สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย ครอบครัวฉันมีแพลนจะย้ายออกจากบ้านเก่า ซึ่งเราจะย้ายบ้านใหม่กันโดยเร็วๆนี้ค่ะ มันเป็นเรื่องดีใช่มั้ย แต่สำหรับฉันและรวมถึง แม่กับน้องๆ มันไม่ดีเลย
ใช่ค่ะพ่อของฉันจะเอาแม่ของเขาไปอยู่ด้วย ซึ่งมันดีมากๆสำหรับคนเป็นลูกที่กตัญญูกับแม่ แต่มันก็มีเรื่องค่ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง แม่ของพ่อของฉันมีนิสัยชอบนินทา เอาเรื่องราวของครอบครัวฉันไปเล่าให้ลูกชายคนโตฟังตลอด ชอบพูดแหวะ ชอบพูดเหน็บแนมอยู่ตลอด ทั้งๆที่พวกฉันก็ อยู่เฉยๆไม่ตอบโต้อะไร เอาลูกชายคนเล็กนั่นคือพ่อของฉันไปนินทาสาระพัด พูดให้เสียๆหาย ทำไมหล่ะคะ
ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยที่ต้องมีเขาอยู่ร่วมบ้านด้วย เพราะเขาไม่เคยรักพวกเราเลยเอาแต่ไปนินทาอยู่ตลอด เขาบอกว่าถ้าพวกเราไม่อยู่จะตรอมใจตาย พ่อฉันรักเขามากค่ะ แต่เขาไม่เคยรักพ่อฉันเลย มันแต่รักลูกชายคนโต คนที่ดูแลก็มีแต่พ่อฉัน พาไปหาหมอก็มีแต่พ่อฉัน แล้วทำไมถึงไม่รักพ่อฉันเลย ทำไมต้องเอาเรื่องครอบครัวฉันไปนินทาสนุกปาก พอเรื่องมาถึงหูพ่อ พ่อก็ไม่สบายใจ กินเหล้าเมา ร้องไห้เสียใจเรื่องครอบครัวเขามาตลอดเลย ทำไมลูกที่คอยดูแลทุกอย่างกับไม่ได้ความรัก กับไปรักลูกที่ไม่เคยดูแล ตอนอยู่ด้วยกันพ่อกับแม่ฉันเวลาทำอาหารก็จะแบ่งให้กินด้วย แต่พอลูกชายคนโตซื้อของมาให้กินอย่างเดียวพูดอวยใหญ่ ขอบคุณอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วทำไมพ่อฉันถึงไม่เคยได้รับมันเลย? พ่อรักแม่เขามากเลย ถึงรู้ว่าแม่ลำเอียงก็ตาม
ณ ตอนนนี้เราอยู่บ้านแม่ของพ่อค่ะ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าบ้าน ครอบครัวฉันจ่ายตลอด แถมโดนเขาไล่ออกจากบ้านไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนพวกเราตัดสินใจรวบรวมเงินเก็บ ไปซื้อบ้านใหญ่อยู่เพราะได้เงินมรดกจากแม่มา แต่บ้านใหม่ต้องม่แม่ของพ่ออยู่ด้วย ฉันเลยรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ เวลามีปัญหาก็ไม่เคยช่วย เอาแต่นินทา ฉันผิดมากเลยใช่ไหมคะคะที่คิดแบบนี้ เขาด่าพวกฉันแบบไม่ใช่ลูกหลาน นินทาตลอด ทั้งๆที่เวลามรปัญหาก็มีแต่พวกฉันที่ช่วยเหลือแล้วทำไมกลับทำแบบนี้ใส่ถ้าย้ายไปบ้านใหม่ยังไงเขาก็ทำแบบเดิมอยู่ดี ถึงยังไงพ่อฉันก็ไม่ปล่อยให้แม่ของเขนอยู่บ้านกับพี่ชายคนโตหลอก ยังไงเขาก็เอาไปอยู่ด้วยอยู่ดี ฉันควรทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองดี ฉันไม่ดีเองที่คิดแบบนี้ ขอโทษนะคะ
รู้สึกไม่ดีเมื่อจะย้ายบ้านใหม่แล้วมีญาติจะไปอยู่ด้วย
ใช่ค่ะพ่อของฉันจะเอาแม่ของเขาไปอยู่ด้วย ซึ่งมันดีมากๆสำหรับคนเป็นลูกที่กตัญญูกับแม่ แต่มันก็มีเรื่องค่ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง แม่ของพ่อของฉันมีนิสัยชอบนินทา เอาเรื่องราวของครอบครัวฉันไปเล่าให้ลูกชายคนโตฟังตลอด ชอบพูดแหวะ ชอบพูดเหน็บแนมอยู่ตลอด ทั้งๆที่พวกฉันก็ อยู่เฉยๆไม่ตอบโต้อะไร เอาลูกชายคนเล็กนั่นคือพ่อของฉันไปนินทาสาระพัด พูดให้เสียๆหาย ทำไมหล่ะคะ
ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยที่ต้องมีเขาอยู่ร่วมบ้านด้วย เพราะเขาไม่เคยรักพวกเราเลยเอาแต่ไปนินทาอยู่ตลอด เขาบอกว่าถ้าพวกเราไม่อยู่จะตรอมใจตาย พ่อฉันรักเขามากค่ะ แต่เขาไม่เคยรักพ่อฉันเลย มันแต่รักลูกชายคนโต คนที่ดูแลก็มีแต่พ่อฉัน พาไปหาหมอก็มีแต่พ่อฉัน แล้วทำไมถึงไม่รักพ่อฉันเลย ทำไมต้องเอาเรื่องครอบครัวฉันไปนินทาสนุกปาก พอเรื่องมาถึงหูพ่อ พ่อก็ไม่สบายใจ กินเหล้าเมา ร้องไห้เสียใจเรื่องครอบครัวเขามาตลอดเลย ทำไมลูกที่คอยดูแลทุกอย่างกับไม่ได้ความรัก กับไปรักลูกที่ไม่เคยดูแล ตอนอยู่ด้วยกันพ่อกับแม่ฉันเวลาทำอาหารก็จะแบ่งให้กินด้วย แต่พอลูกชายคนโตซื้อของมาให้กินอย่างเดียวพูดอวยใหญ่ ขอบคุณอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วทำไมพ่อฉันถึงไม่เคยได้รับมันเลย? พ่อรักแม่เขามากเลย ถึงรู้ว่าแม่ลำเอียงก็ตาม
ณ ตอนนนี้เราอยู่บ้านแม่ของพ่อค่ะ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าบ้าน ครอบครัวฉันจ่ายตลอด แถมโดนเขาไล่ออกจากบ้านไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนพวกเราตัดสินใจรวบรวมเงินเก็บ ไปซื้อบ้านใหญ่อยู่เพราะได้เงินมรดกจากแม่มา แต่บ้านใหม่ต้องม่แม่ของพ่ออยู่ด้วย ฉันเลยรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ เวลามีปัญหาก็ไม่เคยช่วย เอาแต่นินทา ฉันผิดมากเลยใช่ไหมคะคะที่คิดแบบนี้ เขาด่าพวกฉันแบบไม่ใช่ลูกหลาน นินทาตลอด ทั้งๆที่เวลามรปัญหาก็มีแต่พวกฉันที่ช่วยเหลือแล้วทำไมกลับทำแบบนี้ใส่ถ้าย้ายไปบ้านใหม่ยังไงเขาก็ทำแบบเดิมอยู่ดี ถึงยังไงพ่อฉันก็ไม่ปล่อยให้แม่ของเขนอยู่บ้านกับพี่ชายคนโตหลอก ยังไงเขาก็เอาไปอยู่ด้วยอยู่ดี ฉันควรทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองดี ฉันไม่ดีเองที่คิดแบบนี้ ขอโทษนะคะ