ทำไมการศึกษาไทยแตกต่างกับญี่ปุ่นเหรอครับ

สวัสดีครับผมได้รู้จักกับรุ่นน้องที่ทำงานคนนึงที่ญาติของเขาเป็นครูโรงเรียนมัธยมเลยได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมชมชีวิตนักเรียน เด็กที่นี่ ประถม-ม ต้นจะไม่พกมือถือมาโรงเรียนทำให้สามารถสนุกเล่นเพลิดเพลินกับเพื่อนได้ และทุกคนดูสนิทกันมากๆ มีทั้งเด็กร่าเริงและพูดน้อย แต่โรงเรียนที่นี่หลักๆคือไม่ได้สอนแต่ตำรา แต่สอนปฏิบัติด้วย มีทั้งคาบทำอาหาร คาบว่ายน้ำมากมาย ค่ายคณิตศาสตร์ก็มีอุปกรณ์ให้เด็กคิด ตอนพักกลางวันเด็กๆก็ช่วยตัวเอง ล้างเก็บกล่องนมเอง ทำความสะอาดห้องเอง ไม่มีภารโรง
แถมช่วงประถม ม ต้น ส่วนใหญ่เลือกเรียนใกล้บ้านมากกว่าการแข่งกันช่วงนี้น้อย พอขึ้นม ปลายก็มีแข่งบ้างแต่ไม่เท่าไทย
พอดูก็เลยคิดว่าที่ไทยเราปัจจุบันเป็นแบบนี้หรือเปล่าครับ ก่อนหน้าเคยกลับไปไทย หลานวัยประถมก็พกมือถือไปโรงเรียนแล้ว แล้วถามรุ่นน้องกับเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่นี่ ที่ญี่ปุ่นจะแยกสายวิทย์ สายศิลป์ตอนมอต้น มปลาย และมหาลัย คือจบสายวิทย์ก็ทำงานสายวิทย์ จบสายศิลป์ก็ทำงานสายศิลป์ได้หมดถึงจะเรียนภาษาก็ทำงานอื่นได้ ไม่ได้ดูเกรดและจบไรมา (แต่ไม่ใช่แบบเรียนภาษาแล้วไปสมัครหมอนะ อันนั้นไม่ได้อยู่แล้ว) เพราะที่ญี่ปุ่นทุกคนจะเริ่มฝึกงานใหม่หมดตั้งแต่แรก ต่างจากไทยที่ ถ้าเรียนสายภาษาก็ทำได้แค่เกี่ยวกับภาษา แถมดูประสบการณ์งาน ดูเกรด ซึ่งต่างจากที่ญี่ปุ่นไม่ได้ดูเกรดหรือประสบการณ์ ทุกคนเริ่มใหม่หมด ถึงชื่อเสียงมหาลัยจะมีผล แต่ก็ไม่มีการเหยียดกันว่าคนนี้จบต่ำกว่า จบสูงกว่าเท่าไทย และที่นี่กิจกรรมชมรมจริงจังมากๆ มีส่งกันไปแข่งตัวแทนเขต จังหวัดด้วย คิดแล้วอยากกลับไปเรียน