สวัสดีคะ
เราเครียดมากจริงๆ พ่อเราเมื่อก่อนเคยเป็นครูคะ ตอนนั้นก็มีปะทะอารมณ์กับแม่ เรื่องผญ เรื่องเงิน อยู่บ่อยๆ ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เเละทะเลาะกับเราบ่อยมาก ทะเลาะรุนเเรง 2-3 ครั้ง มีอยุ่ครั้งนึง เราทะเลาะกับพ่อ ซึ่งแม่ก็อยู่ เราใช้มือในการสื่อสาร แต่แกรคิดว่าเราจะง่างมือจะตบแก เราเครียดมาก ทำไมพ่อเราคิดกับเราแบบนี้ แกว่าจะตบก็ตบ เราว่าไม่ได้จะตบ เราน้อยใจจริงๆ ตอนนั้นแกก็เมาด้วย ต่อให้เมายังไงก็ไม่ควร คิดกับลูกตัวเองแบบนี้ จนตอนนี้เราอายุจะ30หล่ะ เรามีแฟน ซึ่งดีมากๆๆๆ แต่เขาไม่ได้รวย ไม่มีหน้ามีตา พ่อแม่ฝั่งแฟนแยกทางกัน แฟนเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แฟนเราทำงานขับรถให้กับเจ้าอาวาส อยู่กินอาศัยที่วัด อายุน้อยกว่าเรา4ปี แต่เเฟนเราเเทคแคร์ดีมาก สนใจความรู้สึกเรา แฟนเราก็รู้พ่อเราไม่ชอบ แตาแฟนเราไม่สนใจ ก็ยังเคารพไหว้ปกติ ไม่เอามาคิดไรให้เยอะ ส่วนแม่เรา รักแฟนเราเหมือนลูก พี่น้องเรา เข้ากับแฟนเราได้หมด มีแต่พ่อกับย่า ที่ดูแล้วไม่ชอบแฟนเรา คิดว่าเด็ก และไม่รวย ไม่มีสมบัติใดๆ แฟนเราเป็นคนเข้าหาที่บ้านมากๆๆ มาที่บ้านก็ช่วยงานทำของขาย เจอพ่อเราก็ไหว้ทุกครั้ง พ่อเราก็รับไหว้ปกติ เมื่อก่อนแฟนเราเคยมานอนที่บ่นเป็นเดือนๆ พ่อก็มาคุยกับแม่ ก็เข้าใจดูไม่ดี เราก็ไม่อะไรเข้าใจได้ จนกระทั่งวันนี้ แฟนเรากับเราตากฝนมา แล้วเราก็บอกว่า เดียวฝนแล้ง ค่อยออกไปหาไรกิน แล้วเราก็อยุ่กับน้องชาย เราก็เอาผ้ามาห่มเพราะเราหนาว แฟนก็ห่ม คนละผืน นอนก็ห่างนะ ไม่ได้นอนเกย หรืออะไร เเฟนเรานอนอ่านการ์ตูน ส่วนเราชวนน้องพูดเรื่องอวตาลแต่งยังไงดี ก็แค่นั้น พ่อเราเปิดประตูมา ถามหาสายชาร์จกับน้องเรา น้องเราก็บอกว่าไม่มี สักพักพ่อขึ้นไปชั้นสอง ไปอาระวาดเรื่องเรากับแม่ พูดว่าเรากับแฟนนอนกอดกัน ถ้าอยากอีเอาก็เอากัน พ่อพูดเสียงดังมาก ตะหวาดใส่แม่ สารพัด แล้วทำลายของในบ้าน โกรดแม่ที่แม่ไม่สั่งสอนเราให้วางตัว มีการพูดว่าไม่ต้องให้เข้ามาในบ้าน เราสงสารเเฟนของตัวเองมากที่ต้องได้ยินอะไรแบบนั้น ไม่ไว้หน้ากันเลย แถมพูดดังขนาดนั้น คนข้างบ้านได้ยินหมด เราบอกแฟนว่า รีบออกจากที่นี้กัน เรากับแฟนรีบวิ่งทั้งๆที่ฝนตก ไปอยุ่ข้างนอก ความรู้สึกตอนนั้นสับสน ทำไมพ่อเราพูดใส่ความเราได้ขนาดนั้น เห็นเราเป็นคนยังไง ไม่รู้จักลูกตัวเองเลยหรอ ถ้าเราจะเปรต คงไปนอนเช่าโรงแรมละ แต่นี่เราอยุ่กับน้องกับแฟน ไปพูดได้ไงว่านอนกอด ต่อหน้าน้อง เราเครียดมากจริงๆ ไม่รู้จะยังไงต่อ ไม่รวมเรื่องที่อ้างของที่นับถือมาประทับทรงเบ่นแช่งเมียตัวเอง คนในบ้าน อาละวาดไปหมด ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งแย่ เราเหนื่อยจริงๆกับการมีพ่อที้ป็นแบบนี้ ไม่ซัพพอร์ชไม่เคยน้อยใจ แต่ทำไมมีแต่ความทุขมาให้ครอบครัว เราเครียดจริงๆๆ ไปต่อไม่ถูกเลย
พ่อเราใช้แต่อารมณ์ของตัวเอง
เราเครียดมากจริงๆ พ่อเราเมื่อก่อนเคยเป็นครูคะ ตอนนั้นก็มีปะทะอารมณ์กับแม่ เรื่องผญ เรื่องเงิน อยู่บ่อยๆ ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เเละทะเลาะกับเราบ่อยมาก ทะเลาะรุนเเรง 2-3 ครั้ง มีอยุ่ครั้งนึง เราทะเลาะกับพ่อ ซึ่งแม่ก็อยู่ เราใช้มือในการสื่อสาร แต่แกรคิดว่าเราจะง่างมือจะตบแก เราเครียดมาก ทำไมพ่อเราคิดกับเราแบบนี้ แกว่าจะตบก็ตบ เราว่าไม่ได้จะตบ เราน้อยใจจริงๆ ตอนนั้นแกก็เมาด้วย ต่อให้เมายังไงก็ไม่ควร คิดกับลูกตัวเองแบบนี้ จนตอนนี้เราอายุจะ30หล่ะ เรามีแฟน ซึ่งดีมากๆๆๆ แต่เขาไม่ได้รวย ไม่มีหน้ามีตา พ่อแม่ฝั่งแฟนแยกทางกัน แฟนเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แฟนเราทำงานขับรถให้กับเจ้าอาวาส อยู่กินอาศัยที่วัด อายุน้อยกว่าเรา4ปี แต่เเฟนเราเเทคแคร์ดีมาก สนใจความรู้สึกเรา แฟนเราก็รู้พ่อเราไม่ชอบ แตาแฟนเราไม่สนใจ ก็ยังเคารพไหว้ปกติ ไม่เอามาคิดไรให้เยอะ ส่วนแม่เรา รักแฟนเราเหมือนลูก พี่น้องเรา เข้ากับแฟนเราได้หมด มีแต่พ่อกับย่า ที่ดูแล้วไม่ชอบแฟนเรา คิดว่าเด็ก และไม่รวย ไม่มีสมบัติใดๆ แฟนเราเป็นคนเข้าหาที่บ้านมากๆๆ มาที่บ้านก็ช่วยงานทำของขาย เจอพ่อเราก็ไหว้ทุกครั้ง พ่อเราก็รับไหว้ปกติ เมื่อก่อนแฟนเราเคยมานอนที่บ่นเป็นเดือนๆ พ่อก็มาคุยกับแม่ ก็เข้าใจดูไม่ดี เราก็ไม่อะไรเข้าใจได้ จนกระทั่งวันนี้ แฟนเรากับเราตากฝนมา แล้วเราก็บอกว่า เดียวฝนแล้ง ค่อยออกไปหาไรกิน แล้วเราก็อยุ่กับน้องชาย เราก็เอาผ้ามาห่มเพราะเราหนาว แฟนก็ห่ม คนละผืน นอนก็ห่างนะ ไม่ได้นอนเกย หรืออะไร เเฟนเรานอนอ่านการ์ตูน ส่วนเราชวนน้องพูดเรื่องอวตาลแต่งยังไงดี ก็แค่นั้น พ่อเราเปิดประตูมา ถามหาสายชาร์จกับน้องเรา น้องเราก็บอกว่าไม่มี สักพักพ่อขึ้นไปชั้นสอง ไปอาระวาดเรื่องเรากับแม่ พูดว่าเรากับแฟนนอนกอดกัน ถ้าอยากอีเอาก็เอากัน พ่อพูดเสียงดังมาก ตะหวาดใส่แม่ สารพัด แล้วทำลายของในบ้าน โกรดแม่ที่แม่ไม่สั่งสอนเราให้วางตัว มีการพูดว่าไม่ต้องให้เข้ามาในบ้าน เราสงสารเเฟนของตัวเองมากที่ต้องได้ยินอะไรแบบนั้น ไม่ไว้หน้ากันเลย แถมพูดดังขนาดนั้น คนข้างบ้านได้ยินหมด เราบอกแฟนว่า รีบออกจากที่นี้กัน เรากับแฟนรีบวิ่งทั้งๆที่ฝนตก ไปอยุ่ข้างนอก ความรู้สึกตอนนั้นสับสน ทำไมพ่อเราพูดใส่ความเราได้ขนาดนั้น เห็นเราเป็นคนยังไง ไม่รู้จักลูกตัวเองเลยหรอ ถ้าเราจะเปรต คงไปนอนเช่าโรงแรมละ แต่นี่เราอยุ่กับน้องกับแฟน ไปพูดได้ไงว่านอนกอด ต่อหน้าน้อง เราเครียดมากจริงๆ ไม่รู้จะยังไงต่อ ไม่รวมเรื่องที่อ้างของที่นับถือมาประทับทรงเบ่นแช่งเมียตัวเอง คนในบ้าน อาละวาดไปหมด ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งแย่ เราเหนื่อยจริงๆกับการมีพ่อที้ป็นแบบนี้ ไม่ซัพพอร์ชไม่เคยน้อยใจ แต่ทำไมมีแต่ความทุขมาให้ครอบครัว เราเครียดจริงๆๆ ไปต่อไม่ถูกเลย