เบื่อแม่ตัวเองผิดมั้ย

คือแม่ เป็นแม่แท้ๆของเราเลยค่ะ เรามีอาการเบื่อท่านจนเราเห็นได้ชัดเลย เหตุมันเกิดจากการสั่งสอนน้องคนเล็กของเรา เราขอบอกก่อนว่า เรากับน้องห่างกัน10ปี ตอนนี้น้องเราอยู่ป.1แล้ว  แล้วน้องก็ถูกแม่สอนมาตั้งแต่เด็ก เป็นสั่งสอนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจเลยค่ะ ทุกคนในบ้านล่วนเห็นด้วยว่าเป็นการสั่งสอนที่ไม่ดีเอามากๆ พ่อเลี้ยงเราก็เยื่อแม่เรา เราเองก็เบื่อ เพราะว่า เค้าสอนน้องเราแต่ล่ะทีสอนให้ก้าวร้าวไม่ฟังใครเลยเถียงทำร้ายร่างกายพี่และพ่อเอาแต่ใจ ตอนอยู่กับเรามันดีมากค่ะไอนู่นก็ได้ไอนี่ก็ได้ พอแม่กลับมาจากทำงานมันเปลี่ยนเป็นอีกคนเลย  มันเปลี่ยนเป็นคนที่เราไม่สามารถทำไรใันได้เลยเพราะมันจะร้องแล้วแม่จะด่าเรา ยกตัวอย่างวันนี้ เราระบายสีกับมัน ตอนแรกก็ระบายสีกันดีๆอยู่แล้ว แล้วมันก็เอาสีไปไม่ให้เราใช้ เราก็บอกว่าขอใช้บ้างแบ่งกันใช้มันก็ไม่ยอมใันขี้โกงด้วยค่ะ  กระดาษทิชชูที่ไว้สำหรับเช็ดพู่กัน แบ่งไว้คนล่ะแผ่น ตอนแรกมันก็ใช้ของมันสักพักมันเอาของเราไปใช้ พอเราเอาคืน มันก็ไม่ใช้ น้ำที่ใช้ล้างผู้กันก็ด้วยค่ะ เราเป็นคนไปตักเป็นคนเอาน้ำมาเอง มันก็ใช้เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่มันก็เอาไปไม่ให้เราใช้ พอเราจะแย่งแล้วน้ำมันหกโดนขากางเกงมันมันร้องแม่ด่าเรา  บอกว่าเราใส่อารมณ์ใส่มัน เราพูดดีๆกับมันมันไม่ฟังเราเลยค่ะ  แม่บอกว่าสันดานเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นเนาะ สันดานอ่ะ ไม่ว่าน้องมันจะทำอะไรเรา จะตีจะถีบจะแกล้งทั้งๆที่เราก็อยู่ของเราเฉยๆ พอเราทำกลับ ยังไม่ได้1/4ของแรงมันด้วยซ้ำ เราก็มักจะโดนแม่ด่าตลอด มันไม่ได้ดั่งใจอะไรมันก็จะร้องแล้วแม่ก็จะด่าเราตลอด เราไม่สามารถดุในสิ่งที่ถูกได้เลยเพราะแม่ให้ท้ายมันทุกครั้ง แม่ตามใจมันมาก วันไหนที่ไม่มีแต่พอมันอยากกินอะไรแม่จะพาไปซื้อตลอดไม่สนเลยว่าจะแพงแค่ไหน(ฐานะทางบ้านเราก็พอถูๆไถๆไปได้ในแต่ล่ะวันถ้าพึ่งแต่เงินเดือนแม่เราคงไม่พอกินเพราะหนี้สินก็เยอะ โชคดีที่พ่อเลี้ยงรับจ้างรายวันเลยมีเงินซื้อกับข้าวค่ะ) บางทีเราเคยขอแม่ซื้อของกินที่ราคาถูกกว่าของมันแม่บอกว่าไม่มีตัง วันต่อมามันอยากกินขนมแม่ก็สั่งเซเว่นให้มันกินทีเกือบร้อย กับเรากินทีไม่ถึง50

คนที่มาอ่านอาจจะงงๆว่าเราต้องารสื่ออะไร  ทั้งหมดทั้งมวนเราต้องการสื่อถึงการสอนที่มันแย่มากๆสำหรับบ้านเรา พูดถึงเรื่องการสอน  แม่เค้าจะสอนให้เอาคืนตลอดเวลาใครมาทำอะไร แต่พอวันเจอเหตุการณ์จริงที่เป็นนอกบ้านมันไม่ทำ แต่กลับพี่ๆมันมันไม่ยอม เราเป็นพี่เราเข้าใจว่าต้องยอมน้อง แต่บางทีเราเจ็บตัวมาก มากจนมันต้องทำคืนบ้าง  ในเหตุการณ์แต่ล่ะครั้งมันทำเราแค่รอบสองรอบและเป็นรอบที่หนัก มันทำกับเราทุกวันเลยค่ะ เราเหนื่อยกับมันเราเหนื่อยกับแม่  แม่เข้าใจน้องแต่แม่ไม่เข้าใจเราเลย  


ขอแวปมาเรื่องการเรียน  คือแม่เค้าอ่ะอยากให้เราเข้ามหาลัยที่เราอยากเข้า(แค่ในรอบพอทเพราะเค้าพูดถึงแค่นี้) อันนี้เราเข้าใจ แต่เราไม่ใช่คนที่เก่งมากมายแบบลูกบ้านอื่น แค่ไม่ให้ติด0.ร.ก็ดีมากๆสำหรับเราแล้ว เพราะหัวเราไม่ไว แล้วเหมือนเราโดนกดดันเลยค่ะ แม่มักจะชอบส่งลิ้งค์ตต.ที่เป็นเกี่ยวกับการเรียนมาให้เรา (ในส่วนนี้เราไม่ชอบเลยค่ะเพราะเรารู้สึกกดดัน) เราชอบที่จะทำอะไรเงียบๆแบบไม่ต้องมายุ่งเรื่องของเราเลยได้มั้ยมันจะออกเป็นยังไงก็ชั่งมัน  ทุกวันนี้เรารู้ว่าเราไม่ได้ด่านภาษาเราก็เริ่มที่จะมาอ่านหนังสือ(มีคนคุยที่คอยให้กำลังใจทุกวันเราเลยอ่านไปได้ต่อ) เค้ามาว่า ว่าเราไม่อ่านหนังสือเลยไม่เอาความรู้เข้าหัวเลย  แต่ว่าการที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้เหมือนเราเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา เพราะเราชอบที่จะคิดคำนวนตามโจทย์ในเทรด ตอบคำถามในคริปเรียล หรือฝึกภาษาตามหัวข้อต่างๆ หรือเวลาคุยกับคนคุยหรือเพื่อน เราขึ้นม.4เราสอบเข้าที่ใหม่เกรดเทอมแรกเราออกมา2.8 เพราะมีหลายวิขาที่เราไม่เรียน เค้ารู้เค้าก็ว่าเรา แต่เราชินแล้วค่ะ แต่ว่าพอเวลาเราบืมหรือทำอะไรผิดพลาดเค้าก็จะย้ำว่า โถ่ไอ2.8อ่ะค่ะ แล้วเค้าก็ชอบเปรียบเทียบเรากับน้อง ว่าน้องมันดีทุกอย่าง เรามันแย่ทุกอย่าง อะไรๆก็น้อง  

เรามีความคิดที่อยากจะออกจากครอบครัวนี้มากๆๆๆ แต่เราก็รู้ตัวดีค่ะว่า เรายังไปไหนไม่รอด เราได้แต่ทนแล้วก็เก็บมันไว้กับตัวเอง


เราเชื่อว่าที่เราพิมพ์มาทั้งหมดน่าจะมีคนงงหลายคน แต่เราไม่รู้จะทำยังไง ขอให้คนที่มาอ่าน อ่านหลายๆรอบเว้นวรรคในวรรคที่ทุกคนเข้าใจ **อ่านหลายรอบ**
ขอบคุณค่ะ.