เรียนไม่รู้เรื่องรู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลยสักอย่าง สงสารพ่อคนหาเงินส่ง

สวัสดีค่ะขอเล่าเลยนะคะหนูเรียนจบสายศิลป์คำนวณมา หนูเป็นเด็กซิ่ว แต่พึ่งมารู้ตัวเองตอนช่วงม.ปลายว่าอยากเข้าคณะสัตวแพทย์ แต่หนูไม่ได้พยายามมากพอที่จะเข้าและรู้ตัวเองดีว่าไม่มีความสามารถมากพอ เลยทำให้ ปีที่ซิ่วไม่มีที่เรียน หลุดรอบ3 ทั้ง10อันดับ จนมาถึงปีนี้หนูเลยลองยื่นเป็นคณะอื่นที่ชอบรองลงมา ก็คือติดคณะวิทยาศาสตร์สิ่งเเวดล้อม ของมหาลัยtopประเทศ คณะนี้รับคนไม่เยอะค่ะแล้วคนยื่นก็ไม่ค่อยเยอะด้วยหนูติดที่คะเเนนต่ำมากเเค่25คะเเนน เป็นหลักสูตรนานาชาติหลักสูตรไทยหนูหน่วยกิตไม่ถึงค่ะเลยไม่ได้ยื่น พ่อก็สนับสนุนเต็มที่ ฐานะทางบ้านหนูไม่ได้มีเงินมากนะคะ  แต่พ่อทำงานหนักเพื่อหาค่าเทอมมาจ่ายให้หนู ช่วงซิ่วหนูก็ทำพาร์ทไทม์ช่วยอีกแรง ประเด็นหลักอยู่ตรงนี้ค่ะการเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษหมดเลย แต่หนูอ่อนภาษามาก พอจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็เลยยื่นไป เพราะตอนนั้นแค่คิดว่าลองดูวะ อย่างน้อยก็ได้ฝึกภาษาไปด้วย แต่มันไม่ได้ง่ายแบบที่คิดเลย พอรู้ว่าติด เขาจะมีให้สอบสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษแบบออนไลน์อีกรอบ ซึ่งอันนี้ไม่ได้มีผลต่อการเข้าศึกษา เเต่หนูก็เตรียมตัวมาค่ะ ก็ตอบได้บ้างไม่ได้บ้างเหมือนเดิม จนได้เข้ามาเรียน ทุกอย่างในมหาลัยดีมากเลยค่ะ ทั้งสังคม รุ่นพี่ แต่เสียอย่างเดียวคือตัวหนูเอง ที่เรียนไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ก็เรียนมาได้เกือบเดือนแล้วค่ะ ยังงงๆอยู่เลย บางทีก็ฟังที่อาจารย์พูดไม่ออก เพื่อนทั้งห้องมีแต่คนเก่ง มีแต่ตัวตึง หนูอ่อนสุดในห้อง เคยโดนอาจารย์ว่าครั้งนึง คือเธอเรียนหลักสูตรนานาชาตินะแต่ภาษาอังกฤษเธอไม่ได้เลย ควรลงเรียนภาษาใหม่นะ ควรๆ แล้ววอาจารย์ก็ทำหน้าเอือมๆ ตอนนั้นหนูก็เกือบกลั้นน้ำตาไม่ได้ เพราะคนมันคิดมากเนาะ แต่มันก็จริงแบบบที่อาจารย์พูดเเหละ เวลาพ่อโทรมาถามว่าเรียนเป็นไง เรียนไหวมั้ย เราก็จะบอกว่าไหว พอได้ แต่ความจริงคือนั่งร้องไห้ทุกวัน กลัวว่าจะเรียนไม่จบ จะทำไม่ได้ กดดันตัวเอง วันนี้ก็เลยอยากจะให้พี่ๆมาแนะนำเกี่ยวกับการเรียนภาษาหรือพัฒนาภาษาให้ได้มากกว่านี้ หรือมีวิธีกำจัดความคิดลบๆนี้ยังไงกันบ้างคะ หนูแค่รู้สึกเเย่กับตัวเองที่ไม่ได้เก่งหรือไม่ได้มีดีอะไรเลย