คุณน้า

เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมนะเป็นเด็กมัธยมคนนึงที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าใครๆแต่วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องน้าของผม แต่ก่อนแกเป็นคนใจดีชอบซื้อขนมมาฝาก(สมัยเด็กๆ)แต่แก่ก็ไม่มีงาน ค่อยขอเงินคุณยายอยู่วันๆ บางครั้งที่ผมเห็นก็เอือมระอากับแก ยังคิดอยู่ในใจตั้งแต่เด็กว่าเมื่อไหร่แกจะมีงานทำ แต่ก่อนในบ้านใส่ได้ในบ้านยายจะมาจากคุณตาและคุณยายแต่ตอนนี้คุณตาป่วยติดเตียงคุณยายต้องหาเงินคนเดียว แต่ก็มีลูกหลานค่อยส่งเงินตลอด มาเยี่ยมบ่อยครั้ง แต่ผมก็นึกสงสารตลอดว่าถ้าน้ายืนแบบนี้สักวันเงินยายจะหมดและไม่มีไรกิน เพราะน้าเดียวนัเริ่มต้นสิ่งเสพติดแล้ว อันจริงผมรู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่อยากบอกใครเพราะกลัวว่ายายจะรับไม่ได้และเสียใจ น้านั้นทุกๆวันจะขอเงินยายถ้าไม่ให้ก็จะแอบขโมยตอนยายเผลอ บางครั้งผมก็แอบเห็นว่าแกขโมยแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้  ได้แค่ฟังยายเขาบน  จะมีวันนึงที่ผมนอนแกแอบมาขโมยเงินของผมที่แม่ให้ค่าขนมที่มาอยู่บ้านยาย  ผมรู้ว่าเป็นแกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนถึงทุกวันนี้ผมจะค่อยสังเกตแกตลอดก่อนนอนแกจะตีเนียนทำอะไรสักอย่างอยู่พอผมหลับแกแอบมาขโมย จนผมทนไม่ไหวจึงแอบเงินก่อนนอนทุกครั้ง พอวันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบมาเปิดกระเป๋าตังผม  แต่น้อยดีน่ะที่แอบเงิน ไม่งั้นอดเงินขนมแน่สัปดาห์นี้ ฮ่าๆๆ  แต่ที่ผมรับไม่ได้ที่สุดคือแกกล้ามาขอเงินผมหน้าด้านๆ 100 บ บางคนอาจจะคิดว่านิดเดียวแต่สำหรับผมมันเยอะ เพราะใช้จ่ายวันนึงผมไม่ถึง 50 ที  ผมคิดในใจว่า " กล้าขโมยแล้วยังจะกล้ามาขอเงินอีก "  ผมก็เลยตอบไปว่าไม่มี ตอนแรกแกก็ถามตื้อไป พอไม่ได้จริงๆ แกก็บ่นทางอ้อม ( ผมคิดในแง่บวกว่านิสัยแกคงไม่ได้เป็นแบบนี้แกคงน่าจะเมายา ) ผมต้องการคำแนะนำหน่อยว่าควรทำยังไง อยากให้น้ามีอนาคตดีกว่านี้ อยากให้มีงานทำ  **ถ้าจะแนะนำเชิงให้ครอบครัวแตกแยกหรือยังไงผมขอไม่อ่านนะครับก่อนจะเม้นอะไรช่วยคำนึงถึงจิตใจเด็กคนนึงด้วยครับ**