ข่วงนี้คนที่อยู่แวดวงราชการจะรู้ดีว่า
กำลังอยู่ในช่วง จัดงานเลี้ยงอำลาชีวิตราชการ ทั้งงานใหญ่ และงานเล็ก
หลักๆ ก็คือเลี้ยงอาหาร กับมอบของที่ระลึกให้คนที่กำลังจะเกษียณในเดือนตุลาคม
คนที่มีตำแหน่งเป็นข้าราชการ ก็สบายหน่อย ถ้าเลือกเอาบำนาญ ก็จะมี passive income ไปตลอดชีวิต
ส่วนคนที่เป็นแค่ ลูกจ้างประจำ ก็ต้องขวนขวายหารายได้เอาเอง เพราะไม่มีบำนาญ (เข้าใจผิด ที่แท้มี passive income แต่เรียกว่าเงินบำเหน็จ)
ผมเลยแนะนำภรรยา ซึ่งเกษียณราชการมาแล้วสองปีว่า
เวลาคนที่ยังทำงานมาเขิญไปร่วมงานเกษียณอายุฯ
ถ้าจะให้ของที่ระลึกกับ ลูกจ้างประจำ ก็คือ ให้เป็นเงินสดใส่ซอง
มั่นใจมากๆว่า คนรับจะต้องชอบมากกว่าการได้รับของที่ระลึกทุกชนิด
ภรรยากลับจากงานฯ ที่ไร ก็มักจะแซวเขาว่า
คิดว่า เมื่อไร จะเจอรุ่นน้องๆที่ยังทำงานอยู่ พูดว่า " ป้า มาทำอะไร"
จำคำพูดนี้ได้ดี เพราะภรรยาเล่าให้ฟังมาหลายปีแล้วว่า
พี่ที่ทำงาน ซึ่งเกษียณในตำแหน่ง "ผู้ช่วยหัวหน้าพยาบาล" บ่นในเฟซบุคว่า
สามสี่ปี หลังจากเกษียณ
พอไปหาหมอที่โรงพยาบาลที่เคยเป็นผู้ช่วยหัวหน้าพยาบาล
รุ่นหลานๆ ที่ทำหน้าที่ซักถามประวัติ (ซึ่งธรรมเนียมลำดับอาวุโสในวงการพยาบาลจะเรียกกันแค่ "พี่กับน้อง" )
เขามาถามว่า "ป้า มาทำอะไร"
พยาบาลรุ่นพี่ของภรรยาฟังแล้วถึงกับอึ้งไปเลย
เพราะไม่มีใครรู้จักเราแล้ว ทั้งๆที่เคยสวมหัวโขน สั่งงานคนนั้น คนนี้ได้
++++++++
ภรรยาเกษียณมาได้สองปีกว่าแล้ว เวลาไปหาหมอที่โรงพยาบาล ไปงานต่างๆที่รุ่นน้องเชิญ
ก็ยังมีคนทักทายเรียก "หัวหน้า"
ก็บอกให้ทำใจไว้ล่วงหน้าได้เลย อีกหน่อยคนที่รู้จักเรา ก็จะทะยอยเกษียณไปเรื่อยๆ
ยังไง ก็ต้องถึงวันที่ ไม่มีคนรู้จักเรา เหลือให้ทักทายตามหัวโขนอีกแล้ว
เขาก็จะทักทายเราแบบ "ป้า มาทำอะไร"
มันก็เป้นเช่นนั้นเอง
อย่าไปยึดติดอะไร กับหัวโขนที่คนเขามอบให้ 
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นรายย่อยที่แสวงหาเงินในตลาดหุ้นก็ดีไปอย่าง
ผมไม่เคยมีหัวโขน ก็เลยไม่จำเป็นต้องทำใจอะไร
เวลาไปหาหมอที่ศิริราชปิยะฯ พยาบาลก็จะเรียกว่า คุณลุง มาขั่งน้ำหนักก่อนค่ะ
😒😒😒..๙ แล้ว ๖ ๖ แล้ว ๙ ต้องถอดหัวโขนไปนานแค่ไหน ถึงจะได้ยินคำว่า "ป้า มาทำอะไร" 😒😒😒