สวัสดีค่ะ หนูอายุ 17 แล้วตอนนี้อยู่ ม.6 มีปัญหากับที่บ้านค่ะ คือเรื่องมันเกิดจากวันที่เปิดเทอมช่วงแรกสักอาทิตย์ที่สองหนูตื่นสายน้องชายเลยไปรรก่อน ทำให้หนูไปรรไม่ได้ เลยขอให้เพื่อนมารับแล้วไปพร้อมเพื่อน หลังจากนั้นหนูก็ไปกลับบ้านกับเพื่อนมากขึ้น เพราะด้วยความที่จะจบแล้วไปรรช้าได้ ตอนเย็นก็ทำงานที่รร เล่นบาส ติวคอร์ส บางวันก็ไปเดินเล่นกับเพื่อน หนูไม่มีเรื่องสิ่งเสพติดหรือเรื่องผู้ชายเลยค่ะ ไม่เคยกลับบ้านเกินหกโมงเย็น แต่เหมือนคุณพ่อหนูท่านจะน้อยใจ เขาบอกว่าหลังๆมาหนูจะไปไหนเหมือนแค่บอกเขา ไม่ได้ขอ แต่ตอนแรกๆก็ขอนะคะ แต่หลังๆไม่ได้ขอเพราะคิดว่าก็ไปปกติอยู่แล้ว เลยบอกเฉยๆ บวกกับก่อนหน้าที่เขาบอกว่าเขาบอกไม่ให้หนูทำอะไร หนูก็ยังทำส่วนเรื่องอะไรหนูก็จำไม่ได้ค่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ หลังจากวันนั้นคุณพ่อก็ไม่คุยกับหนูเกือบเดือนค่ะ
คุณแม่ก็เลยเข้ามาดูแลแทน คุณแม่หนูค่อนข้างเง้มงวด และกดดันค่ะ ด้วยความที่เขาเป็นห่วงเพราะหนูเป็นลูกคนโต เขาคาดหวังไว้เยอะค่ะ คุณแม่ก็ให้หนูงดไปรรกับเพื่อน แต่ให้ไปกับน้องทุกวัน หนูเลยต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อที่จะไปพร้อมน้องให้ได้ทั้งที่บางวันจะไม่มีเรียนคาบเช้าก็ตาม แล้วถ้าหนูไปสายเกินเวลาที่กำหนดเขาจะหักค่าขนมค่ะ หักเกือบครึ่งเลยค่ะ ช่วงตอน ม.5 หนูไปสายบ่อยบางวันได้แค่20บาทค่ะ หนูเข้าใจนะคะว่าเขาอยากให้หนูมีวินัยมากกว่านี้เลยทำแบบนั้น หนูเลยไม่ได้พูดอะไรค่ะ แล้วรับจ้างทำงานให้เพื่อนแทน เพราะตอน ม.5 ว่างเยอะเลยรับจ้างได้ค่ะ แต่พอ ม.6มางานหนูก็เยอะ ต้องติวคอร์สนู้นนี่เยอะแยะ พอเขามาหักแบบนี้มันทำให้หนูคิดมากเลยค่ะ ว่าจะกินข้าวเที่ยงยังไง จะซื้อของที่ต้องใช้พอมั้ย แล้วก็มาถึงเรื่องใหญ่ที่ทำให้หนูกับแม่มีปัญหากันถึงตอนนี้ค่ะ คือวันจันทร์ที่เท่าไหร่ไม่แน่ใจค่ะ หนูให้น้องไปส่งแถวบ้านเพื่อน ไม่ได้ไกลจากบ้านหนูเท่าไหร่ค่ะน่าจะสักสามโลได้ค่ะ เพราะมันเอางานหนูไปลอก แล้วต้องส่งเช้าวันจันทร์หนูกลัวมันไม่ตื่นเลยต้องไปรอมันที่บ้านเพื่อกดดันให้มันตื่นเช้าๆ พอเที่ยงมาแม่หนูก็ทักมาคุยเรื่องนี้บอกว่าน้องไปสายเพราะหนูให้น้องไปส่งบ้านเพื่อน จะไม่ให้ค่าขนมหนูทั้งอาทิตย์ เพราะถือว่าไม่เชื่อฟัง หนูก็อธิบายให้เขาฟังนะคะ ตามที่บอกทุกคนเลยค่ะ
แต่สุดท้ายก็ไม่จบ เขาก็เอามือถือหนูไปดูค่ะ อ่านทุกแชท ดูทุกอย่างว่าหนูคุยกับใคร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พอเขาเห็นแชทที่มีคนมาจีบหนู แล้วหนูลบแต่หนูไม่ได้ลบทันทีนะคะ เขาอ่านไปสักพักแล้ว หนูถึงลบเพราะรู้สึกอึดอัด แต่หนูตอบแค่ตามมารยาทเลยนะคะ เขาถามอะไรก็ตอบไป ไม่ถามกลับไม่อะไร แต่แม่หนูบอกว่าหนูไม่ทันคน โลกสวย ก็หนูไม่เคยเจอเรื่องที่ไม่ดีในชีวิตเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโต หนูอยู่ในทางของเขาตลอด เขาให้เรียนอะไรก็เรียนให้ทำอะไรก็ทำ เขาจะให้หนูสอบเภสัชหนูก็ทำ เกรดหนู 3.94 เขายังถามเลยค่ะว่าทำไมไม่ให้ถึง 4.00 หนูไม่เคยขัดเขาเลยค่ะอาจจะมีเถียงบ้างเพราะสงสัย แต่สุดท้ายก็คือทำตาม เขาอ่านแชทหนูตลอดถ้ารู้ว่ามีคนคุย ขนาดแชทเพื่อนสนิทยังอ่านเลยค่ะ อ่านทุกบรรทัด แรกๆหนูก็ยอมค่ะ แต่พอโตขึ้นหนูก็อยากมีพื้นที่บ้าง พอเขาอ่านจบก็มาเถียงกับหนูต่อค่ะ แต่เหมือนหนูอธิบายอะไรไปเขาก็ไม่ฟังค่ะ หนูเลยพูดประโยคหนึ่งที่ไม่เคยบอกกกับเขาเลยสักครั้งทั้งที่คิดมาตลอด คือหนูอึดอัด พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย บอกว่าจะพยายามเข้าใจแต่สุดท้ายหนูก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าใจพ่อแม่และทำตามอยู่ดี เพราะถ้าไม่ทำหนูจะไม่มีค่าขนม จะไม่ได้เรียนพิเศษ จะต้องโดนสั่งให้เลิกคบเพื่อนเพราะทำให้ไม่เชื่อฟัง แต่ก่อนหนูยอมเขาตลอดเพราะไม่ได้อะไรมากแต่พอโตขึ้นหนูรู้สึกเหนื่อยมากๆ แล้วเรื่องก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเพราะเขาไปเห็นแชทที่หนูคุยกับน้าที่เป็นน้องสาวของแม่แท้ๆหนูแต่คุณแม่ท่านเสียไปตั้งแต่หนูเด็กเลยค่ะแต่คุณแม่คนนี้กับน้าหนูไม่ได้มีปัญหากันนะคะ เพราะหนูกับน้องไปอยู่กับน้าทุกปิดเทอมตลอด คุณแม่หนูโกรธมากที่เห็นหนูเอาเรื่องนี้ไปบอกน้า แต่หนูไม่รู้จะทำยังไง เพราะหนูจะไม่มีค่าขนมไปทั้งอาทิตย์จะกินจะอยู่ยังไง คุณพ่อก็ไม่กล้าช่วยเพราะจะเหมือนไปขัดคุณแม่ น้าหนูเลยโอนเงินมาช่วยให้ของอาทิตย์นั้นหนูจะได้มีข้าวกิน พอคุณแม่รู้แบบนั้นก็ไม่คุยกับหนูแล้วตบหน้าหนู ตีหนู หนูมีรอยช้ำเป็นอาทิตย์เลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะท่านทำเพราะรัก และหนูก็ดื้อเอง
หลังจากนั้นคุณพ่อเลยกลับมาดูแลหนูต่อ คอยให้ค่าขนม ดูแลเหมือนเดิมเพราะหนูจะไม่เหลือใครแล้วถ้าพ่อก็ไม่สนใจ พอพ่อกลับมาทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นแต่ไม่เลยค่ะ เรื่องนี้หนูเป็นคนทำให้มันไม่โอเคเองค่ะ เพราะวันนั้นหนูมีเรียนพิเศษแต่ไม่ได้ไป เพราะเวลาว่างก่อนถึงเวลาเข้าเรียนหนูไปอยู่บ้านเพื่อนแล้วเผลอหลับจนเกือบจะหมดคาบเรียนแล้ว หนูเลยต้องยอมลาครูที่เรียนพิเศษแล้วก็อ้างก็คือโกหกแหละค่ะ เพราะหนูก็ไม่กล้าไปแล้วเพราะหลับยาวเพลียจากที่เล่นบาสมา พอพ่อไปรับหนูที่เรียนพิเศษไม่เจอหนูเลยเข้าไปถามครูถึงรู้ว่าหนูไม่ได้เข้าเรียนวันนี้ พอกลับถึงบ้านพ่อตบหน้าหนูเลยค่ะที่ไม่ไปเข้าเรียนแล้วยังไปโกหกครูอีก หนูเลยขอโทษทั้งครูและคุณพ่อ และอธิบายเหตุผลให้ฟังว่าทำไมถึงทำแบบนั้น คุณพ่อหนูก็โทรไปถามเพื่อนค่ะว่าจริงไหม เพื่อนก็ตอบนะคะว่าหนูนอนหลับจริงๆ ไม่ได้หนีเที่ยว แต่มันก็คือการไม่เชื่อฟัง เขาก็ถามว่าทำไมหนูไม่บอกเขาตรงๆว่าไม่อยากไปเรียนวันนี้ หนูก็บอกเขาว่าถึงหนูบอกว่าเหนื่อยคุณพ่อก็ต้องให้ไปเรียนอยู่ดี เพราะสุดท้ายคนตัดสินใจไม่ใช่หนูแต่คือพ่อแม่ หลังจากนั้นคุณพ่อก็ทำเหมือนคุณแม่ค่ะ คือไม่ให้ค่าขนมแต่ครั้งนี้หนูไม่ได้ไปขอคุณน้านะคะ เกรงใจเขาแล้วค่ะ หนูรับทำงานเพื่อนทุกอย่างเลยค่ะ ทำอะไรได้ทำ จนถึงตอนนี้เขายังไม่ให้เงินค่าขนมหนูเลยสักบาทค่ะ
และสาเหตุที่หนูตัดสินใจเขียนกระทู้ เพราะเมื่อวานคุณพ่อคุณแม่เรียกหนูไปเปิดใจคุยค่ะ มันหนักมากสำหรับหนูเพราะอะไรไม่รู้ทำให้หนูไม่พูดเลยสักคำทั้งที่เป็นคนคุยเก่ง อธิบายเก่ง ปกติหนุเป็นคนสดใสร่าเริง พูดมาก แต่เมื่อวานหนูทำแค่นั่งฟังเงียบๆและร้องไห้ หนูก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าทำไมคิดอะไรไม่ยอมพูดสักคำถ้าเป็นแต่ก่อนมีเรื่องอะไรจะอยากเล่าให้พวกท่านฟังตลอด พวกท่านบอกว่าหนูไม่เหมือนคนเดิมที่พวกท่านรู้จัก ดูนิ่ง ดูเฉยชา ไม่สนใจความรู้สึกพวกท่าน สนใจแต่ตัวเอง ตอนหนูได้เป็นดรัมรรตอน ม.5 พวกท่านก็ว่าค่ะสั่งให้ถอนตัวทันทีทั้งที่หนูออดิชั่นผ่านแล้วแต่ตอนนั้นหนูก็ยอมโดนพวกท่านด่าเพราะหนูอยากเป็นและหนูชอบมากๆ แล้วคุณพ่อคุณแม่หนูก็บอกหนูทุกเรื่องที่เขาไม่โอเค ที่หนูทำอย่างนั้นถึงตบหน้าหนู แล้วเขาก็ทั้งสอน บ่น ว่า ขึ้นเสียงนิดหน่อย คุณพ่อก็บอกให้หนูขอโทษคุณแม่เรื่องวันนั้น ในใจหนูอยากขอโทษนะคะ แต่พอนึกถึงเรื่องวันนั้นหนูทั้งเสียใจทั้งพูดไม่ออก เลยได้แต่เงียบแล้วบอกว่าหนูก็รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นค่ะ หลังจากนั้นพวกท่านก็ถามว่ามีอะไรจะพูดไหม พวกท่านจะเปิดใจฟังแล้วพยายามเข้าใจ แต่อยู่ๆก็มีคำถามขึ้นมาในใจค่ะว่า พยายามเข้าใจอีกแล้ว แต่พอหนูพูดไปทุกอย่างก็เหมือนเดิม หนูเลยเงียบเเล้วไม่ตอบอะไรเลยค่ะ ทำให้ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่เลยบอกกับหนูว่า ที่หนูเปลี่ยนไปขนาดนี้เพราะเพื่อน
ข้อตกลงที่หนูเคยคุยกับคุณพ่อคุณแม่นะคะ
ห้ามใส่เสื้อครอป เพราะมันเห็นเอว
ห้ามใส่กางเกงขาสั้นกว่าเข่าออกจากบ้าน
ห้ามนอนบ้านเพื่อน
ห้ามกลับบ้านเกินหกโมงเย็น
จะไปไหนต้องบอกละเอียด เช่น ที่ไหน กับใคร ไปกี่โมง กลับกี่โมง
ห้ามไปรรสาย
ต้องให้เขาอ่านแชท ถ้าเขาขออ่านหรือดูมือถือ
ห้ามมีแฟน แต่มีคนคุยได้ต้องให้เขารู้ด้วยว่าเป็นใคร
ห้ามมีเพศัมพันธ์ก่อนแต่งงาน เรื่องนี้เขาซีเรียสมากค่ะ
เกรดห้ามตก ถ้าตกจะโดนงดเที่ยว
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ และขอโทษถ้าหนูพิมพ์อะไรที่ดูเอาแต่ใจเกินไปด้วยค่ะ
แล้วสรปหนูควรทำอย่างไรต่อไปค่ะ แล้วหนูเปลี่ยนไปเพราะเพื่อนใช่ไหมคะ
พ่อแม่บอกว่าหนูเปลี่ยนไปเพราะเพื่อนจริงหรอคะ
คุณแม่ก็เลยเข้ามาดูแลแทน คุณแม่หนูค่อนข้างเง้มงวด และกดดันค่ะ ด้วยความที่เขาเป็นห่วงเพราะหนูเป็นลูกคนโต เขาคาดหวังไว้เยอะค่ะ คุณแม่ก็ให้หนูงดไปรรกับเพื่อน แต่ให้ไปกับน้องทุกวัน หนูเลยต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อที่จะไปพร้อมน้องให้ได้ทั้งที่บางวันจะไม่มีเรียนคาบเช้าก็ตาม แล้วถ้าหนูไปสายเกินเวลาที่กำหนดเขาจะหักค่าขนมค่ะ หักเกือบครึ่งเลยค่ะ ช่วงตอน ม.5 หนูไปสายบ่อยบางวันได้แค่20บาทค่ะ หนูเข้าใจนะคะว่าเขาอยากให้หนูมีวินัยมากกว่านี้เลยทำแบบนั้น หนูเลยไม่ได้พูดอะไรค่ะ แล้วรับจ้างทำงานให้เพื่อนแทน เพราะตอน ม.5 ว่างเยอะเลยรับจ้างได้ค่ะ แต่พอ ม.6มางานหนูก็เยอะ ต้องติวคอร์สนู้นนี่เยอะแยะ พอเขามาหักแบบนี้มันทำให้หนูคิดมากเลยค่ะ ว่าจะกินข้าวเที่ยงยังไง จะซื้อของที่ต้องใช้พอมั้ย แล้วก็มาถึงเรื่องใหญ่ที่ทำให้หนูกับแม่มีปัญหากันถึงตอนนี้ค่ะ คือวันจันทร์ที่เท่าไหร่ไม่แน่ใจค่ะ หนูให้น้องไปส่งแถวบ้านเพื่อน ไม่ได้ไกลจากบ้านหนูเท่าไหร่ค่ะน่าจะสักสามโลได้ค่ะ เพราะมันเอางานหนูไปลอก แล้วต้องส่งเช้าวันจันทร์หนูกลัวมันไม่ตื่นเลยต้องไปรอมันที่บ้านเพื่อกดดันให้มันตื่นเช้าๆ พอเที่ยงมาแม่หนูก็ทักมาคุยเรื่องนี้บอกว่าน้องไปสายเพราะหนูให้น้องไปส่งบ้านเพื่อน จะไม่ให้ค่าขนมหนูทั้งอาทิตย์ เพราะถือว่าไม่เชื่อฟัง หนูก็อธิบายให้เขาฟังนะคะ ตามที่บอกทุกคนเลยค่ะ
แต่สุดท้ายก็ไม่จบ เขาก็เอามือถือหนูไปดูค่ะ อ่านทุกแชท ดูทุกอย่างว่าหนูคุยกับใคร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พอเขาเห็นแชทที่มีคนมาจีบหนู แล้วหนูลบแต่หนูไม่ได้ลบทันทีนะคะ เขาอ่านไปสักพักแล้ว หนูถึงลบเพราะรู้สึกอึดอัด แต่หนูตอบแค่ตามมารยาทเลยนะคะ เขาถามอะไรก็ตอบไป ไม่ถามกลับไม่อะไร แต่แม่หนูบอกว่าหนูไม่ทันคน โลกสวย ก็หนูไม่เคยเจอเรื่องที่ไม่ดีในชีวิตเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโต หนูอยู่ในทางของเขาตลอด เขาให้เรียนอะไรก็เรียนให้ทำอะไรก็ทำ เขาจะให้หนูสอบเภสัชหนูก็ทำ เกรดหนู 3.94 เขายังถามเลยค่ะว่าทำไมไม่ให้ถึง 4.00 หนูไม่เคยขัดเขาเลยค่ะอาจจะมีเถียงบ้างเพราะสงสัย แต่สุดท้ายก็คือทำตาม เขาอ่านแชทหนูตลอดถ้ารู้ว่ามีคนคุย ขนาดแชทเพื่อนสนิทยังอ่านเลยค่ะ อ่านทุกบรรทัด แรกๆหนูก็ยอมค่ะ แต่พอโตขึ้นหนูก็อยากมีพื้นที่บ้าง พอเขาอ่านจบก็มาเถียงกับหนูต่อค่ะ แต่เหมือนหนูอธิบายอะไรไปเขาก็ไม่ฟังค่ะ หนูเลยพูดประโยคหนึ่งที่ไม่เคยบอกกกับเขาเลยสักครั้งทั้งที่คิดมาตลอด คือหนูอึดอัด พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย บอกว่าจะพยายามเข้าใจแต่สุดท้ายหนูก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าใจพ่อแม่และทำตามอยู่ดี เพราะถ้าไม่ทำหนูจะไม่มีค่าขนม จะไม่ได้เรียนพิเศษ จะต้องโดนสั่งให้เลิกคบเพื่อนเพราะทำให้ไม่เชื่อฟัง แต่ก่อนหนูยอมเขาตลอดเพราะไม่ได้อะไรมากแต่พอโตขึ้นหนูรู้สึกเหนื่อยมากๆ แล้วเรื่องก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเพราะเขาไปเห็นแชทที่หนูคุยกับน้าที่เป็นน้องสาวของแม่แท้ๆหนูแต่คุณแม่ท่านเสียไปตั้งแต่หนูเด็กเลยค่ะแต่คุณแม่คนนี้กับน้าหนูไม่ได้มีปัญหากันนะคะ เพราะหนูกับน้องไปอยู่กับน้าทุกปิดเทอมตลอด คุณแม่หนูโกรธมากที่เห็นหนูเอาเรื่องนี้ไปบอกน้า แต่หนูไม่รู้จะทำยังไง เพราะหนูจะไม่มีค่าขนมไปทั้งอาทิตย์จะกินจะอยู่ยังไง คุณพ่อก็ไม่กล้าช่วยเพราะจะเหมือนไปขัดคุณแม่ น้าหนูเลยโอนเงินมาช่วยให้ของอาทิตย์นั้นหนูจะได้มีข้าวกิน พอคุณแม่รู้แบบนั้นก็ไม่คุยกับหนูแล้วตบหน้าหนู ตีหนู หนูมีรอยช้ำเป็นอาทิตย์เลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะท่านทำเพราะรัก และหนูก็ดื้อเอง
หลังจากนั้นคุณพ่อเลยกลับมาดูแลหนูต่อ คอยให้ค่าขนม ดูแลเหมือนเดิมเพราะหนูจะไม่เหลือใครแล้วถ้าพ่อก็ไม่สนใจ พอพ่อกลับมาทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นแต่ไม่เลยค่ะ เรื่องนี้หนูเป็นคนทำให้มันไม่โอเคเองค่ะ เพราะวันนั้นหนูมีเรียนพิเศษแต่ไม่ได้ไป เพราะเวลาว่างก่อนถึงเวลาเข้าเรียนหนูไปอยู่บ้านเพื่อนแล้วเผลอหลับจนเกือบจะหมดคาบเรียนแล้ว หนูเลยต้องยอมลาครูที่เรียนพิเศษแล้วก็อ้างก็คือโกหกแหละค่ะ เพราะหนูก็ไม่กล้าไปแล้วเพราะหลับยาวเพลียจากที่เล่นบาสมา พอพ่อไปรับหนูที่เรียนพิเศษไม่เจอหนูเลยเข้าไปถามครูถึงรู้ว่าหนูไม่ได้เข้าเรียนวันนี้ พอกลับถึงบ้านพ่อตบหน้าหนูเลยค่ะที่ไม่ไปเข้าเรียนแล้วยังไปโกหกครูอีก หนูเลยขอโทษทั้งครูและคุณพ่อ และอธิบายเหตุผลให้ฟังว่าทำไมถึงทำแบบนั้น คุณพ่อหนูก็โทรไปถามเพื่อนค่ะว่าจริงไหม เพื่อนก็ตอบนะคะว่าหนูนอนหลับจริงๆ ไม่ได้หนีเที่ยว แต่มันก็คือการไม่เชื่อฟัง เขาก็ถามว่าทำไมหนูไม่บอกเขาตรงๆว่าไม่อยากไปเรียนวันนี้ หนูก็บอกเขาว่าถึงหนูบอกว่าเหนื่อยคุณพ่อก็ต้องให้ไปเรียนอยู่ดี เพราะสุดท้ายคนตัดสินใจไม่ใช่หนูแต่คือพ่อแม่ หลังจากนั้นคุณพ่อก็ทำเหมือนคุณแม่ค่ะ คือไม่ให้ค่าขนมแต่ครั้งนี้หนูไม่ได้ไปขอคุณน้านะคะ เกรงใจเขาแล้วค่ะ หนูรับทำงานเพื่อนทุกอย่างเลยค่ะ ทำอะไรได้ทำ จนถึงตอนนี้เขายังไม่ให้เงินค่าขนมหนูเลยสักบาทค่ะ
และสาเหตุที่หนูตัดสินใจเขียนกระทู้ เพราะเมื่อวานคุณพ่อคุณแม่เรียกหนูไปเปิดใจคุยค่ะ มันหนักมากสำหรับหนูเพราะอะไรไม่รู้ทำให้หนูไม่พูดเลยสักคำทั้งที่เป็นคนคุยเก่ง อธิบายเก่ง ปกติหนุเป็นคนสดใสร่าเริง พูดมาก แต่เมื่อวานหนูทำแค่นั่งฟังเงียบๆและร้องไห้ หนูก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าทำไมคิดอะไรไม่ยอมพูดสักคำถ้าเป็นแต่ก่อนมีเรื่องอะไรจะอยากเล่าให้พวกท่านฟังตลอด พวกท่านบอกว่าหนูไม่เหมือนคนเดิมที่พวกท่านรู้จัก ดูนิ่ง ดูเฉยชา ไม่สนใจความรู้สึกพวกท่าน สนใจแต่ตัวเอง ตอนหนูได้เป็นดรัมรรตอน ม.5 พวกท่านก็ว่าค่ะสั่งให้ถอนตัวทันทีทั้งที่หนูออดิชั่นผ่านแล้วแต่ตอนนั้นหนูก็ยอมโดนพวกท่านด่าเพราะหนูอยากเป็นและหนูชอบมากๆ แล้วคุณพ่อคุณแม่หนูก็บอกหนูทุกเรื่องที่เขาไม่โอเค ที่หนูทำอย่างนั้นถึงตบหน้าหนู แล้วเขาก็ทั้งสอน บ่น ว่า ขึ้นเสียงนิดหน่อย คุณพ่อก็บอกให้หนูขอโทษคุณแม่เรื่องวันนั้น ในใจหนูอยากขอโทษนะคะ แต่พอนึกถึงเรื่องวันนั้นหนูทั้งเสียใจทั้งพูดไม่ออก เลยได้แต่เงียบแล้วบอกว่าหนูก็รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นค่ะ หลังจากนั้นพวกท่านก็ถามว่ามีอะไรจะพูดไหม พวกท่านจะเปิดใจฟังแล้วพยายามเข้าใจ แต่อยู่ๆก็มีคำถามขึ้นมาในใจค่ะว่า พยายามเข้าใจอีกแล้ว แต่พอหนูพูดไปทุกอย่างก็เหมือนเดิม หนูเลยเงียบเเล้วไม่ตอบอะไรเลยค่ะ ทำให้ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่เลยบอกกับหนูว่า ที่หนูเปลี่ยนไปขนาดนี้เพราะเพื่อน
ข้อตกลงที่หนูเคยคุยกับคุณพ่อคุณแม่นะคะ
ห้ามใส่เสื้อครอป เพราะมันเห็นเอว
ห้ามใส่กางเกงขาสั้นกว่าเข่าออกจากบ้าน
ห้ามนอนบ้านเพื่อน
ห้ามกลับบ้านเกินหกโมงเย็น
จะไปไหนต้องบอกละเอียด เช่น ที่ไหน กับใคร ไปกี่โมง กลับกี่โมง
ห้ามไปรรสาย
ต้องให้เขาอ่านแชท ถ้าเขาขออ่านหรือดูมือถือ
ห้ามมีแฟน แต่มีคนคุยได้ต้องให้เขารู้ด้วยว่าเป็นใคร
ห้ามมีเพศัมพันธ์ก่อนแต่งงาน เรื่องนี้เขาซีเรียสมากค่ะ
เกรดห้ามตก ถ้าตกจะโดนงดเที่ยว
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ และขอโทษถ้าหนูพิมพ์อะไรที่ดูเอาแต่ใจเกินไปด้วยค่ะ
แล้วสรปหนูควรทำอย่างไรต่อไปค่ะ แล้วหนูเปลี่ยนไปเพราะเพื่อนใช่ไหมคะ