ตอนนี้ผมได้กลับ เข้ามาอยู่ที่เดิมแล้วครับ!!!

ก่อนอื่นผมขอท้าวความก่อนครับ คือผมกับภรรยาทะเลาะกันหนักมาก สาเหตุที่ผมเมากลับมาแล้วมีปากเสียงกับเธอ ผมเลยได้สบถด่าคำหยาบกับเธอซึ่งเธอเสียใจมากรับไม่ได้กับที่ผมด่าเธอและเธอได้หนีไปจากผมร่วม1เดือน และผมเสียใจมาก ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะสบถคำพวกนี้ออกไปเลย ด้วยความขาดสติ ผมพยายามขอโทษเธอและผมเลิกดื่ม ตัดสินใจเลิกดื่มวันนั้นเลย(อาการหนักเอาเรื่องหักดิบ)นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วที่ผมไม่ยุ่งเกี่ยวกับเหล้าเบียร์ เข้าเรื่องกันครับ  คือทางผู้ให้เขาพยายามให้ภรรยาผมกลับมาปรับความเข้าใจกัน ทำยังไงเธอก็ไม่ยอม มาปรับคือเบอบอกว่าเลิกอย่างเดียวครับ  ทางผุใหญ่เขาเห้นว่าผมเลิกดื่มแล้วจริง  พยายามคุยอยุ่นานมากจนเธอคิดถึงลูกไม่ไหว เธอได้ยื่นข้อเสนอมา ว่าให้ผมย้ายออกจากตรงนีเธอจะยอมกลับมา แล้วผมได้ย้ายออกตามที่เธอขอ ได้ประมาณ1อาทิตย์เธอก้ยอมกลับมาอยู่กับลูก และผมก็ได้กลับมาหาลูก แต่เธอก้ไม่ยอมคุยกับผม เข้าใจและว่ายังโมโหอยู่  แล้วผมคุยกับแม่ยายว่าขอกลับมาอยุ่ไกล้ๆลูกได้ไหม แม่ยายเลยไปคุยกับภรรยาให้ซึ่งเขายอมให้กลับมาอยุ่ไกล้ลูกแต่ห้ามไปยุ่งวุ่นวายกับเขา ถ้าไปยุ่งอีกเขาจะหนีไปอีกประมาณนั้นแต่ผมก้ไปหาลูกก้ได้เจอหน้าทุกวัน เธอไม่เปิดช่องทางให้ผมเลย ทุกครั้งที่เจอหน้า เธอทำสีหน้าเหมือนเกลียดผมมาก  ทรมานสุดคือเจอหน้ากันทุกวันแต่ทำเหมือนไม่รุ้จักเลย ผมต้องทำไงครับนี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วที่ผมไม่ยุ่งไม่วุ่นวยแต่ไดเจอกันทุกวันผมเข้าใจแหละทุกอย่างต้องใช้เวลา แต่ผมยิ่งดูแล้วนับวันมันยิ่งห่าง เวลาไปเจอลูกผมก็คุยแต่กับลุก มีนิดหน่อยที่ถามเรื่องเขาว่าเป็นไงบ้างไรงี้ เขาไม่ตอบผมก็มาคุยแต่กับลูกวันนึงประมาณ10นาทีท่านั้นครับ แล้วกินข้าวอาบน้ำนอน เป็นงี้ทุกวัน ผมสงไสทำไมเธอไม่มีท่าทีใจอ่อนเลย ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่ามาผมขอโอกาสเธอมาตลอด แต่เธอไม่ยอมให้โอกาสหรือผมต้องอยู่แบบนี้ตลอดไปครับ ผมควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ครับ แต่ใจผมอยากไปต่อครับเพราะผมอยากได้คำว่าครอบครัวกลับมา