แม่ไม่อยากให้ยุ่งกับที่บ้านและจะไปข้างหน้าต้องสิ่งบ้างสิ่งไว้ข้างหลังมันจะไช้ได้จริงหรอไม่มันใจเลยว่าจเเดินทางไหน

ขอคำปลึกษาพี่ๆหน่อยคับ คือผมอายุ15 การเรียนไม่ดีเลยเข้าขั้นเด็กเกเรได้เลยคับแต่ผมก็ยังมีความคิดพอที่จะรักความครัวแล้ว 2-3 วันที่ผ่านมาแม่ผมที่อยู่ต่างประเทศมีเนื้องอกที่ท้องแล้วอยู่ดีๆแม่ผมก็ปิดเฟสหนีออกจากครอบครัวแล้วมีแค่ผมที่ติดต่อแม่ได้เวลาที่ตากับยายและคุณลุงพยามติดต่อแม่ผมไปแม่ก็จะไม่สนใจเลยคับ พอมาวันนี้ผมทักไปหาแม่ว่าเป็นยังไงบ้าง คุยๆไปแม่บอกว่าเลิกให้ครอบครัวพยามติดต่อแม่สักที แม่บอกว่าไม่ชอบให้ไครมาบงการชีวิตแม่ พอแม่พูดแบบนี้ผมก็เข้าใจเลยคับว่าแม่เจออะไรมาบ้าง ทั้งครอบครัวของเรามีกันเยอะมากประมาณ 14-15คนเลยคับ แต่ทั้งครอบครัวมีแค่ผมกับแม่ผมที่คุยกันแบบส่วนตัวโดยไม่มีไครรู้ขนาดพ่อของผมเองก็ไม่รู้เหมือนว่าแม่ผมอยากคุยแค่กับผม แล้วคุยกับแม่ผมไปเรื้อยอยู่ๆแม่ผมก็บอกว่าแม่จะโอนเงินให้ลูกไช้เรียนไช้กินอาทิตละ 1500 แต่ห้ามขอเงินที่บ้านเด็ดขาดลูกทำได้ไหม คือตอนนั้นผมก็ตกใจเพราะจำนวนเงิน 1500 กับการอยู่อาทิต1 สำหรับผมมันเยอะมากๆ แล้วก็แม่พูดคำหนึ่งมาทำให้ผมตกใจมากคือแม่พูดว่า (อยากไช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อลูกคนเดียว) ตอนนั้นผมก็แอบดีใจแต่ในใจลึกๆก็คิดว่า(นี่มันคือประโยคสั่งเสียรึป่าว?!?) แต่ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงกับครอบครัวตอนนี้คือมันเป็นกับในเพลง daylight เลยคับที่ว่ารักและเกียจในเวลาเดียวกัน คือผมรักคนที่บ้านเพราะท่านก็เลี้ยงผมมาแต่เด็กมีความทรงจำดีๆมากมาย แต่อีกใจหนึ่งผมก็อยากจะไปไช้ชีวิตในแบบของตัวเองโดยที่แม่สนับสนุนตลอด แต่ถ้าผมไปที่บ้านก็ไม่มีไครดูแลก็จริงคับว่าครอบครัวเรามีกันอยู่ 14-15 คนแต่เอาจริงที่อยู่บ้านก็มีแค่ 4-5 คนนอกนั้นไปทำงานกันหมดเลยคับ คือถ้าผมไป ที่บ้านก็ไม่มีคนดูแล ถ้าผมอยู่ผมก็จมปักอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน คือมันตัดสินใจไม่ได้เลยคับ