คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ใครดูแลตอนแก่ แน่นอนที่สุดก็คือตัวเองซึ่งการที่เราจะดูแลตัวเองได้ก็จำเป็นจะต้องมีเงินก้อนหนึ่งเพื่อที่จะสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้โดยไม่พึ่งคนอื่นไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนและเพียงพอที่จะใช้จ่ายในสิ่งที่จำเป็นในแต่ละวันจนกว่าจะจากโลกนี้ไป
มรดก อันนี้สัมพันธ์กับเรื่องแรกที่เขียนไปแล้ว คือเราเหลือไว้ส่วนหนึ่งสำหรับที่เราเพียงพอจะใช้ในบั้นปลายโดยไม่ต้องทำงาน ส่วนที่เหลือก็ใช้เพื่อประโยชน์คนอื่นเพื่อประโยชน์ของสังคม ในสิ่งที่เราเห็นว่าจำเป็น จริงๆแล้วดีด้วยซ้ำคนที่ไม่มีลูกไม่มีคนสืบทอดต่อควรจะคิดเรื่องนี้ได้ไว เรื่องการ landing ของชีวิต ขายทรัพย์สินต่างๆบริจาคทรัพย์สินต่างๆให้กับหน่วยงานหรือใดๆที่เห็นว่าสมควรได้รับความช่วยเหลือ ค่อยๆทยอย landing ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเหลือสมบัติติดตัวเพียงแค่กินใช้ไม่ลำบากมีเงินรักษาพยาบาลยามที่เจ็บป่วยแบบไม่ต้องหรูหรา สมบัติอื่นๆขายหมดแล้วและจัดการบริจาคไปในที่ที่คิดว่าสมควรได้รับหมดแล้ว
มรดก อันนี้สัมพันธ์กับเรื่องแรกที่เขียนไปแล้ว คือเราเหลือไว้ส่วนหนึ่งสำหรับที่เราเพียงพอจะใช้ในบั้นปลายโดยไม่ต้องทำงาน ส่วนที่เหลือก็ใช้เพื่อประโยชน์คนอื่นเพื่อประโยชน์ของสังคม ในสิ่งที่เราเห็นว่าจำเป็น จริงๆแล้วดีด้วยซ้ำคนที่ไม่มีลูกไม่มีคนสืบทอดต่อควรจะคิดเรื่องนี้ได้ไว เรื่องการ landing ของชีวิต ขายทรัพย์สินต่างๆบริจาคทรัพย์สินต่างๆให้กับหน่วยงานหรือใดๆที่เห็นว่าสมควรได้รับความช่วยเหลือ ค่อยๆทยอย landing ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเหลือสมบัติติดตัวเพียงแค่กินใช้ไม่ลำบากมีเงินรักษาพยาบาลยามที่เจ็บป่วยแบบไม่ต้องหรูหรา สมบัติอื่นๆขายหมดแล้วและจัดการบริจาคไปในที่ที่คิดว่าสมควรได้รับหมดแล้ว
แสดงความคิดเห็น
ผลที่ตามมาและวิธีจัดการปัญหาในบ้านปลายชีวิตของคนไม่มีลูก
- ใครจะดูแลเราตอนแก่ = ตัวเอง (ต่อให้มีลูก เค้าก็ไม่ได้มาดูแลเราแต่เป็นเงินจากเขามากกว่าที่มาดูแลเราแทน ก็เท่ากับว่าเราต้องดูแลตัวเอง)
- มรดกที่เราสร้างไว้จะให้ใคร = ให้คนที่เราอยากจะให้ (ไม่ว่าจะให้ใครก็ตามสุดท้ายแล้วเราตายไปเราก็ไม่รู้ว่าของๆเราจะเป็นตายร้ายดียังไง)
เพื่อนๆพอนึกผลที่ตามมาและวิธีการจัดการอย่างอื่นนอกจากนี้อีกไหมครับ