ระบาย และขอความเห็น
เราแต่งงานมา22ปี มีลูกสองคน คนหนึ่งเข้ามหาลัย อีกคน ม 5 ทำงานข้าราชการ สามีก็ข้าราชการ แต่ เราขายของออนไลน์ด้วยรายได้ จึงมากกว่าสามี ซึ่งสามี แทบไม่ช่วย ถ้าช่วยก็ทะเลาะ ช่วยแบบเสียไม่ได้ไม่เคยช่วยเหลือ support และชักสีหน้าเวลาไหว้วาน เลยเลือกจะทำเองและไม่ปรึกษาเรื่องใดๆ กับเขา ดังนั้น สามีเลยไม่เคยให้เงิน เราใช้ จ่ายลูกสองคนเรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไปทานข้าวนอกบ้าน ซื้อของ เรารับผืดชอบเอง เพื่งมาเอ่ยปากขอ ตอนคนโตเข้ามหาลัยเพราะ ขายของไม่ได้เราแบกรับไม่ไหว เขาช่วยเดือน12000 ซึ่งใน12000 เราต้องหากับข้าวในบ้านให้เขาสองมื้อ คือ เช้าเย็น แต่ค่า ใช้จ่ายของลูกสองคน ซึ่งเราดูแลอย่างดี ทั้งเสื้อผ้า ของใช้ค่ากืนเรารับผิดชอบเอง แต่งงานเขามาอยู่บ้านสามี ใหม่ๆ ทะเลาะกับแม่สามีแรงมาก ตัดสินใจย้ายออก แต่เพราะท้อง พ่อแม่สามี เลยบอกให้ทำบ้าน ในพื้นที่ใกล้กัน และเราขึ้นเวรเป็นก่ะ ด้วย เลยทำ ในบ้านเขา หลายมีมีทะเลาะกัน นานๆ ครั้ง เราขอ ย้ายออกมาตลอด ที่เครียดสะสม แต่ก็ต้องล้มเลืกไป เพราะลูกเล็ก จนตอนนี้ สมาชืกในบ้านมี 4ครอบครัวคน ญาติสามีเกือบ15คน มันไม่มีพื้นที่ส่วนตัว จะไปไหน ก่ะมีแต่คนถาม เราเลยเลิกงาน เลือกไม่ลงบ้านเลย จนตอนนี้ลูกเขามหาลัยอยู่หอ ความคืดย้ายออกเลยวนมา และตามเคยสามีไม่เคยเห็นด้วย สามี ปกติ เป็นคนไม่เจ้าชู้ ทำงานกลับบ้าน เล่นกีฬา แต่ มีพูดจาไม่ถนอมน้ำใจ อยากว่าอยากติอะไรก่ะว่า ไปไหนด้วยกันก็ทะเลาะ จนวันหนึ่งเรารู้สึก หมดรัก หมดความรู้สึกอยากอยู่ด้วย คิดว่าเขาเป็นภาระ ที่เราต้องดูแล ทั้งอาหาร งานบ้าน ซึ่งเขาเองก็ช่วยงานบ้านส่วนหนึ่ง แต่เราคิดว่า เราทำเองได้ และอึดอัดกับสภาพแวดล้อม ญาติพี่น้องเขา เราขอเลิกซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก เราขอเลิกมาหลายครั้ง ขอมาอยู่ข้างนอก เขา บอกขอลูกโตกว่านี้ แต่ความสัมพันธ์ คือ แทบไม่คุยกันเลิก งาน หาข้าวให้ เขาเลืกงานมาทาน เราเข้าห้องแล้ว ไม่ได่นอนด้วยกัน กืจกรรมที่ทำร่วมกันไม่มี นั่งรถ เข้าเมืองหาลูกแทบคุยกันนับ คำได้ เวลาเขาไม่อยู่เรามีควาสสุขมาก อึดอัดจนไม่อยากเลิกงานเข้าบ้าน เราเลยจะย้ายไปใกล้บ้านแต่ด้วยหน้าที่การงาน ทีานี่เรา ก้าวหน้าและดีมากกว่าที่ทำงานใกล้บ้านซึง เรากับสามี ทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก เราบอกเขา เราจะแยกกันอยู่แต่ไม่ย้ายงาน เขาบอก ถ้าจะแยก ต้องย้ายไปที่อื่น ส่วนพ่อ แม่บอกให้อดทน เพื้อลูก และครอบครัว อย่าทำให้พ่อแม่เป็นห่วง ยื่งนานวัน ยื่งรู้สึกแย่ บั่นทอน อึดอัด เลยแอบซื้อ บ้านและที่ดิน ไว้โดยไม่บอกเขา เพราะเคยบอกปรึกษา แต่เขาไม่สนใจ ในการย้ายออก จนตอนนี้ เรา ไม่รู้จะอยู่ได้นานแคีไหนกับคำว่าครอบครัว อดทน เราอยากอยู่เงียบ แต่หลายคนมองว่าเราผิด เราผิดหรอ ที่อยู่ในสื่งแวดล้อมญาตืพี่น้องสามีถึง22 ปี ตอนนี้เราอยู่แบบไปวันๆ ทำงาน เลิกงานเข้าห้อง และเราต้องทนแบบนี้ไป เท่าไหร่ จะหาทางออกทางไหน กับชีวิตดี
ไม่มีทางออกของชีวิต
เราแต่งงานมา22ปี มีลูกสองคน คนหนึ่งเข้ามหาลัย อีกคน ม 5 ทำงานข้าราชการ สามีก็ข้าราชการ แต่ เราขายของออนไลน์ด้วยรายได้ จึงมากกว่าสามี ซึ่งสามี แทบไม่ช่วย ถ้าช่วยก็ทะเลาะ ช่วยแบบเสียไม่ได้ไม่เคยช่วยเหลือ support และชักสีหน้าเวลาไหว้วาน เลยเลือกจะทำเองและไม่ปรึกษาเรื่องใดๆ กับเขา ดังนั้น สามีเลยไม่เคยให้เงิน เราใช้ จ่ายลูกสองคนเรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไปทานข้าวนอกบ้าน ซื้อของ เรารับผืดชอบเอง เพื่งมาเอ่ยปากขอ ตอนคนโตเข้ามหาลัยเพราะ ขายของไม่ได้เราแบกรับไม่ไหว เขาช่วยเดือน12000 ซึ่งใน12000 เราต้องหากับข้าวในบ้านให้เขาสองมื้อ คือ เช้าเย็น แต่ค่า ใช้จ่ายของลูกสองคน ซึ่งเราดูแลอย่างดี ทั้งเสื้อผ้า ของใช้ค่ากืนเรารับผิดชอบเอง แต่งงานเขามาอยู่บ้านสามี ใหม่ๆ ทะเลาะกับแม่สามีแรงมาก ตัดสินใจย้ายออก แต่เพราะท้อง พ่อแม่สามี เลยบอกให้ทำบ้าน ในพื้นที่ใกล้กัน และเราขึ้นเวรเป็นก่ะ ด้วย เลยทำ ในบ้านเขา หลายมีมีทะเลาะกัน นานๆ ครั้ง เราขอ ย้ายออกมาตลอด ที่เครียดสะสม แต่ก็ต้องล้มเลืกไป เพราะลูกเล็ก จนตอนนี้ สมาชืกในบ้านมี 4ครอบครัวคน ญาติสามีเกือบ15คน มันไม่มีพื้นที่ส่วนตัว จะไปไหน ก่ะมีแต่คนถาม เราเลยเลิกงาน เลือกไม่ลงบ้านเลย จนตอนนี้ลูกเขามหาลัยอยู่หอ ความคืดย้ายออกเลยวนมา และตามเคยสามีไม่เคยเห็นด้วย สามี ปกติ เป็นคนไม่เจ้าชู้ ทำงานกลับบ้าน เล่นกีฬา แต่ มีพูดจาไม่ถนอมน้ำใจ อยากว่าอยากติอะไรก่ะว่า ไปไหนด้วยกันก็ทะเลาะ จนวันหนึ่งเรารู้สึก หมดรัก หมดความรู้สึกอยากอยู่ด้วย คิดว่าเขาเป็นภาระ ที่เราต้องดูแล ทั้งอาหาร งานบ้าน ซึ่งเขาเองก็ช่วยงานบ้านส่วนหนึ่ง แต่เราคิดว่า เราทำเองได้ และอึดอัดกับสภาพแวดล้อม ญาติพี่น้องเขา เราขอเลิกซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก เราขอเลิกมาหลายครั้ง ขอมาอยู่ข้างนอก เขา บอกขอลูกโตกว่านี้ แต่ความสัมพันธ์ คือ แทบไม่คุยกันเลิก งาน หาข้าวให้ เขาเลืกงานมาทาน เราเข้าห้องแล้ว ไม่ได่นอนด้วยกัน กืจกรรมที่ทำร่วมกันไม่มี นั่งรถ เข้าเมืองหาลูกแทบคุยกันนับ คำได้ เวลาเขาไม่อยู่เรามีควาสสุขมาก อึดอัดจนไม่อยากเลิกงานเข้าบ้าน เราเลยจะย้ายไปใกล้บ้านแต่ด้วยหน้าที่การงาน ทีานี่เรา ก้าวหน้าและดีมากกว่าที่ทำงานใกล้บ้านซึง เรากับสามี ทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก เราบอกเขา เราจะแยกกันอยู่แต่ไม่ย้ายงาน เขาบอก ถ้าจะแยก ต้องย้ายไปที่อื่น ส่วนพ่อ แม่บอกให้อดทน เพื้อลูก และครอบครัว อย่าทำให้พ่อแม่เป็นห่วง ยื่งนานวัน ยื่งรู้สึกแย่ บั่นทอน อึดอัด เลยแอบซื้อ บ้านและที่ดิน ไว้โดยไม่บอกเขา เพราะเคยบอกปรึกษา แต่เขาไม่สนใจ ในการย้ายออก จนตอนนี้ เรา ไม่รู้จะอยู่ได้นานแคีไหนกับคำว่าครอบครัว อดทน เราอยากอยู่เงียบ แต่หลายคนมองว่าเราผิด เราผิดหรอ ที่อยู่ในสื่งแวดล้อมญาตืพี่น้องสามีถึง22 ปี ตอนนี้เราอยู่แบบไปวันๆ ทำงาน เลิกงานเข้าห้อง และเราต้องทนแบบนี้ไป เท่าไหร่ จะหาทางออกทางไหน กับชีวิตดี