ขอเกริ่นว่าเราเป็นนักศึกษานะคะ เราได้มีงานใหญ่เข้ามาเป็นงานที่อาจารย์จะเอาไปประกวด แต่ประเด็นคือรายชื่อที่เอาไปประกวดไม่ใช่ชื่อเราค่ะ แต่เราได้ทำทุกอย่างตั้งแต่ขั้นตอนแรกยันขั้นตอนสุดท้าย ส่วนคนที่มีรายชื่อดันไม่ทำอะไรเลย รอแค่พรีเซ็นงานต่อหน้ากรรมการ
คืออาจารย์เป็นคนเลือกรายชื่อหรือคนที่จะไปประกวดเอง แต่พอเขาทำไม่ได้กลับมาให้เราทำแทนแต่ก็ไม่มีชื่อเรา (รายชื่อส่งไปแล้วแก้ไม่ได้) แล้วมาบ่นกับเราว่าเขายังไม่โปรพอ (นินทานักศึกษาให้นักศึกษาฟังอีกที) เราก็ทำอะไรไม่ได้ เอาตรง ๆ นะคะเหมือนไม่ได้ขอให้ทำแต่บังคับอ้อม ๆ ด้วยซ้ำ
เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมตรงที่เราทำแต่เราไม่ได้อะไรเลย กับคนที่ไม่ได้ทำอะไรรอพรีเซ้นอย่างเดียวเขาทั้งได้หน้า เกียรติบัตร ผลงานใส่พอร์ต (งานใหญ่มากระดับภูมิภาค)ที่แย่ไปกว่านั้นก็คืองานประกวดนี้เขาจะนำไปเป็นวิจัยของเขาด้วย อาจารย์เป็นคนบอกเองว่าให้เป็นวิจัยเลย นี่แหละค่ะ ที่รู้สึกไม่ยุติธรรมและแย่มาก งานวิจัยควรทำด้วยตัวเองแท้ๆ แบบนี้มันก็เหมือนทำงานวิจัยให้เขาจบ เพราะเขามีผลงานเตรียมพร้อมแล้วทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย และสิ่งที่แย่ไปกว่านั้นเราบ่นอะไรไปก็โดนโพสแซะ โพสด่า (ไม่มีใครเก่งเท่าแม่หรอก, ติคนอื่นเก่ง ประมานนี้) ทั้งที่ตัวเองควรขอบคุณด้วยซ้ำที่ทำให้มีผลงานประกวด
แล้วข้ออ้างที่ทำไม่ได้ของเขาคือโน๊ตบุ๊คพัง ที่บอกว่าเป็นข้ออ้างก็เพราะว่าที่ ม.มีให้ใช้ฟรี และสามารถใช้ได้ตลอด เราก็ไปใช้ทำงานเหมือนกัน แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ทำ อีกทั้งคำพูดอาจารย์หลังทำงานเสร็จคือหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากที่อยากได้คนทำงานให้พูดดีอย่างกับอะไรแต่พอได้งานปุ๊บก็เปลี่ยนเป็นพูดไม่ดีใส่(อาจเพราะเราบ่นใส่งานหรือเด็กแก)
จะบอกอะไรนะคะว่าอาจารย์คนนี้เขามองแต่เด็กที่ไม่ได้เรื่องค่ะ แบบโฟกัสแต่คนที่ไปไม่รอดเพื่อจะช่วยเด็กให้ดีขึ้น แต่กับทิ้งเด็กที่ตั้งใจและได้ดี อารมณ์ว่าเห็นเก่งแล้วก็น่าจะช่วยตัวเองได้ (ซึ่งที่อื่นเป็นแบบนี้ไหมคะ)
เราบอกเลยว่าเราบ่นเรื่องนี้กับเพื่อนบ่อยมาก ตั้งแต่เริ่มงานเพราะเราไม่ได้อะไรเลยตรงนี้ ถ้ามันเป็นประสบการณ์พัฒนาฝีมือเราก็อยากหาประสบการณ์ที่มันเป็นงานของเราจริง ๆ ไม่ใช่ทำให้คนอื่นได้หน้าขนาดนี้ แล้วยังโดนแซะ โดนว่าใส่จากคนได้หน้าเพราะเราบ่น
มีแย่อีกค่ะคืองานที่เราทำมันถูกต้องแล้วเพราะอาจารย์ก็มาดูมาเช็คองค์ประกอบ แต่คนที่ไปพรีเซ้นเขาดันบอกกรรมการว่าบางส่วนน่าจะทำผิด คือ?? พรีเซ้นแบบใด ไม่ควรพูดด้วยซ้ำ แต่พูดทำไม ถ้าเราเป็นกรรมาการคงตอบไปว่าถ้าผิดจะทำมาทำไม ทำไมไม่แก้ให้ถูก และอีกอย่างคือเรารู้สึกแย่ด้วยที่บอกว่าผิดทั้งที่ถูกแล้ว แค่เขาเตรียมพรีเซ้นเฉย ๆ ยังทำไม่ได้เลย ไม่มีความพร้อมพูดตะกุกตะกักเหมือนคนไม่รู้จักงานดีพอ กรรมการก็จี้อยู่(แอบคิดว่ากรรมการน่าจะรู้แหละว่าไม่ได้ทำเองเพราะมันดูออกเลย ทั้งดูโพย ทั้งเลิ่กลั่กไปมา) ที่เจ็บใจก็คือเขาได้เข้ารอบ ไม่ให้เครดิต ไม่ขอบคุณ เราไม่ได้อะไรเลย ทั้งที่ปั่นงานจนตาเหลือก เป็นไข้
***ปล. ที่ว่ามาทั้งหมดเป็นงานเร่งอาจารย์มาขอให้เราทำสองวันสุดท้ายก่อนส่งเพราะเวลาก่อนหน้านี้เขาไม่ทำกันสักที
เสียความรู้สึกมาก อยากร้องไห้ดังๆ เราโคตรรู้สึกไม่ยุติธรรม โดนเอาเปรียบมาก มันจะมีทางไหนได้บ้างที่ทำให้เราได้รับความเป็นธรรม หันไปหาใครไม่ได้เลย เพื่อนก็ทำอะไรไม่ได้เพราะก็โดนเหมือนกัน อยู่ในภาวะใจเสียกันหมด อาจารย์ก็แย่ รุ่นพี่ยิ่งแล้วใหญ่เห็นแก่ตัวเองกันหมด เห็นว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็บอกเราว่าให้อดทนมันเป็นหน้าที่ก็ทำไป เราพึ่งใครไม่ได้จริงๆ อยากหาลู่ทางที่จะแก้ไขความรู้สึกตอนนี้มาก เราแย่มากเลยค่ะ
ทำยังไงกับสถานการณ์โดนเอาเปรียบ
คืออาจารย์เป็นคนเลือกรายชื่อหรือคนที่จะไปประกวดเอง แต่พอเขาทำไม่ได้กลับมาให้เราทำแทนแต่ก็ไม่มีชื่อเรา (รายชื่อส่งไปแล้วแก้ไม่ได้) แล้วมาบ่นกับเราว่าเขายังไม่โปรพอ (นินทานักศึกษาให้นักศึกษาฟังอีกที) เราก็ทำอะไรไม่ได้ เอาตรง ๆ นะคะเหมือนไม่ได้ขอให้ทำแต่บังคับอ้อม ๆ ด้วยซ้ำ
เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมตรงที่เราทำแต่เราไม่ได้อะไรเลย กับคนที่ไม่ได้ทำอะไรรอพรีเซ้นอย่างเดียวเขาทั้งได้หน้า เกียรติบัตร ผลงานใส่พอร์ต (งานใหญ่มากระดับภูมิภาค)ที่แย่ไปกว่านั้นก็คืองานประกวดนี้เขาจะนำไปเป็นวิจัยของเขาด้วย อาจารย์เป็นคนบอกเองว่าให้เป็นวิจัยเลย นี่แหละค่ะ ที่รู้สึกไม่ยุติธรรมและแย่มาก งานวิจัยควรทำด้วยตัวเองแท้ๆ แบบนี้มันก็เหมือนทำงานวิจัยให้เขาจบ เพราะเขามีผลงานเตรียมพร้อมแล้วทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย และสิ่งที่แย่ไปกว่านั้นเราบ่นอะไรไปก็โดนโพสแซะ โพสด่า (ไม่มีใครเก่งเท่าแม่หรอก, ติคนอื่นเก่ง ประมานนี้) ทั้งที่ตัวเองควรขอบคุณด้วยซ้ำที่ทำให้มีผลงานประกวด
แล้วข้ออ้างที่ทำไม่ได้ของเขาคือโน๊ตบุ๊คพัง ที่บอกว่าเป็นข้ออ้างก็เพราะว่าที่ ม.มีให้ใช้ฟรี และสามารถใช้ได้ตลอด เราก็ไปใช้ทำงานเหมือนกัน แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ทำ อีกทั้งคำพูดอาจารย์หลังทำงานเสร็จคือหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากที่อยากได้คนทำงานให้พูดดีอย่างกับอะไรแต่พอได้งานปุ๊บก็เปลี่ยนเป็นพูดไม่ดีใส่(อาจเพราะเราบ่นใส่งานหรือเด็กแก)
จะบอกอะไรนะคะว่าอาจารย์คนนี้เขามองแต่เด็กที่ไม่ได้เรื่องค่ะ แบบโฟกัสแต่คนที่ไปไม่รอดเพื่อจะช่วยเด็กให้ดีขึ้น แต่กับทิ้งเด็กที่ตั้งใจและได้ดี อารมณ์ว่าเห็นเก่งแล้วก็น่าจะช่วยตัวเองได้ (ซึ่งที่อื่นเป็นแบบนี้ไหมคะ)
เราบอกเลยว่าเราบ่นเรื่องนี้กับเพื่อนบ่อยมาก ตั้งแต่เริ่มงานเพราะเราไม่ได้อะไรเลยตรงนี้ ถ้ามันเป็นประสบการณ์พัฒนาฝีมือเราก็อยากหาประสบการณ์ที่มันเป็นงานของเราจริง ๆ ไม่ใช่ทำให้คนอื่นได้หน้าขนาดนี้ แล้วยังโดนแซะ โดนว่าใส่จากคนได้หน้าเพราะเราบ่น
มีแย่อีกค่ะคืองานที่เราทำมันถูกต้องแล้วเพราะอาจารย์ก็มาดูมาเช็คองค์ประกอบ แต่คนที่ไปพรีเซ้นเขาดันบอกกรรมการว่าบางส่วนน่าจะทำผิด คือ?? พรีเซ้นแบบใด ไม่ควรพูดด้วยซ้ำ แต่พูดทำไม ถ้าเราเป็นกรรมาการคงตอบไปว่าถ้าผิดจะทำมาทำไม ทำไมไม่แก้ให้ถูก และอีกอย่างคือเรารู้สึกแย่ด้วยที่บอกว่าผิดทั้งที่ถูกแล้ว แค่เขาเตรียมพรีเซ้นเฉย ๆ ยังทำไม่ได้เลย ไม่มีความพร้อมพูดตะกุกตะกักเหมือนคนไม่รู้จักงานดีพอ กรรมการก็จี้อยู่(แอบคิดว่ากรรมการน่าจะรู้แหละว่าไม่ได้ทำเองเพราะมันดูออกเลย ทั้งดูโพย ทั้งเลิ่กลั่กไปมา) ที่เจ็บใจก็คือเขาได้เข้ารอบ ไม่ให้เครดิต ไม่ขอบคุณ เราไม่ได้อะไรเลย ทั้งที่ปั่นงานจนตาเหลือก เป็นไข้
***ปล. ที่ว่ามาทั้งหมดเป็นงานเร่งอาจารย์มาขอให้เราทำสองวันสุดท้ายก่อนส่งเพราะเวลาก่อนหน้านี้เขาไม่ทำกันสักที
เสียความรู้สึกมาก อยากร้องไห้ดังๆ เราโคตรรู้สึกไม่ยุติธรรม โดนเอาเปรียบมาก มันจะมีทางไหนได้บ้างที่ทำให้เราได้รับความเป็นธรรม หันไปหาใครไม่ได้เลย เพื่อนก็ทำอะไรไม่ได้เพราะก็โดนเหมือนกัน อยู่ในภาวะใจเสียกันหมด อาจารย์ก็แย่ รุ่นพี่ยิ่งแล้วใหญ่เห็นแก่ตัวเองกันหมด เห็นว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็บอกเราว่าให้อดทนมันเป็นหน้าที่ก็ทำไป เราพึ่งใครไม่ได้จริงๆ อยากหาลู่ทางที่จะแก้ไขความรู้สึกตอนนี้มาก เราแย่มากเลยค่ะ