คนที่พูดจาเสียงดังควรที่จะมาเป็นผู้นำจริงไหม?

สวัสดีค่ะ เรามาแชร์เรื่องราวในห้องเรียนของเราเอง คือมีเพื่อนคนนึงเป็นผู้หญิงแล้วเป็นหัวหน้าห้องมีนิสัยที่ชอบพูดเสียงดัง พูดจาโผงผางเหมือนขวานผ่าซาก ไม่มีความเกรงใจใครเพราะคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่ แต่ทุกคนในห้องก็ยังเลือกนางมาเป็นหัวหน้าห้องอยู่ด้วยเหตุผลที่ว่านางพูดตรงไปตรงมา แต่ในความคิดเรา(หรืออาจจะเพื่อนส่วนมาก) เขาเป็นคนพูดตรงจนทำให้คนอื่นเสียความมั่นใจ พูดอีกูกับเพื่อนที่ไม่ได้สนิทกัน พูดจาไม่มีหางเสียงแม้แต่พูดกับครูกับผู้ใหญ่ก็ไม่มีหางเสียงแถมยังพูดจาเสียงดังตลอดเวลา ชอบดูถูกนินทาคนอื่น หัวเราะทีหนวกหูมากค่ะ เวลานางฟุบโต๊ะหลับหรือทำงานอยู่เพื่อนในห้องคุยกันเสียงดัง(ปกติตามประสาห้องเรียนทั่วไป) นางก็ตะโกนโวยวายขึ้นมาทันทีว่าเสียงดังไรนักหนาวะ(บางทีตะโกนดังจนเพื่อนแก้วหูแทบแตก) และในห้องก็จะเงียบทันที (แต่ถ้าเป็นทีนาง นางพูดเสียงดังยิ่งกว่าช้างสารอีก) เวลามีงานที่ครูมอบหมายให้หัวหน้าห้อง นางก็มักจะโยนงานให้เพื่อนอีกคนที่เป็นรองหัวหน้าแทน ไม่ก็รับงานแบบไม่เต็มใจ เวลารวบรวมงานส่งครูก็บอกว่าเอาไปส่งเองกูไม่รอแล้วนะ ทั้งที่มันยังไม่ถึงครึ่งวันที่ส่งงานด้วยซ้ำ มีเพื่อนหลายคนที่คิดแบบเดียวกับเราแต่ไม่มีใครอยากจะเถียงหรือทะเลาะกับนางเลย ก็เพราะเป็นคนแบบนี้แหละเสียงดังจนคนอื่นไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงด้วยเพราะยังไงก็ทนเสียงนางไม่ไหวจริงๆ แก้นิสัยไม่หาย ว่านางไม่ได้เลยเพราะนางมีกลุ่มใหญ่แต่ทุกคนในกลุ่มยกเว้นนางก็พูดดัง แต่นิสัยไม่เท่านางนะคะ😣 โดยรวมอยากถามทุกคนว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นหัวหน้าห้องไหมคะ? หรือคนที่ควรจะมาเป็นผู้นำคนต้องเป็นคนเสียงดังแบบนี้หรือ 🙇‍♀️