การเรียนภาษาอังกฤษแบบหักดิบ ไม่ได้ภาษาเลยแต่ไปใช้ชีวิตต่างประเทศ จะเรียนรู้ได้เร็วกว่าจริงมั้ย?

ไม่มีพื้นไม่ทราบอะไรเลย ไปอยู่ต่างประเทศก็เป็นคนใบ้..........ในกรณีที่ไม่รู้จักใครเลย ไม่มีเพื่อนเลย
อ่านไม่ออก ออกเสียงไม่ได้ สะกดไม่ได้ จะไปทำอะไรได้ เมื่อไม่ได้อะไรเลยก็ไม่มีงานทำ หางานไม่ได้
จะไปเรียนโรงเรียนเบสิก ก็ฟังครูชาตินั้นๆไม่รู้เรื่อง และไม่มีใครเริ่มสอนตั้งแต่ABC

การที่ผู้หญิงหรือผู้ชายบ้านๆของไทยได้ไปอยุ่ต่างประเทศ ไม่มีใครอยู่ดีๆโด่ไปคนเดียว เพราะตรวจคนเข้าเมืองถามจะตอบอย่างไร
ทุกคนต่างก็มีวิถีและวิธีการที่แตกต่าง แต่ไม่ใช่คนเดียวแน่นอน
คนไทยไปทำงานในร้านอาหาร อยู่แต่ในครัวไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่สุงสิงพูดคุยกับใคร
เลิกงานเดินกลับห้องเช่า จะพูดจะอะไรก็ให้เพื่อนในร้านอาหารไปพูดให้ มีเยอะแยะมากมาย กลับเมืองไทยทราบแค่ cat แมว
การจะให้พูดแบบคนประเทศนั้นเลย มีวิธีแต่ไม่ใช่ตั้งต้นจากศูนย์เมื่ออายุมากแล้ว.......

การเรียนภาษานั้นๆกับครูต่างชาติ โดยผุ้เรียน " ไม่มีพื้นอะไรเลย "
การเข้าใจงูๆปลาๆเป็นคำๆยังพอทำเนา แต่สิ่งที่ผู้สอนอธิบายจะเข้าใจได้อย่างไร ในเมื่อคือการพูดประจำวัน
การมีพื้นบ้างถึงจะเรียนรู้เรื่อง
I have had =  เคยมีเคยเป็นเจ้าของ และตอนนี้ก็ยังมีของนั้นๆอยู่ อธิบายบ้านๆ