สวัสดีค่ะวันนี้อยากมาระบายให้คนในพันทิปฟัง
เริ่มต้น ช่วงเปิดเทอมในเทอมแรกประมาณ2อาทิตเราก็อยู่บ้านแต่แม่เขาคือในบางที่ไม่เข้าใจอารมณ์ของเขาค่ะ
1.งาน เขาทำงานแม่บ้านค่ะแล้วมีห้องให้เราก็เข้าไปด้วยกับแม่มีน้องชายหนึ่งคน มันมีปัญหาทีว่า ลูกเจ้าของบ้านค่ะ คือ เขาบ่นเราว่าไม่ได้ช่วยการงานอะไรเลย แต่ในความเป็นจริงตัวหนูเองก็ช่วยเขาดูน้อง เขาก็บอกว่าไม่ได้สั่ง พอวันๆหนึ่งหนูก็เลยอะไม่ได้ช่วยเขาเขากลับบ่นว่าแม่ทำงานเหนื่อย ทำไมไม่มาช่วยดูน้อง เราก็พยายามจะบอกนะคะว่า แม่ไม่ได้สั่งเลยมาทำงานบ้าน ซักผ้าให้ พอที่นี้เขาก็บอกว่าใครสั่งให้ทำ (หนูทำกับข้าวให้น้องชาย กับเขาทานด้วย3มื้อ)
2.หางานทำ ด้วยตัวหนูไม่ได้มีบัตรประชาชนเลยไม่ได้รู้เกี่ยวกับการทำงานพาร์ทไทม์ คือหนูพยายามหาแล้วนะคะแต่งานที่รับเด็กอายุ15 เรียนสายสามัญมันยากหนูยังมีงานที่โรงเรียนพวกโครงงาน(เรียนวิท-คณิต วิศวะ) เป็นฝ่ายพร็อพช่วยรุ่นพี่แค่นี้เวลา2อาทิตย์ไม่พอแล้วค่ะ พยายามอธิบายต่างๆว่าเราไม่ได้เรียนปวช.งานมันหายากแต่เขายังคงบ่นถึงปัจจุบัน
3.หนูเข้าใจหัวอกแม่นะคะพยายามเข้าใจ เขาบอกให้ไปขายของหนูก็บอกว่ามันเป็นอาชีพสงวนนะ เขาก็บอกหนูขี้เกรียจ รู้งี้น่าจะส่งไปทำงานโรงงาน ตัวหนูค่อนข้างอยากช่วยเขาแบ่งเบาแต่ทำอะไรก็ผิด พยายามเรียนเป็นเด็กทุน ได้ทุนเรียนฟรีไม่เสียค่าใช้จ่ายยังต้องเจอคำพูดต่างๆที่โรงเรียน บลูลี่ ตอนหนูสอบได้โรงเรียนประจำจังหวัดในขณะนี้เขาไม่สามารถส่งเรียนหนูก็เข้าใจ หนูพยายามเข้าใจในตัวแม่เพราะว่าด้านพ่อก็มีปัญหากันอีกเรียกได้ว่า ครอบครัวtoxicสุดๆ
(เวลาหนูอธิบายให้เขาฟังเขาจะบอกว่าหนูเถียงตกนรกหนูเลยเงียบ และกดดันตัวเองจนตอนนี้รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว) ขอบคุณคนอ่านที่อ่านเนื้อหาของหนูค่ะ