อื่นใด...

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

สายลมชราที่พัดพาความคิดฝันโบราณของฉันไป ๑. แสงเช้าเก่าแก่ ณ โลกใบเก่า นกกระจิบไม่ร้องเพลง ๒. ความคิดฝันหล่นหายที่ใดสักแห่ง ลมชราพัดฝุ่นควันเริงระบำ ใครบางคนหายใจลำบาก ๓. ฉันอ่านบทกวีของความคิดฝัน

ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร

จากการบอกเล่าของเขาคนนั้น ว่าเธอฝันฟุ้งเฟื่องถึงเมืองฟ้า กอบเก็บเศษซากฝันแห่งกาลเวลา เหือดน้ำตาหน้าเปื้อนยิ้มดูพริ้มพราย ฟังสิ! เสียงใครอ่านบทกวีถึงที่รัก ใครทายทักลมเหงาเมื่อเช้าสาย ใครจ่อมจมในโ

ลูกค้ายืน ถามไถ่ ไก่ทอดนี้ ช่วยบอกที ทอดอย่างไร แม่ค้าจ๋า แม่ค้ายิ้ม ภูมิใจ ในวิชา แล้วตอบว่า สูตรโบราณ ผ่านย่ายาย เป็นสูตรลับ เผยไป ไม่ได้หรอก ขอไม่บอก จะเก็บงำ ไว้ทำขาย ลูกค้าจึง พูดต่อ ขอระบาย ไก่

ชื่นเช้ากรกฎาคมเย้าหยอกน้ำค้างบ้างจิบหมอกหม่นพรำฝนหล่นราตรี แห่งเช้ากรกฎาคมต้นข้าวเขียนความรักกบเขียดอ่านบทกวีฟังสิ! เช่นฉันคิดถึงเธอเสมอมั่นคิดถึงฉัน อย่างฉันคิด สักนิดไหมเธอ..วันหน่วงคืนหน

ฉันแก่ ฉันเขลา ฉันยังทะลึ่ง ฉันจึง เดินตาม กิเลสหลากหลาย ฉันหวัง อยากได้ อะไรมากมาย เมื่อฉันตาย ได้กระดาษ แค่แผ่นเดียว ”มรณะบัตร“ ออกไว้ ให้หนึ่งแผ