คือวันนี้หนูโดนแม่แท้ๆตัวเองกับพ่อเลี้ยงไล่ออกจากบ้านค่ะ หนูออกมากับพี่ชาย มีรถแค่คันเดียว ก่อนออกมาเขาโทรแจ้งตำรวจมาคุยกับพวกหนู แล้วเขาก็บอกอีกว่าไม่ให้พวกหนูเข้าใกล้พวกเขา หนูอายุแค่16 ไม่ได้เรียนต่อ เพราะแม่ไม่มีเงินส่งเรียน ส่วนพี่ชายทำงานเป็นไรเดอร์รายได้ประมาณ300บาทต่อวัน ตอนนี้หามานอนอยู่บ้านเพื่อน ญาติคนอื่นๆอยู่ไกลมากค่ะ อยู่คนละจังหวัดเลย หนูไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตต่อ หนูอยู่พังโคนสกล สาเหตุที่ทะเลาะกันเพราะหนูไปนอนบ้านเพื่อนแล้วไม่ได้บอกแม่ แม่ก็โมโหไปลงใส่พี่ชาย พี่ชายหนูยุ่งกับงานอยู่เลยตอบแม่ช้า แม่ก็โมโหว่าเป็นเพราะหนูทำให้พี่ชายเปลี่ยนไป พี่ชายเข้าข้างแต่หนู ก่อนหน้านี้หนูไปอยู่กับแฟนอยู่สมุทรสาครแล้วทะเลาะกันแรงจนกลับมาบ้านค่ะ เพราะตอนนั้นแม่ไม่ได้ห้าม แม่เป็นคนไปคุยกับเขาเองว่าจะพาไปอยู่ด้วย ตอนไปส่งแม่ก็พูดเรื่องสินสอดบ่อยอยู่ค่ะ แต่ช่วงนั้นพ่อแม่เขาก็มีค่าใช้จ่ายเยอะเลยไม่ได้ให้ แม่ก็เริ่มบ่นแล้วว่าเราเลี้ยงมาเราต้องได้เงิน แล้วมีช่วงนึงจะย้ายบ้านแม่ก็ทักไปยืมเงินเขา ไปขอบ้าง เวลาที่ทักไปหาพ่อแม่เขาไม่เคยถามหาหนู แม่จะเอาแต่ปัญหาที่บ้านไปเล่าตลอด จนพ่อเขาพูดให้แฟนฟง แล้วแฟนมาเล่าให้หนูฟัง หนูช็อคไปเลยค่ะ เสียใจมากแต่หนูก็พูดอะไรไม่ได้ มีช่วงนึงแม่มาขอเงินเขาอีก แล้วเขาก็หมุนเงินไม่ทัน เขาก็ได้ให้แม่มา ตอนนั้นหนูรู้หนูก็เสียใจมากๆ ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้ เพราะช่วงนั้นเขาก็ไม่มีจริงๆ เนื่องจากค่าใช้จ่ายเยอะ หนูเลยทักไปคุยกับแม่ว่าอย่ามาขอเขา อย่ามายืม แต่หนูมาอยู่กับเขาได้ทำแค่งานบ้านนิดหน่อยกับช่วยเขาเลี้ยงหลานหนูก็ทำประโยชน์มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว หนูเกรงใจเขา ค่าใช้จ่ายอะไรพ่อแม่เขาออกให้หมด หนูก็พูดไปแบบนี้ แต่หนูไม่รู้ว่าแม่หนูเข้าใจยังไง แม่พูดประมาณว่าแม่เสียใจมาก อย่าทักมาหาแม่อีก แม่ก็ไม่ได้ทักไปหาครอบครัวเขาอีกเลยค่ะ คงเป็นเพราะที่หนูพูดด้วย แต่หนูก็พูดไปด้วยเหตุผล หนูไปนอนคิดทั้งคืนก่อนจะพิมพ์ไป แล้วหนูก็เล่าให้แฟนฟง แฟนก็เห็นด้วยค่ะ แล้วแฟนก็ว่าอย่าไปคุยอะไรกับแม่เยอะ เดี๋ยวพ่อแม่เขาจะคุยเอง แต่แม่ก็ยังพูดเรื่องเงินหมั้นอยู่บ้านเรื่อยๆ จนพี่ชายหนูขี้เกียดฟัง หนูไม่อยากทักมาปรึกษาปัญหากับแม่เพราะแม่ชอบพูดดราม่าใส่ แทนที่จะได้คำปรึกษาส่วนมากแม่จะออกไปทางไม่ได้ช่วยอะไรเลย และก็โทษหนูมากกว่าค่ะ หนูโดนแฟนทำร้ายร่างกายอยู่4รอบ แต่หนูก็ไม่เคยคิดจะกลับบ้านเลย เพราะรู้ว่ากลับมาก็เป็นแบบน แต่รอบนี้หนูเข้าใจผิดคิดว่าเขามีคนอื่น หนูเลยระเบิดลง ด่าเขาไปยับ ยอมรับผิดเลยค่ะว่าด่าไปแรงมาก แต่มันก็ทนมาตลอด ไม่เคยด่าไม่เคยว่าอะไรเขา ความอดทนมันหมดไปเลยอะค่ะ แล้วก็ได้กลับบ้านมา แม่ก็เริ่มละ ไม่คุยด้วย ข้าวกินก็ไม่เรียก เห็นหน้าก็ทำเมิน คือหนูก็ยังหางานไม่ได้ แต่แม่ก็พูดประมาณว่าจะให้ช่วยค่าน้ำค่าไฟ หนูก็ไม่รู้จะหามาจากไหนให้แม่ค่ะ ถ้ามีงานหนูก็อยากจะช่วยอยู แต่มันไม่มี หนูเลยเลือกทำงานบ้าน ล้างถ้วยกวาดบ้าน แล้วก็เลือกไม่นอนหมกอยู่ในห้อง ออกมาอยู่ข้างนอกจะได้ไม่เปลืองไฟ แต่สามวันก่อนเพื่อนหนูเลิกกับแฟนพอดี มันอยากอยู่กับหนูอยากเจอเพื่อนคนอื่นๆเลยมารับหนู แต่หนูไม่ได้บอกแม่ เพราะปกติจะไปไหนก็ไม่ได้บอก เวลาหนูกลับดึกไปกิจกรรมแม่ก็ไม่เคยโทรตาม หนูได้กลับกับพ่อเพื่อนตลอด หนูก็เกรงใจ แต่ก็ไม่มีทางอื่นแล้วค่ะ แม่จะให้ความสำคัญหนูแค่ตอนได้เงินจากหนู แล้วแม่ก็จะปากหวานพูดดีด้วยมากๆ หนูเลยเลือกไม่บอก เพราะก่อนหน้านั้นบอกน้องแล้วจะไปนอนบ้านเพื่อน ไม่ได้ขอตังค์กับแม่ แต่ก็ไม่รู้แม่แกเป็นอะไรยังมาโมโห แล้วแกก็ชอบโพสต์ด่าคนในเฟสด้วยค่ะ แกโพสต์ด่าหนูประจำ จนหนูชินแล้ว แกนับถือพระเจ้า กับพ่อเลี้ยงหนูค่ะ ชอบไปโบสถ์ เห็นแกพูดอยู่นะคะว่าทุกคนคือเพื่อนบ้าน พระเจ้าไม่ให้นินทา สอนให้รักทุกคน แกก็รักทุกคนจริงๆค่ะ แต่แกไม่รักหนู แล้วยังด่าหนูลงเฟสประจำด้วย แม่หนูมีลูก5คนแล้ว อายุ45 สมควรพอมั้ยคะที่ทำแบบนี้ หนูไม่ได้จะพาดพิงว่าเป็นเพราะพระเจ้าแม่หนูเลยเป็นแบบนี้ แต่เหมือนสิ่งที่แกนับถือ เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ทุกคำที่แกพูดลง ไม่ได้ทำให้แกเป็นงั้นเลยค่ะ เพราะแกจะเป็นประเภทปัญหาในบ้านแต่คนรู้กันทั่ว เอาเรื่องหนูไปเล่าให้คนนั้นคนนี้ฟัง หนูไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้วค่ะใครจะมองหนูยังไง แต่เหมือนแม่หนูแกป่วยจิต แล้วพ่อเลี้ยงก็เป็นโรคประสาทด้วยค่ะ หนูควรทำยังไงต่อคะ หนูเครียดแค่เรื่องงาน เพราะเขารับแต่18ปีขึ้นไป แล้วยังไม่มีที่อยู่ด้วยค่ะ ตอนนี้อาศัยนอนบ้านเพื่อน ไม่ได้คิดจะไปขอโทษแล้วให้เขาให้อภัยด้วยค่ะ ที่ผ่านมาเข็ดมากแล้ว 😢
โดนไล่ออกจากบ้านกะทันหัน อายุแค่16