พูดก็พูดเถอะ คือแม่เราเป็นคนที่ไม่จับอะไรเลย จะใช้ ลูกซักผ้าให้ของทั้งแม่และพ่อเลี้ยง ล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน คือทุกอย่าง พอเห็นว่าเราพักก็จะมีอะไรให้เราทำตลอด แต่พอแกมาทำกับข้าว ก็จะชอบพูดใส่ว่า ไม่มีกูจะแดกอะไรกัน วันๆไม่ทำอะไรสักอย่างถ้ากูไม่บอก กูตายไปก็คงหาแดกกันไม่ได้ละเนอะ
รอแต่กู ทุกอย่าง งานนอกบ้านเราก็ทำนะ เลิกงาน20:00 ออกกะ08:00 คือมันก็เหนื่อยมาก หนี้สินของแม่ที่สร้าง พอส่งไม่ทันก็ชอบโทรมาด่าเราว่า เป็นลูกไม่ได้เรื่อง ไม่ช่วยอะไรสักอย่าง ตอนเราอายุได้19ปี ช่วงที่โควิดระบาดใหม่ๆ แล้วเขาให้ไปกักตัว ระหว่างที่เราอยู่โรงพยาบาลสนามก็ส่งรูปรถเก๋งมา ให้แล้วบอกว่าออกให้หน่อย จะเอาไว้ส่งของ ซึ่งตอนนั้นเราป่วยอยู่ เราบอกแกว่ารถกะบะที่บ้านทำไมไม่ลองขับหัดขับ แกบอกขับไม่เป็นจะให้ออกรถเก๋งให้ เราบอกว่ามันจำเป็นไหม แกก็ด่าเราว่า มีลูกก็พึ่งพาอะไรไม่ได้สักอย่าง และอีกหลายๆเรื่อง เราเหนื่อย บางทีก็รู้สึกอยากหายไป ไม่อยากเกิดมาแล้ว ตายไปน่าจะจบดีกว่า หลายๆครั้งที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา แต่ก็กลัวที่จะตายกลัวว่าจะไม่ได้ไปที่ๆอยากไปอะไรที่อยากกิน แต่ก็รู้สึกเหนื่อยจนพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ท้อมาก
เบื่อแม่ได้ไหม
รอแต่กู ทุกอย่าง งานนอกบ้านเราก็ทำนะ เลิกงาน20:00 ออกกะ08:00 คือมันก็เหนื่อยมาก หนี้สินของแม่ที่สร้าง พอส่งไม่ทันก็ชอบโทรมาด่าเราว่า เป็นลูกไม่ได้เรื่อง ไม่ช่วยอะไรสักอย่าง ตอนเราอายุได้19ปี ช่วงที่โควิดระบาดใหม่ๆ แล้วเขาให้ไปกักตัว ระหว่างที่เราอยู่โรงพยาบาลสนามก็ส่งรูปรถเก๋งมา ให้แล้วบอกว่าออกให้หน่อย จะเอาไว้ส่งของ ซึ่งตอนนั้นเราป่วยอยู่ เราบอกแกว่ารถกะบะที่บ้านทำไมไม่ลองขับหัดขับ แกบอกขับไม่เป็นจะให้ออกรถเก๋งให้ เราบอกว่ามันจำเป็นไหม แกก็ด่าเราว่า มีลูกก็พึ่งพาอะไรไม่ได้สักอย่าง และอีกหลายๆเรื่อง เราเหนื่อย บางทีก็รู้สึกอยากหายไป ไม่อยากเกิดมาแล้ว ตายไปน่าจะจบดีกว่า หลายๆครั้งที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา แต่ก็กลัวที่จะตายกลัวว่าจะไม่ได้ไปที่ๆอยากไปอะไรที่อยากกิน แต่ก็รู้สึกเหนื่อยจนพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ท้อมาก