีใครคิดเหมือนเธอเช่นกัน
อีกอย่างหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจที่สุดเลยคือ เธอชอบตั้งคำถามและตั้งปัญหาให้กับผมทุกเรื่อง อย่างการตั้งคำถาม เธอชอบถามผมว่าทำอะไรอยู่ทุกเกือบทุกสิบนาที ทั้งที่เราอยู่ด้วยกัน พอผมไม่ตอบหรือเริ่มหงุดหงิดตามสไตล์ผู้ชายอารมณ์ร้อน เธอก็บอกผมอีโก้สูงไป หรืออย่างการตั้งปัญหา สมมติว่าเธอทำอะไรสักอย่างกับของของผมไม่ได้สักอย่าง อย่างการเข้าบัญชีที่ผมใช้ไม่ได้ เธอก็จะยืนยันเอาเองว่านั่นคือความผิดของผม โดยที่เธอไม่อ่านเสียด้วยซ้ำว่ามันเป็นเพราะระบบรักษาความปลอดภัย อันนี้คือผมงงสุดแล้ว
จากที่เล่ามาถึงตรงนี้ อย่างที่ผมบอกไปว่าผม extrovert แต่ผมก็มีมุม introvert คือผมใช้จำพวกไอจีหรือเฟสไม่คุ้มสักนิด ผมไม่ชอบลงอะไรเลยทั้งชีวิต ขนาดรูปยังไม่เห็นหน้าผมด้วยซ้ำ ผมเลยรู้สึกว่าการลงอะไรสักอย่างมันไม่เหมือนกับเป็นผม ผมว่าผมอาจจะเป็นคนเดียวก็ได้ ที่คิดว่าการที่ต้องมาลงอธำรงสักอย่างทุกวันครับมันดูจะเสียเวลา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องบอกคนอื่นว่าเราคบกันเมื่อไหร่ รู้สึกยังไงบ้างผ่านสตอรี่ไม่กี่วิ ในเมื่อความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ทำไมถึงอยู่ร่วมกันในวันสำคัญแค่สองคนไม่ได้? ผมไม่เข้าใจว่าเพื่อนของผมที่ฟอลโล่ไอจีผมจะต้องมาดูอะไรสักอย่างทุกวันครบรอบของผมไปทำไม ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจทุกวันนี้ว่าทำไมผมถึงต้องทำ เหมือนกับการที่ผมต้องมาตั้งสเตตัสหรือชื่อคู่กับเธอในทุกเกมที่เล่น บางความรู้สึกของการเล่นเกมของผมไม่เหมือนกัน บางวันผมอยากเป็นแบบนี้ บางวันผมอยากเป็นแบบนี้ อย่างเกมตีป้อมที่คนไทยเรารู้จักกันดี ผมยอมรับเลยว่าผมใช้บัตรเปลี่ยนชื่อเยอะมากจนแทบไม่เหลือ ผมชอบเปลี่ยนชื่อตามสิ่งที่อิน เช่นถ้าผมชอบมังงะเรื่องหนึ่ง ผมอาจจะเป็นชื่อตามตัวละครสักตัว ไม่นานผมก็เปลี่ยนชื่อไปตามสิ่งที่ชื่อชอบ เช่นเดียวกับรูป แต่ทุกวันนี้ผมทำแบบนั้นไม่ได้ ทุกครั้งที่เปลี่ยนต้องเป็นรูปที่คู่กันกับเธอ ชื่อต้องเหมือนกัน และเราต้องเล่นด้วยกันตลอด บางทีถ้าผมแค่จะเล่นกับเพื่อน หากผมไม่สนิทกับสักคนหนึ่งในทีมเธอก็ห้ามผมเล่นแล้ว
ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอะไรเพราะเธอควบคุมทุกอย่างในชีวิตของผม จะซื้ออะไรสักอย่างก็ต้องบอกเธอก่อน บอกไปก็มีปัญหาตามมา ต่อให้ไม่บอกปัญหาก็ยิ่งใหญ่ ผมเคยสงสัยว่าผมกับเธอทำไมถึงยังคบกันต่อ เธอเคยบอกกับผมว่าเธอชอบวางแผนอนาคต และเธอวางแผนอนาคตที่มีผมไว้แล้ว ผมไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนกับที่แฟนเก่าของเธอ แต่ผมไม่รู้ผมจะทนได้อีกนานรึเปล่า ผมเลยสงสัยว่าสิ่งที่ผมเล่ามาคือผมผิดใช่มั้ยครับ ผมจะได้เข้าใจว่าผมต้องปรับเพื่อจิตใจของเธอ เพื่อทำให้เธอมีความสุข เพื่อเธอ...ไม่ใช่ตัวผมเอง
อันนี้ผมผิดเต็มๆเลยมั้ยครับ?
แต่ที่ผมอยากรู้คือ ผมสงสัยว่า การที่ผมมีใจที่ซื่อสัตย์กับเธอ แต่เธอกับระแวงผมทุกด้านนี่...คือผมผิดใช่มั้ยครับ?
คือผมก็หวงแล้วก็ห่วงเธอมากนะ แต่ส่วนใหญ่ผมไม่แสดงออก ซึ่งเพราะแบบนั้นเธอเลยคิดว่าผมสนใจเธอน้อยลง ในความคิดของผม ผมก็ไม่ถึงขั้นไม่โอเคที่เธอมีคนเข้าหาหรือเข้าหาใคร สังสรรค์กับเพื่อนที่ไหนเมื่อไหร่ ผมไม่ได้สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับใครก็ตาม เพราะเธอบอกว่าเธอชอบผมและรักผมมาก เธอเคยบอกว่าเธอซื่อสัตย์กับผมครับ ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นกับเธอเหมือนกัน ผมเชื่อว่าเธอซื่อสัตย์กับผม ผมเลยตามใจเธอเต็มใจที่
เพียงแต่ว่า ปัจจุบันผมไม่สามารถพูดคุยกับทั้งผู้ชายหรือผู้หญิงได้เลยครับ55 ผมงงมากตอนนี้ เหตุผลหลักที่เธอห้ามผมเพราะผมเป็นไบ แบบ เอ๊ะ? ผมเป็นไบแต่ผมก็มีเธอเป็นแฟนแล้วหนิครับ ผมไม่เข้าใจว่าผมคุยกับคนอื่นผิดตรงไหน เธอเคยบอกผมว่าผิดที่คนอื่นอาจจะสนใจผม...(?) แต่ผมว่าผมไม่ได้เป็นเป้าให้ใครสนใจขนาดนั้นนะ ผมยอมรับเลยว่าผมค่อนข้าง extrovert แต่ผมก็ยังมีความเป็น introvert อยู่เหมือนกัน ผมไม่ได้ชอบให้ใครก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหรือเวลาส่วนตัวเท่าไหร่ ผมเลยไม่ชอบที่มีใครมาสนทนากับผมนอกเวลา (อย่างทักแชทมาหาผมดึกๆงี้) แต่กับเธอผมก็คุยด้วยตลอด
ผมค่อนข้างอิสระครับ ผมยึดมั่นในส่วนนั้น ผมเลยให้เธอเต็มที่ แต่เธอกลับบอกว่าต่อให้ผมทำแบบนั้น อิสระของผมก็ยังเป็นของเธอ ห้ามมีการพูดคุยกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ห้ามสนทนากับเพศตรงข้าม แม้แต่เพศเดียวกันที่เธอไม่นิยามว่าเป็น 'เพื่อน' ของผม เธอก็จะถือว่าผมไม่สมควรที่จะคุยกับบุคคลเหล่านั้นครับ อันนี้คือผมงงมากจริงๆ
ผมเคยคุยกับเธอเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง ผมเคยบอกกับเธอว่า การที่ผมมีเธอเป็นแฟนแล้วนั้น ผมให้ความสำคัญของเธอมาก่อนใคร ทุกคนรอบตัวผมรู้ว่าผมคบกับเธอ เพราะผมอวดเธอกับคนอื่นเต็มที่ ผมไม่ได้ต้องสนใจคนอื่นมากมายขนาดนั้น ผมไม่จำเป็นต้องใส่ใจคนทั้งโลก แต่เธอก็ยังบอกผมว่านั่นคือมุมมองของผม คนอื่นไม่ได้คิดเหมือนผม และผมคิดว่าก็คงไม่มีใครคิดเหมือนเธอเช่นกัน
อีกอย่างหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจที่สุดเลยคือ เธอชอบตั้งคำถามและตั้งปัญหาให้กับผมทุกเรื่อง อย่างการตั้งคำถาม เธอชอบถามผมว่าทำอะไรอยู่ทุกเกือบทุกสิบนาที ทั้งที่เราอยู่ด้วยกัน พอผมไม่ตอบหรือเริ่มหงุดหงิดตามสไตล์ผู้ชายอารมณ์ร้อน เธอก็บอกผมอีโก้สูงไป หรืออย่างการตั้งปัญหา สมมติว่าเธอทำอะไรสักอย่างกับของของผมไม่ได้สักอย่าง อย่างการเข้าบัญชีที่ผมใช้ไม่ได้ เธอก็จะยืนยันเอาเองว่านั่นคือความผิดของผม โดยที่เธอไม่อ่านเสียด้วยซ้ำว่ามันเป็นเพราะระบบรักษาความปลอดภัย อันนี้คือผมงงสุดแล้ว
จากที่เล่ามาถึงตรงนี้ อย่างที่ผมบอกไปว่าผม extrovert แต่ผมก็มีมุม introvert คือผมใช้จำพวกไอจีหรือเฟสไม่คุ้มสักนิด ผมไม่ชอบลงอะไรเลยทั้งชีวิต ขนาดรูปยังไม่เห็นหน้าผมด้วยซ้ำ ผมเลยรู้สึกว่าการลงอะไรสักอย่างมันไม่เหมือนกับเป็นผม ผมว่าผมอาจจะเป็นคนเดียวก็ได้ ที่คิดว่าการที่ต้องมาลงอธำรงสักอย่างทุกวันครับมันดูจะเสียเวลา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องบอกคนอื่นว่าเราคบกันเมื่อไหร่ รู้สึกยังไงบ้างผ่านสตอรี่ไม่กี่วิ ในเมื่อความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ทำไมถึงอยู่ร่วมกันในวันสำคัญแค่สองคนไม่ได้? ผมไม่เข้าใจว่าเพื่อนของผมที่ฟอลโล่ไอจีผมจะต้องมาดูอะไรสักอย่างทุกวันครบรอบของผมไปทำไม ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจทุกวันนี้ว่าทำไมผมถึงต้องทำ เหมือนกับการที่ผมต้องมาตั้งสเตตัสหรือชื่อคู่กับเธอในทุกเกมที่เล่น บางความรู้สึกของการเล่นเกมของผมไม่เหมือนกัน บางวันผมอยากเป็นแบบนี้ บางวันผมอยากเป็นแบบนี้ อย่างเกมตีป้อมที่คนไทยเรารู้จักกันดี ผมยอมรับเลยว่าผมใช้บัตรเปลี่ยนชื่อเยอะมากจนแทบไม่เหลือ ผมชอบเปลี่ยนชื่อตามสิ่งที่อิน เช่นถ้าผมชอบมังงะเรื่องหนึ่ง ผมอาจจะเป็นชื่อตามตัวละครสักตัว ไม่นานผมก็เปลี่ยนชื่อไปตามสิ่งที่ชื่อชอบ เช่นเดียวกับรูป แต่ทุกวันนี้ผมทำแบบนั้นไม่ได้ ทุกครั้งที่เปลี่ยนต้องเป็นรูปที่คู่กันกับเธอ ชื่อต้องเหมือนกัน และเราต้องเล่นด้วยกันตลอด บางทีถ้าผมแค่จะเล่นกับเพื่อน หากผมไม่สนิทกับสักคนหนึ่งในทีมเธอก็ห้ามผมเล่นแล้ว
ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอะไรเพราะเธอควบคุมทุกอย่างในชีวิตของผม จะซื้ออะไรสักอย่างก็ต้องบอกเธอก่อน บอกไปก็มีปัญหาตามมา ต่อให้ไม่บอกปัญหาก็ยิ่งใหญ่ ผมเคยสงสัยว่าผมกับเธอทำไมถึงยังคบกันต่อ เธอเคยบอกกับผมว่าเธอชอบวางแผนอนาคต และเธอวางแผนอนาคตที่มีผมไว้แล้ว ผมไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนกับที่แฟนเก่าของเธอ แต่ผมไม่รู้ผมจะทนได้อีกนานรึเปล่า ผมเลยสงสัยว่าสิ่งที่ผมเล่ามาคือผมผิดใช่มั้ยครับ ผมจะได้เข้าใจว่าผมต้องปรับเพื่อจิตใจของเธอ เพื่อทำให้เธอมีความสุข เพื่อเธอ...ไม่ใช่ตัวผมเอง