เดิมแต่ก่อนเราอยู่หอ ซึ่งแฟนก็ไปมากับบ้านเค้าประจำ อยู่ในเขตพื้นที่ในเมือง
แฟนอายุ 40 ต้น เรา 30 ห่างกัน 1 รอบ
ซึ่งแฟนเรามีลูกติดหนึ่งคนอายุก็ 5-6 ขวบ แต่ลูกจะอยู่ฝั่งแม่เป็นหลักแต่ก็จะมานอนบ้านเค้าบ้าง แต่เราก็นอนห้องพัก
จังหวะและโอกาสรายได้เราสองคนไม่ดีเท่าไหร่เลยตัดสินใจไปอยู่บ้าน
มันเลยเกินประเด็นที่ว่าใกล้กันเกินไป
จังหวะที่อยู่บ้านช่วงแรกทุกสิ่งอย่างก็โอเค ต้องรับสภาพอยู่บ้านพ่อปู่แม่ย่าในการต้องตื่นแต่เช้าทำกับข้าว ซึ่งปกติที่อยู่บ้านตัวเองทำบาง บางครั้ง
โอเคอันนี้ทำใจเพราะ เรามาอยู่บ้านเค้า
จังหวะที่ทางบ้านเมียเก่ามีปัญหาลูกเค้าก็มาอยู่ด้วย บ้านนี้ เรา แฟน พ่อปู่ แม่ย่าและลูกเค้า

**** ประเด็นหลักคือ ในช่วงที่อยู่ด้วยกัน เราเหมือนเป็นอากาศ ที่ลอยไปลอยมา
อึดอัดน้อยใจ เหนื่อยจากการทำงาน ไม่สามารถได้คุยกันเป็นเรื่องราวเลย
เพราะแฟนก็ไปทำงาน กลับมาจากทำงานเล่นกับลูก เล่นวนเล่นมาจนถึง 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม
คือเวลานอนก็นอนด้วยกัน 3 คนเรียงกัน ในเวลานอนก็จะหันกล่อมลูกหลับแล้วก็หลับไปเลย ห่างกันประมาณ 2 ช่วงแขน ไม่มีกอด ไม่มีหอม ไม่มีบอกฝันดี มีแต่มันเป็นส่วนน้อย ในขณะที่บางทีเราก็แค่อยากจะพูดอยากจะคุยบาง ในการทำงานบางที มันก็เหนื่อยสะสม มันเป็นแบบนี้จะเป็นปีแล้ว เลยอยากจะเขียนระบายว่าต้องทำยังไง
ส่วนทางแม่เค้าก่อนหน้านั้นโกรธแทบจะไม่ให้พ่อลูกคุยกัน
แต่พอเราตัดสินใจมาอยู่บ้านแฟน ทุกสิ่งเปลี่ยนไป เอาลูกมาไว้ผัวเก่า
ตัวเองไปข้างหน้า นานๆทีก็จะรับไปสัก 2-3 ชั่วโมงแล้วเอามาส่งเหมือนเดิม
 
บางทีก็อาจจะคิดเยอะ แต่ก็คิดมามากแหละ บางสิ่งบางอย่างมันก็ต้องปรับหากันรึป่าว ในส่วนของเด็กเราก็ไม่รังเกียจอะไร ดูแลทำกับข้าว ไปส่งไปรับร.ร
มีตังค์ก็ซื้อนม ขนมให้ตลอด