คือหนูเป็นคนที่เวลาขึ้นรถโดยสารแล้วจะไม่กล้ามองหน้าใครเลย ถ้ามองแล้วก็กลัวเราจะทำตาขางใส่ เพราะเราชอบจ้อง เวลาสบตาก็จะทำหน้าไม่ถูก หันหลบตลอดเลยค่ะ หนูอยากมองแบบคนทั่วๆไปบ้าง. ขอเล่าเรื่องนิดนึงนะคะ คือตอนตั้งแต่เกิดหนูเป็นดด็กที่เฟรนรี่มาก ตลกด้วย และเข้ากับคนอื่นง่ายมากค่ะ แต่เรื่องมาเกิดตอน ป.5-ป.6 เพื่อนๆหนูเริ่มเปลี่ยนไป กลุ่มเพื่อนที่สนิทด้วยมักจะชอบล้อเลียนหน้าตาหนู ชอบด้อยหนู ทำตัวเป็นใหญ่ เรียกงี้ได้ไหม แต่เขาทำร้ายหนูทางจิตใจมากจริงๆ ที่เล่ามายังไม่หมดเลยค่ะ55 แต่หนูรักพวกเขามากเลยนะ ถึงหนูจะชอบเก็บมาน้อยใจบ่อยๆก็เถอะ ช่วงนั้น หนูร้องไห้แทบทุกวันเลยค่ะ คำพูดแย่ๆของคนที่เรารักมันเจ็บใจจริงๆ. คือสิ่งที่หนูเป็นอยู่ตอนนี้คือ ไม่กล้าสบตา เงียบมากกก เพราะตอนนั้นแหละค่ะ55เพื่อนคนเดิมเลย เวลาหนูพูดอะไร เขามักจะชอบล้อเลียน หรือไม่ก็ทั้งดลุ่มเงียบเวลาหนูพูดเสร็จ มันมีหลายรอบเลยค่ะที่หนูโดนเพื่อนผ.ชแกล้งหนักมาก หนูพิมพ์แล้วหนูจะร้องไห้55 ค.ร.สตอนนั้นมันแย่จริงๆค่ะ หนูโดนแกล้งแต่ไม่มีเพื่อนคนไหนปกป้องเลย55 ลืมบอกค่ะ เพื่อนหนูมี4คนผู้หญิงล้วนเลยค่ะ แต่แกล้งได้โหดสุดๆ55 แต่หนูก็หลุดพ้นจากพวกเขาแล้ว(รึป่าว) หนูสอบเข้าร.รใหม่ได้แล้ว แต่ก็ติดนิสัยเงียบๆมา ทำให้ดูเป็นคนไม่เข้าสังคม รู้สึกแย่จริงๆค่ะ ที่หนูมองเขาหนูคิดว่าเขาจะมองกลับและรู้สึกทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ ที่ร.รเก่าเวลาหนูมองพวกเขา พวกเขาจะมองแบบ มองล่างขึ้นบนไปๆมาๆ มันเหมือนการที่เหยียดรึป่าว หนูอยากแก้ตรงจุดนี้จริงๆค่ะ มองตาคนทั่วไปยังไม่กล้า
มีวิธีทำให้กล้ามองตาคนอิ่นไหมคะ