อายุ39ปี ไม่ได้แต่งงาน แต่มีแฟนค่ะ มีงานทำมีรถขับ เรื่องของเรื่องคือ บ้านเรามีผู้ป่วยติดเตียง ที่เจาะคอ และเปนแผลกดทับ...
การล้างแผล ทำแผล ตามส่วนต่างๆ : เราทำ
การเปลี่ยนไส้ท่อที่คอทุกวัน ล้าง แช่ ใส่ เช้าเยน : เราทำ
การเก็บการขับถ่าย เช็ดล้าง เช้าเยน : เราทำ
การตัดเล็บ การโกนหนวด การตัดผม : เราทำ
การดูดเสมหะ : เราทำทุกครั้ง ที่อยู่ในบ้าน รวมเวลานอนกลางคืน ต้องลุกมาดู ทุกๆ3 ชม. หรือบ่อยกว่านั้น ขึ้นอยู่กับอาการในแต่ละคืน
:เราทำ
แปรงฟัน กวาดลิ้น กวาดเสมหะช่องปาก : เราทำ
ช่วยจับพลิกร่างกาย : เรียก แม่และน้อง
การทำอาหารปั่นใส่ทางสายอาหารทางจมูก : แม่
เราทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ปี62 ที่พ่อเริ่มทรุดและเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ตามอาการ แต่2ปีนี้จะหนักมากเปนพิเศษ เพราะต้องเจาะคอ ดูดเสมหะ และมีแผลกดทับที่เริ่มเอาไม่อยู่
ในเรื่องชีวิตส่วนตัวแทบไม่มีเลยค่ะ ไปเที่ยวได้พักผ่อนบ้าง ไม่มีเลยค่ะ ทำงานเสร็จกลับบ้านมาดูพ่อต่อ ถ้าสายหรือกลับช้าจะโดนตาม ชีวิตกับแฟนนี่คือแทบไม่เจอหน้าเลยค่ะ เดือนนึงอาจจะแค่1ครั้ง ทั้งๆที่ก็ห่างกัน13กิโล และแน่นอนว่า เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น ทั้งๆที่ตอนอยุ่ด้วยกันแทบไม่ทะเลาะเลย
แม่ชอบมีเหตุให้ไปต่างจังหวัด ปีนึง 4-5รอบ รอบละ 4-5วัน
ส่วนน้องไปได้ตามชอบ กลับเยน หรือไป ตจว ก็ทำได้ เพราะเค้าแทบจะดูพ่อไม่ได้ เคยปล่อยให้ช่วยดู 1ชม. เนื่องจากต้องไปเอาของที่ รพ.ให้พ่อ ก็จะได้รับสาย ประมาณ3-4ครั้ง ว่าอยู่ไหนแล้ว พ่อไอ เหมือนหายใจไม่ออก ต้องทำไง
เราตอนนี้แตกสลายสุดๆค่ะ เหมือนไม่สามารถทำอะไรในชีวิตของตัวเองได้เลย ไม่สามารถมีชีวิตที่อยากมี หรืออยากเปนได้ ด้วยหน้าที่ลูก ที่ไม่กล้าทิ้ง หรือทำให้พ่อเสียใจ ถึงพ่อจะพูดไม่ได้ แต่เรารับรุ้ได้ว่าพ่อได้ยินและเข้าใจสิ่งที่เราพูดกัน
เรามาเขียนเพื่อที่จะระบายออกได้บ้าง การใช้ร่างกายและจิตใจดูแลผู้ป่วยมันเหนื่อยที่สุดเลยค่ะ แถมไปทำงานก็ต้องเจอสภาพแวดล้อมที่ต้องเอาใจลูกค้าอีก เราอยากมีชีวิตเปนของตัวเอง แต่หน้าที่ก็ไม่อาจทิ้งไปได้ค่ะ
การดูแลพ่อที่ป่วย
การล้างแผล ทำแผล ตามส่วนต่างๆ : เราทำ
การเปลี่ยนไส้ท่อที่คอทุกวัน ล้าง แช่ ใส่ เช้าเยน : เราทำ
การเก็บการขับถ่าย เช็ดล้าง เช้าเยน : เราทำ
การตัดเล็บ การโกนหนวด การตัดผม : เราทำ
การดูดเสมหะ : เราทำทุกครั้ง ที่อยู่ในบ้าน รวมเวลานอนกลางคืน ต้องลุกมาดู ทุกๆ3 ชม. หรือบ่อยกว่านั้น ขึ้นอยู่กับอาการในแต่ละคืน
:เราทำ
แปรงฟัน กวาดลิ้น กวาดเสมหะช่องปาก : เราทำ
ช่วยจับพลิกร่างกาย : เรียก แม่และน้อง
การทำอาหารปั่นใส่ทางสายอาหารทางจมูก : แม่
เราทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ปี62 ที่พ่อเริ่มทรุดและเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ตามอาการ แต่2ปีนี้จะหนักมากเปนพิเศษ เพราะต้องเจาะคอ ดูดเสมหะ และมีแผลกดทับที่เริ่มเอาไม่อยู่
ในเรื่องชีวิตส่วนตัวแทบไม่มีเลยค่ะ ไปเที่ยวได้พักผ่อนบ้าง ไม่มีเลยค่ะ ทำงานเสร็จกลับบ้านมาดูพ่อต่อ ถ้าสายหรือกลับช้าจะโดนตาม ชีวิตกับแฟนนี่คือแทบไม่เจอหน้าเลยค่ะ เดือนนึงอาจจะแค่1ครั้ง ทั้งๆที่ก็ห่างกัน13กิโล และแน่นอนว่า เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น ทั้งๆที่ตอนอยุ่ด้วยกันแทบไม่ทะเลาะเลย
แม่ชอบมีเหตุให้ไปต่างจังหวัด ปีนึง 4-5รอบ รอบละ 4-5วัน
ส่วนน้องไปได้ตามชอบ กลับเยน หรือไป ตจว ก็ทำได้ เพราะเค้าแทบจะดูพ่อไม่ได้ เคยปล่อยให้ช่วยดู 1ชม. เนื่องจากต้องไปเอาของที่ รพ.ให้พ่อ ก็จะได้รับสาย ประมาณ3-4ครั้ง ว่าอยู่ไหนแล้ว พ่อไอ เหมือนหายใจไม่ออก ต้องทำไง
เราตอนนี้แตกสลายสุดๆค่ะ เหมือนไม่สามารถทำอะไรในชีวิตของตัวเองได้เลย ไม่สามารถมีชีวิตที่อยากมี หรืออยากเปนได้ ด้วยหน้าที่ลูก ที่ไม่กล้าทิ้ง หรือทำให้พ่อเสียใจ ถึงพ่อจะพูดไม่ได้ แต่เรารับรุ้ได้ว่าพ่อได้ยินและเข้าใจสิ่งที่เราพูดกัน
เรามาเขียนเพื่อที่จะระบายออกได้บ้าง การใช้ร่างกายและจิตใจดูแลผู้ป่วยมันเหนื่อยที่สุดเลยค่ะ แถมไปทำงานก็ต้องเจอสภาพแวดล้อมที่ต้องเอาใจลูกค้าอีก เราอยากมีชีวิตเปนของตัวเอง แต่หน้าที่ก็ไม่อาจทิ้งไปได้ค่ะ