ตอนนี้ผมคบกับแฟนมาประมาณเกือบปีละครับแต่เรารู้จักกันมานานเป็นเพื่อนห้องเดียวกันตอนปวช. ปัจจุบันทำงานทั้งคู่ครับ เขาออกจากบ้านมาอยู่บ้านผมทำงานได้4-5เดือน ส่วนตัวผมอยากเลิกกับเขาตั้งแต่ช่วงเรียนจบปวส.แต่ไม่กล้าบอกเพราะความสงสาร เพราะเขาพยายามเพื่อผมมาก ทั้งหางานทำไม่เรียนต่อช่วยจ่ายค่าห้องพักต่างๆ หรือเดือนไหนที่ผมเงินเดือนไม่พอเขาก็เป็นคนซื้อกับข้าว จนมีช่วงหนึ่งผมที่พยายามบีบให้เขาไปจากผมเองผมเข้าบ้านดึกทุกวันจนทีปัญหากัน ผมได้พูดความในใจไปทั้งหมดสรุปให้สั้นๆนะครับ ว่าผมไม่รู้ว่าที่อยู่ด้วยทุกวันนี้ไม่รู้ว่ารักกันหรือป่าว ไม่เคยคิดเรื่องอนาคตกับเขาเลย หลังจากวันนั้นเขาก็ทำดีกับผมมากขึ้นอีก จนทำให้ผมยิ่งไม่กล้าที่จะตัดเขาเพราะกลัวเขาเสียใจ ยิ่งเวลาอยู่คนเดียวเขาเป็นคนที่ซุ่งซ่านมากๆกลัวคิดสั้นแต่ในใจผม ยังอยากมีอิสระในการใช้ชีวิตมาก ทำอะไรก็ได้ไม่ต้องแจ้งใคร จะไปไหนกับใคร จะใช้ชีวิตยังไง ไม่ต้องมานึกถึงเขาอยู่ทั้งๆตอนนี้อยู่ด้วยกันแต่บางทีใจผมยังอยากมีคนใหม่ๆอยู่เรื่อย ผู้ชายประเภทนี้น่าจะผลิตมาเยอะนะครับ55555 เคยคิดอยากจะบอกตรงๆแต่ก็ไม่มีโอกาสดีๆ ประมาณนี้พอครับเดี๋ยวยาว ใครเคยมีสถานการณ์ช่วงเวลาชีวิตแบบนี้บ้างครับ ช่วยแนะนำหน่อยครับผมอายุยังน้อย ยังอยากใช้ชีวิตมากกว่านี้ยังอยากเรียนรู้มากกว่านี้ ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ
อยากเลิกกับแฟนควรพูดอย่างไรดีครับ