เซฟโซนที่อยู่แล้วไม่เครียด vs ที่ใหม่ที่ต้องเสี่ยงแต่อาจจะดีกว่าเดิม

ใครยังไม่มีเพื่อนที่สามารถแชร์ หรือพูดคุยเรื่องราวที่เจอมาระหว่างวันไม่ว่าจะอยู่ในวัยเรียนหรือวัยทำงาน มาคุยกันได้นะครับ รับประกันว่าคนๆนี้ไม่หายไปไหนแน่นอน ถ้าคุณไม่หายไปก่อน😂😂   ลองหาเพื่อ

สวัสดีค่ะ 😊 เราเพิ่งย้ายออกมาอยู่คนเดียวได้ประมาณ 6 เดือน หลังจากที่อยู่กับครอบครัวมาตลอด ไม่เคยไปอยู่หอ ไม่เคยเช่าคอนโด อยู่ในเซฟโซนของบ้านมาตลอดแบบแทบไม่ต้องคิดอะไรเยอะเลย ตอนตัดสินใจย้ายออกมา จริ

พอดีเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารเราเรียนจบปริญญาตรีสาขาบัญชี แล้วเราก็บอกกับแม่ว่าเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารนะ แทนที่จะได้คำพูดที่เป็นคำชมหรือคำปลอบใจ ว่า ทำงานไหนก็ทำไปก่อน แต่สิ่งที่เร

ทุกคนคิดเห็นว่าไงบ้างคะ เราทำงานที่โรงงาน ที่เป็นญาติพี่น้องกัน ทำมา 4-5 ปี แต่มันรู้สึกว่า ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน มีแต่คน Toxic เรากับแฟนเลยตัดสินใจจะลาออก แล้วกลับไปอยู่บ้าน เราไม่มีหนี้สิน แต่พอมีเ

เห็นโพส ที่แม่ประจานลูกวัย 16 ที่หนีออกจากบ้าน แล้วหดหู่ ครอบครัวเราก็ไม่ใช่เซฟโซน ทำไรคือผิดหมด ตอกย้ำแต่ความผิดพลาด ไม่คาดหวังอะไรจากเรา แต่ไม่เคยซัพพอร์ตเรา บางครั้งเราก็จุกอกเวลาเพือนถามว่าพ่อแม่

ผมอายุ 21 อยู่กับครอบครัว ไม่มีภาระ ไม่มีหนี้สิน ไม่มีค่าใช้จ่าย *แต่ ทำงาน เก็บเงินไม่เป็น มีเท่าไหร่ ใช้หมด จู่ผมรู้สึกว่าผมอายุ 21 แล้ว รู้สึกว่าโตขึ้นเเล้ว อยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว อยู่บ้านใช่ว่า

สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลย คือเซฟโซนของเราถ้าไม่ใช่พ่อเเม่เราผิดมั้ย เพื่อนๆหรือคนรู้จักของเราเเทบทุกคนถ้าเราไปถามเขาก็จะตอบเเบบไม่ต้องคิดเลยว่าเวลามีปัญหาเซฟโซนของพวกเขาคือพ่อแม่ แต่เราคนนึงอะค่ะไม่ได้คิด